Η ομάδα που ζωντανεύει τα κύτταρα

O Νίκος Παπαδογιάννης οικτίρει τους άμοιρους Σλοβένους και ομολογεί ότι δεν πρόκειται να χορτάσει ποτέ βραδιές θριάμβων της Εθνικής ομάδας.   Kαταλάβατε τώρα γιατί δεν αλλάζω με τίποτα τα Ευρωμπάσκετ και τα Μουντομπάσκετ; Βραδιές σαν την αποψινή αναζωογονούν τα κύτταρα του φιλάθλου, αλλά και του δημοσιογράφου. Ταξιδεύοντας με το μυαλό στο παρελθόν, υπολογίζω ότι έχω ζήσει καμιά 40αριά τέτοια σουαρέ σε ξένους τόπους, με αφετηρία το 1989 στο Ζάγκρεμπ. Ακολούθησαν η Ατλάντα, η Βαρκελώνη, το Μπόρας, το Βελιγράδι, το Τόκυο, η Γρανάδα, η Μαδρίτη, το Πεκίνο, το Κατοβίτσε και άλλες πόλεις πολλές. Παρακολουθείς το ματσάκι με βλέμμα που κυμαίνεται μεταξύ αγωνίας και ευφορίας, γουρλώνεις τα μάτια σου από την έκπληξη, δοκιμάζεις τις δυνατότητες των φωνητικών σου χορδών, υποκλίνεσαι στην ομάδα και βγαίνεις στους δρόμους για να μαζέψεις τα συγχαρητήρια των γαλαντόμων ξένων. Κι ας μην έχεις συμμετοχή στην επιτυχία. Το μόνο που έχεις κάνει είναι να φορέσεις το μπλε μπλουζάκι και να δώσεις ψήφο εμπιστοσύνης στην ομάδα στα δύσκολα. Όχι στα εύκολα. Τα εύκολα είναι τα εύκολα. Στα δύσκολα είναι που χρειάζεται στήριξη μία ομάδα. Αλλοι επιλέγουν να σκαρφαλώσουν στο άρμα του Παναθηναϊκού, του Ολυμπιακού, του Αρη, του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ. Ορισμένοι, σε κανένα. Εγώ, πάλι, ακολουθώ την Εθνική ομάδα, ώστε να πολλαπλασιάζω τα κύτταρά μου ενώ δουλεύω και πληρώνω. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς από τους παίκτες της… Εκανε καταπληκτική εμφάνιση η Εθνική απέναντι στους Σλοβένους. Το πρώτο της 15λεπτο ήταν να το πιεις στο ποτήρι. Εξίσου απολαυστικό ήταν το «όχι» που φώναξε στους αντιπάλους της όταν βρέθηκε κατάματα με την ήττα. Ενδιάμεσα, άφησε να εμφανιστούν στο παρκέ οι αδυναμίες της. Κόλλησε απέναντι στη ζώνη και δεν βρήκε διαδρόμους όταν ο Μάλκοβιτς επιστράτευσε σχήμα με δύο θηρία (Μπέγκιτς, Λόρμπεκ). Προσοχή, όμως. Απέναντί της είχε τον Μάλκοβιτς και μία πλειάδα από παίκτες έμπειρους και ποιοτικούς. Όχι τίποτε παιδαρέλια. Οι βιαστικοί που σπεύδουν να κατηγορήσουν τους «ανίκανους» παίκτες ή τον «κοιμισμένο» προπονητή θα πρέπει να θυμούνται πότε πότε ότι υπάρχει και αντίπαλος. Η Σλοβενία είχε διαπρέψει ως τώρα στο Ευρωμπάσκετ. Ένα σουτ του Μόνια της στέρησε το αήττητο στην α’ φάση. Υποθέτω ότι όσοι ξιφουλκούν εναντίον του Νίκου Ζήση και ισχυρίζονται ότι παίζει στην Εθνική με μέσο, απόψε κρύφτηκαν. Εκεί που κρύφτηκαν μπορεί να συνάντησαν εκείνους που θεωρούν χαμένο ταλέντο τον Κώστα Παπανικολάου και αυτούς που χαρακτηρίζουν λάθος την παρουσία του Δημήτρη Μαυροειδή. Η αποψινή Εθνική έδωσε μαζεμένες απαντήσεις και αποδείξεις. Είχε σχέδιο και το εφάρμοσε στην εντέλεια, μέχρι που ο αντίπαλος βρήκε αντίδοτο. Εδειξε ψυχραιμία και χαρακτήρα στα κρίσιμα σημεία και βρήκε ηγέτες ικανούς να αναλάβουν –και να αξιοποιήσουν- τα κρίσιμα σουτ. Όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης, έκλεινες τα μάτια και νόμιζες ότι βρίσκεσαι ακόμα στο Βελιγράδι ή στη Μαδρίτη τη βραδιά εκείνου του προημιτελικού. Οι καημένοι οι Σλοβένοι ακούνε Ελλάδα και παίρνουν δρόμο. Τρία Ευρωμπάσκετ στη σειρά, η Εθνική μας τους κληροδό