Ένα βιβλίο γεμάτο οδύνη…

Η απώλεια του Λάζαρου Μουρκάκου έχει καταρρακώσει φίλους και συναδέλφους… Ίσως ο μοναδικός τρόπος για να καταδείξουμε το μέγεθος της οδύνης ήταν να συλλέξουμε όσα γράφτηκαν για εκείνον…Ας υποθέσουμε ότι το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα βιβλίο συλλυπητηρίων… Εδώ προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε μερικά, ενδεικτικά όσων γράφτηκαν για έναν μεγάλο δημοσιογράφο και άνθρωπο που έφυγε εντελώς απροσδόκητα από κοντά μας στα 45 του χρόνια… Τα κείμενα γράφτηκαν είτε σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης είτε σε διάφορα blogs και sites. Θα θέλαμε εκ προοιμίου να ζητήσουμε συγγνώμη από όσους παραλείψαμε αλλά και να παρακαλέσουμε οποιονδήποτε φίλο ή συνάδελφο έχει γράψει ή θα γράψει επώνυμα οτιδήποτε για τον Λάζαρο, εάν θέλει να μας το αποστείλει στην ηλεκτρονική διεύθυνση [email protected]. Το κείμενο θα ανανεώνεται διαρκώς… Σχόλια συναδέλφων και φίλων από το facebookΚυριάκος Γεωργόπουλος: Τόσα χρόνια μας γέμιζε η παρουσία σου. Πως θα συνηθίσουμε τώρα την απουσία σου;Κώστας Παλαιολόγος: O Tεράστιος, ο τιτανομέγιστος Λάζαρος Μουρκάκος, δεν είναι πλέον κοντά μας. Θα μας παρακολουθεί όμως από ψηλά και η σκέψη μας θα τον συνοδεύει πάντα!!!! Όσα χρόνια και αν περάσουν !!!!!!Φώτης Πολίτης: Καλό ταξίδι δάσκαλε μου.. Καλό ταξίδι αδερφέ μου... Δεν μπορώ να το πιστέψω... Η μεγαλύτερη πένα δεν είναι πια κοντά μας... Λάρι μου θα είσαι πάντα εκεί, στη θέση σου, να κάνουμε τον χαβαλέ μας.. Θυμάσαι αδερφέ??? Πουτάνα ζωή.. Τα καλύτερα παιδιά μας παίρνεις...Στέφανος Σύριγγας: Εμοιαζε με κακόγουστη πλάκα. Οχι σαν εκείνες που έκανες στον Μπάμπη, τον Ζηρά, τον Κούλη... "Εφυγε ο Λάζαρος" μου είπαν.. "Αποκλείεται", είπα. "Θα του ξέφυγε πάλι". Οπως τότε... Που μου 'λεγες ότι δεν ήταν τίποτα...Δεν ήταν έτσι. Ακόμα περιμένω να πιούμε εκείνον το καφέ... Ακόμα περιμένω να σε δω απέναντι από το ψιλικατζίδικο στην γειτονιά μας...Κάποια στιγμή θα τον πιούμε φίλε.. Καλό ταξίδι ΛάζαρεΜανώλης Ασσαριώτης: Σε ευχαριστώ πολύ για τα τόσα πολλά που μου έδωσες σε τόσο λίγο χρόνο. ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΛΑΡΙ.Κυριάκος Κουρουτσαβούρης: Σήμερα δεν πενθούν οι δημοσιογραφικές οικογένειες και όλα αυτά τα κοινότυπα, αλλά ολόκληρη η Ελλάδα, που έχασε έναν σπουδαίο πνευματικό άνθρωπο. Ναι υπάρχουν ακόμη και τέτοιοι στη δημοσιογραφία του 2011...Μάριος Τριβιζάς: Αν ήξερες πόσο σημαντικός ήσουν για όλους μας, ίσως πρόσεχες περισσότερο… Σ’ ευχαριστώ για όλα, όπως και όλοι όσοι βρεθήκαμε δίπλα σου… Και άμα θες καφέ από πάνω, φώναξε. Θα πάω εγώ…Μπάμπης Πουλούτσης: Θα μου πεις και τη Δευτέρα να σου στείλω το μέιλ... Δεν είναι αλήθεια...Χάρης  Σταύρου: Αρχοντας, μάγκας και περήφανοςΑγγελική Τζιρμάκη: Μακρύ ταξίδι διάλεξες να πας, Λάζαρε, θα σε θυμόμασυε και θα σ΄αγαπάμε. Καλό δρόμο, φίλε...Φίλιππος Κουνέλης: Πάντα για τους εκλιπόντες γραφουν τα καλύτερα από σεβασμό στην μνήμη τους , είτε ήταν αλήθεια, είτε όχι. Ο Λάζαρος, όμως ήταν όντως το ΚΑΛΥΤΕΡΟ παιδί! Καλό ταξίδι αδελφέ, πάντα θα σε θυμόμαστε...Θανάσης Ασπρούλιας: Φτάσανε πικρά χαμπέρια στο κουτούκι του Γιαβρή... Και σταυρώσαμε τα χέρια κι είπαμε άλλο μη μας βρει...