Η πικρή γεύση του πεπονιού

Η πρώτη Κυριακή του Φλεβάρη συνοδεύεται, αδιαπραγμάτευτα, από ξενύχτι. Η δεύτερη, πάλι, όχι. Μολονότι ακραιφνής μπασκετικός, μπορώ άνετα να ζήσω χωρίς να παρακολουθήσω το All-Star Game του ΝΒΑ. Το Super Bowl, όμως, το βλέπω κάθε χρόνο.

Γιατί, όμως; Δεν μου αρέσει καθόλου το αμερικάνικο φούτμπολ ούτε ενδιαφέρομαι για το NFL. Μέχρι που

συντόνισα την τηλεόρασή μου στη Nova, σήμερα τα ξημερώματα, δεν γνώριζα καν ποιες ομάδες θα έβλεπα. Με ιντριγκάρει περισσότερο η ατμόσφαιρα ενός μεγάλου "παγκόσμιου" τελικού (οποιουδήποτε αθλήματος), η "τώρα ή ποτέ" αύρα, η ανθρώπινη διάσταση που αναδεικνύεται μέσα από τη δράση των πρωταγωνιστών, τα δράματα, οι ήρωες, οι αντιήρωες.

Ο ξακουστός Πέιτον Μάνινγκ των Ιντιανάπολις Κολτς είναι ο MVP της φετινής σεζόν, αλλά στο 44ο Σούπερ Μπόουλ στάθηκε μοιραίος. Μια κακή του πάσα περίπου 6 λεπτά πριν το τέλος του αγώνα χάρισε στους "Αγίους" της Νέας Ορλεάνης ένα εύκολο και καθοριστικό για την