Έξι βαθμούς μπροστά και μια διαίρεση πίσω!

Φαίνεται πως στον «ενιαίο κι αδιαίρετο», κατά τα χρόνια της πολυμετοχικότητας, παρακολούθησαν όλοι οι πολυμεγαλομέτοχοι ταχύρρυθμα μαθήματα ...διαίρεσης! Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η εικόνα που παρουσιάζουν όλοι μαζί (καλά, ας μη λέμε κι αστεία - δεν υπάρχει το«μαζί» στο λεξιλόγιό τους) κι ο καθένας ξεχωριστά. Σε τίποτα δεν μπορούν να συμφωνήσουν πια, ούτε και οι πιο «κολλητοί» στα πιο απλά. Πήγανε, για παράδειγμα, ο Παύλος και ο Θανάσης στο Οάκα στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα και τους ρώτησαν για τον Μπαινωβγαινώπουλο. «Είναι καλός Παναθηναϊκός», είπε ο Θανάσης, ενώ ο Παύλος τον χαρακτήρισε -ούτε λίγο ούτε πολύ- ντιπ κοκτράση. Ξεροκέφαλο, που «κάνει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι». Ε, αν δεν μπορούν ούτε τα δύο αδέρφια να έχουν ίδια γνώμη για έναν άλλον εκ των -μέχρι πρότινος- συνοδοιπόρων τους, πώς να τα βρουν μετά όλοι μαζί; Απολύτως φυσιολογικές είναι οι εξελίξεις με το διοικητικό αδιέξοδο. Ωστόσο, δεν τελειώνουν εκεί τα διοικητικά «περίεργα» σε αυτόν τον Παναθηναϊκό. Ας πούμε, στο ίδιο ματς, αυτό με τον ΠΑΣ, στην εξέδρα βρέθηκε αυτός που δεν περίμενε κανείς και απουσίασε εκείνος που περίμεναν όλοι. Πήγε ο Ραλίστας, μόλις έξι μέρες μετά την ανακοίνωση της αποχώρησής του από την ομάδα και δεν πήγε ο Μπαινωβγαινώπουλος, λίγες ώρες πριν τις -προγραμματισμένες- ανακοινώσεις του για το «παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Παναθηναϊκού». Πέραν της πλάκας, σαν τους ΑΕΚτζήδες έχουν γίνει οι πολυμεγαλομέτοχοι του Παναθηναϊκού. Οι ΑΕΚτζήδες κάθονται δύο για να συζητήσουνε κι όταν τελειώνει η κουβέντα, φεύγουν τσακωμένοι, όχι μόνο γιατί δεν συμφωνήσανε, αλλά γιατί κατάφεραν δύο άνθρωποι να έχουν ...τρεις διαφορετικές απόψεις. Ε, στον Παναθηναϊκό ακόμα μετράνε τις απόψεις και λογαριασμός δεν βγαίνει. Είπαμε, διαίρεση μάθανε οι άνθρωποι με τα ταχύρρυθμα μαθήματα. Όχι και πολλαπλασιασμό... Τρέχα γύρευε, δηλαδή... Εκείνο που δεν γυρεύει κανείς, πλέον, πέρα από συγκεκριμένη μερίδα του Τύπου που αναπτύσσει θεωρίες συνωμοσίας, είναι ο πρώην πρόεδρας, ο οποίος δεν πατάει στο γήπεδο, κι ας είναι κι αυτός «καλός Παναθηναϊκός». Μακριά κι αγαπημένοι... Μακριά είναι και πολλοί από τους οπαδούς, ωστόσο όσοι -αρκετοί για τα δεδομένα της περιόδου που διανύουμε- αποφάσισαν να πάνε στο Οάκα με τον ΠΑΣ, ήταν όντως αγαπημένοι. Πρώτη φορά μετά από καιρό ασχολήθηκαν κυρίως με την ομάδα τους και τη στήριξή της, έστω κι αν ψιλογκρίνιαζαν κάποιες στιγμές με την αγωνιστική εικόνα. Άντε, ασχολήθηκαν και λίγο με τον ρέφερη, για να μην ξεχνιούνται και να μην ξεχνιέται κι εκείνος. Όσο για εμάς τους ΠΑΣολέδες; Ξέχασέ το... Πολύ σοφτ είμαστε για την ώρα για μεγάλη κατηγορία. Στο πρώτο ματς, με τον Άρη, σώσαμε το βαθμό με δεκανίκια, ωστόσο με τον Παναθηναϊκό είχαμε ξεχάσει τις γκλίτσες στα Γιάννενα. Έχει πολλή δουλειά ο Φακ Δεμόλ για να μας μαζέψει πριν μας μαζέψει ο μπόγιας. Όχι πως περιμέναμε ότι θα κερδίσουμε εκτός έδρας τον Παναθηναϊκό, παρότι δεν είναι και στα καλά του. Ωστόσο, ελπίζαμε πως δεν θα πέφταμε και τόσο εύκολα. Κακά τα ψέματα, δεν μας έριξαν οι αντίπαλοι: μαναχοί μας πέ