Η επόμενη μέρα...

Πέρασαν τα πρώτα 24ώρα από την ανακοίνωση (της πρόθεσης) της οικογένειας Βαρδινογιάννη να φύγει από τον Παναθηναϊκό και η σκόνη που σηκώθηκε σιγά – σιγά έχει αρχίσει να κάθεται. Το μυαλό των περισσότερων βρίσκεται πια κυρίως στην επόμενη μέρα και λιγότερο σε αυτά που είπε ο Τζίγκερ και με τα οποία άλλοι συμφώνησαν και άλλοι διαφώνησαν. Στο προηγούμενό μου άρθρο είχα γράψει ότι επί της ουσίας κανείς ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ δεν θα κλάψει από την αποχώρησή του, πέραν των ατόμων που ευχαρίστησε και καμιά δεκαριά ακόμη που ξέχασε. Αντε και ο... ΓΑΥΡΟΣ που το έβαλε και στην πρώτη του σελίδα. Μέχρι εκεί. Όλοι οι υπόλοιποι, που το παίζουν κλαμμένοι αυτή την εποχή, πολύ απλά υποκρίνονται και δουλεύουν τον κόσμο ψιλό γαζί. Και αναφέρομαι ακόμη και σε κάποιους συναδέλφους μου που δεν σταματούν τις Αγιογραφίες για τον καημένο τον Τζίγκερ που... δεν μας άξιζε ως ελληνικό ποδόσφαιρο. Ε αφού ήταν τόσο καλός και τόσο τίμιος ο Γιάννης Βαρδινογιάννης (για το δεύτερο ουδέποτε αμφέβαλα) ας τα έγραφαν όλα αυτά και την εποχή που τον ΕΚΛΕΒΑΝ (μπροστά στα μάτια του βεβαίως, αλλά ο... ισολογισμός να 'ναι καλά και οι “κακοί” οπαδοί να φταίνε για ΟΛΑ) και να μην μας έλεγαν για τα δίκαια πρωταθλήματα του Κόκκαλη και της υπόλοιπης συμμορίας. Δεν γίνεται να ισχύουν και τα δυο μαζί. Διαλέγουν και... παίρνουν. Από εκεί και πέρα είναι δεδομένο ότι το αύριο δεν μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να γίνει εύκολο. 32 χρόνια είναι αυτά, λογικό να υπάρχουν κάποια ερωτηματικά, όμως αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Δείτε το και αλλιώς. Ακόμη κι αν χωρίσεις από ένα γάμο τριών δεκαετιών, όσο κι αν σου έκανε τον βίο αβίωτο το άλλο σου μισό, μια σχετική επιφύλαξη θα την έχεις στην αρχή της νέας σου ζωής. Θα την ψάχνεις για την επόμενή σου σχέση, αν θα είναι δηλαδή μόμινη ή ξεπέτα κλπ. Διαφωνεί κανείς έστω και με βάση το συγκεκριμένο παράδειγμα; Σε κάθε περίπτωση και αν δεχτούμε ότι όντως η οικογένεια Βαρδινογιάννη θα φύγει από τον Παναθηναϊκό έχει σημασία να δούμε ποιο θα είναι το αύριο. Προσωπικά δεν έχω καμία απολύτως πληροφόρηση ότι θα πάμε σε άμεσες εξελίξεις, ούτε ότι υπάρχει έτοιμη λύση. Το ότι ο Τζίγκερ αποφάσισε στις 5 Σεπτεμβρίου (με τη χρονιά να μοιάζει ΗΔΗ χαμένη) να κάνει ότι δεν έκανε εδώ και πολλά χρόνια, δεν σημαίνει πως την επομένη τα λυθούν όλα μας τα προβλήματα. Εξακολουθώ ωστόσο να πιστεύω ότι η λύση θα βρεθεί και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα είναι καλύτερη από αυτήν που προϋπήρχε. Το πρόσωπο των ημερών σαφώς και είναι ο Ανδρέας Βγενόπουλος και όλοι κρέμονται από τα χείλη του. Καταρχήν είναι θετικό ότι θα μιλήσει. Το οφείλει όχι στον Γιάννη Βαρδινογιάννη, που λογικά θα πάρει τις σχετικές απαντήσεις που ζητάει και θα χάσει και τον τελευταίο που δεν κατάλαβε τι έγινε επί πολυμετοχικότητας, αλλά στον κόσμο της ομάδας που τον πίστεψε. Ειλικρινά δεν μπορώ να μπω στο μυαλό του και να μαντέψω τι θα πει. Μια φορά στη ζωή μου έχω μιλήσει (τηλεφωνικά) μαζί του, επομένως δεν είμαι κατάλληλος για “μεταφράσεις” σκέψεων. Νομίζω δε πως δεν είναι και κανείς άλλος αυτή τη στιγμή πέρα από τον ίδιο, άσχετα αν πολλο