Η οργή του δαίμονα

Τρόμος κυρίες και κύριοι. Απόλυτος, αδυσώπητος, βαθύς. Φοράει σκάφανδρο και βουτάει στα απάτητα, βαθιά, πολύ βαθιά, εκεί που χάνεται το φως και αποκαλύπτονται αλλόκοτα πλάσματα, απο αυτά που τα βλέπεις και δεν ξέρεις αν έχεις πάει για σκούμπα ή για εξερεύνηση στον πέμπτο πλανήτη του ηλιακού συστήματος Βήκα Κάπα του γαλαξία Περδιχώριου Ούνγκα Ντούγκα Μάτσου Πίτσου. Εκεί που τα πλάσματα έχουν απόκοσμη εμφάνιση, είναι λευκά σαν το μπέηκιν πάουντερ και έχουν κάτι δόντια σαν φράκτη ράντσου στο Τέξας. Εκεί είμαστε. Και τρέμουμε. Μαζί με τους παίκτες του Ολυμπιακού. Ψάχνουμε κι εμείς μια γωνίτσα των αποδυτηρίων για να κρυφτούμε. Να στριμωχτούμε κι εμείς κάτω απο έναν πάγκο, να ζουπηχτούμε μαζί με τον Νικλιτσιώτη και τον Βασιληγιώργο, τον Κατσικοσταμάτη και έναν απο τους Παπαδόπουλους (τον Πέτρ