Γυμενό, Σε Είδα Στον Ύπνο Μου Γυμενό.

Λυπάμαι που είναι λίγο πέρσοναλ το σημερινό, αλλά είμαι κι εγώ άνθρωπας.

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, το ρολόι δείχνει πέντε παρά είκοσι, έχω ανάψει τα κεριά στο μνημείο γουέην ρούνεη που είναι πάνω από το τζάκι μου και περιμένω. Περιμένω με αγωνία. Με νέηλ μπάητινγκ αγωνία. Με νέηλ μπάητινγκ αγωνία που τρώει το πετσί και φτάνει στην κοκαλήθρα.

Και ναι δεν κάνω πλάκα, έχω μνημείο γουέην ρούνεη στο σπίτι μου. Μια μικρή φιγούρα γουέην, δέκα φορές πιο όμορφη από αυτόν (δγιότι τέτοια ασχήμια απλά δεν αντιγράφεται) πλαισιωμένη από δύο σερεμόνιαλ κεριά, τα οποία τα ανάβω σε στιγμές δύσκολες, που περιμένω από τον θαυματουργό μπόγο να με βγάλει σώο από του χάρου τα δόντια. Σπανίως πιάνει, αλλά εγώ το κάνω.

Θέλω να ξέρετε ότι αυτήν την αποκά