Η νίκη, ο κόουτς και ο Μπέλεκ!

Η ΑΕΚ πήρε τη νίκη με κεφαλιά του Χοσέ Κάρλος στο 87ο λεπτό και ο Γιώργος Τσακίρης γράφει ικανοποιημένος για την πρόκριση, τα πρόσωπα που ξεχώρισαν (θετικά, ή αρνητικά), για τον Χιμένεθ και για το πού... ουρλιάζει η ΑΕΚ για ενίσχυση με δυο ενδεκαδάτους ποδοσφαιριστές. Ναι, για τη διάθεση και την εικόνα της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο μπορώ να γράψω έχοντας ένα (έστω) μικρό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη μου. Γιατί έστειλε ένα, δυο ίσως και τρία θετικά αγωνιστικά μηνύματα και έδειξε πως με δυο (το λιγότερο) προσθήκες στο ρόστερ της θα έχει τη δυνατότητα (με πολλή επιπλέον δουλειά) να γίνει ανταγωνιστική για τη σεζόν που ξεκίνησε. Αν κρίνω από το πρώτο 45λεπτο απέναντι σε κάτι σαν ομάδα όπως είναι η Ντιναμό Τιφλίδας τότε ζήτω που καήκαμε… Η ΑΕΚ στο ματς με την Ντιναμό απέδειξε τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτή για τη χρονιά που μόλις άρχισε. Η Ενωση πρέπει να κρατήσει και να επενδύσει στη νίκη της επί των Γεωργιανών κι από κει και πέρα να εμπεδώσει τι πρέπει να κάνει για να δημιουργήσει κάτι καλό για το άμεσο μέλλον. Αν το ρόστερ της μείνει ως έχει και δεν προστεθούν σε αυτό δυο (το λιγότερο) ποδοσφαιριστές ενδεκάδας τότε δεν μπορούμε να προσδοκούμε σε ανταγωνιστικό σύνολο και σε μία Ενωση που θα πρωταγωνιστήσει. Η ΑΕΚ… ουρλιάζει πως χρειάζεται ένα εξτρέμ (για να μπορεί να παίξει αυτό το 4-2-3-1 που θέλει ο Χιμένεθ) και έναν γνήσιο «κόφτη» που να έχει την πρώτη πάσα. Χωρίς αυτές τις ενδεκαδάτες προσθήκες (και όχι απλά για να γεμίσουν το ρόστερ) η ομάδα δεν έχει προοπτική πρωταθλητισμού. Να λέμε και να γράφουμε αλήθειες. Κι αυτό διότι αποδείχτηκε σε ένα ακόμη ματς πως δεν υπάρχει άξονας (ήταν μόνος του ανασταλτικά ο Μάκος και δεν υπήρχε καν χαφ δημιουργικό) και ως εκ τούτου κανένα πλάνο στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Η ΑΕΚ δεν μπορεί να βασίζεται στην ποδοσφαιρικές αρετές των «Γκούντι», Κάρλος, «Λύμπε» για να φτιάξει κάτι επιθετικά, διότι πρωτίστως πρέπει η μπάλα με κάποιον τρόπο να φτάσει σε αυτούς. Και δεν φτάνει όπως πρέπει και την θέλουν. Εδώ πρέπει να σταθώ και να επισημάνω τα… φάουλ του Μανόλο Χιμένεθ σε βάρος της ομάδας του. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να χωρέσουν οι Λυμπερόπουλος, Γκούντγιονσεν, Χοσέ Κάρλος στην ίδια ενδεκάδα όταν ο κόουτς επιλέγει το 4-2-3-1. Υπάρχουν να παίξουν ως εξτρέμ οι Λεονάρντο, Λαγός και Σιαλμάς. Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω τη λογική του εκάστοτε προπονητή να μην εκμεταλλεύονται τους παίκτες τους στη φυσική τους θέση και να… βαφτίζουν τον εκάστοτε επιτελικό μέσο (ή και φορ) ως εξτρέμ (και τούμπαλιν) για να τους χωρέσουν όλους στην 11άδα. Το 2004 ο Φερνάντο Σάντος είχε ως εξτρέμ τους Κρασά, Σοάρες και Μπούρμπο και αργότερα τον Ζούλιο Σέζαρ (αυτούς επί της ουσίας υπολόγιζε) και αυτούς εκμεταλλευόταν. Δεν… βάφτιζε τον «Λύμπε» εξτρέμ, ούτε τον Κατσουράνη τότε, ούτε τον Καμπάνταη φυσικά. Αυτούς είχε με αυτούς πορευόταν και είχε δημιουργήσει ένα σούπερ ανταγωνιστικό σύνολο που έκανε πρωταθλητισμό μέχρι το τέλος της σεζόν και της στέρησε ο Βασάρας (τον είδα στο ΟΑΚΑ και το θυμήθηκα) το Τσάμπιονς Λιγκ εκείν