Η αξία του «ΠΑΟΚ είσαι»

 

Υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, που έφτασα σε σημείο να αρπάζομαι φραστικά με κολλητούς μου.

Μιλώντας για ΠΑΟΚ, τότε που επί Μπατατούδη και Γούμενου ήμασταν στο χείλος του γκρεμού, εγώ αγχωνόμουν και αυτοί μου έλεγαν... «έλα ρε, μη μασάς. ΠΑΟΚ είσαι».

Η φράση αυτή ακουγόταν συνεχώς στα αυτιά μου από μωρό παιδί, οπαδός όταν ήμουν ακόμη. Σκέτο οπαδός. «Θα πάμε στο Καραϊσκάκη, αλλά δεν έχουμε εισιτήρια.

Όμως μη μασάς, ΠΑΟΚ είσαι» και πηγαίναμε σα χαζοί.

Μία φορά στο «Μόσχος», ήμασταν δεν ήμασταν 30 άτομα. «Βρώμα είναι, αλλά θα μπούμε, δεν τρέχει μία. ΠΑΟΚ είσαι» λέγαμε μεταξύ μας. Και πήγαμε, παρότι έγινε μακελειό απ' έξω. Ο ορισμός της άγνοιας κινδύνου.

Ο ΠΑΟΚτσής έχει μεγαλώσει με τη νοοτροπία του «ΠΑΟΚ είσαι», το οποίο ουσιαστικά μεταφράζεται ως εξής: Αφού είμαι ΠΑΟΚ, μπορώ να κάνω τα πάντα. Κάτι σαν τον Σούπερμαν στη cult του έκδοση, με κολλητό τζιν, αρβύλα και φλάι. Στιγμές που δε γίνεται να σε αφ