Ένα Μπουρνούζι Για Καληνύχτα.

Ξέρετε πόσο αγαπάμε την τέχνη, ξέρετε πόσο αγαπάμε δε φάηνερ θινγκς ιν λάηφ.

Και είναι άσκοπο κάποιες φορές να μιλάς, ειδικά όταν το προηγούμενο βράδυ έχεις αποφασίσει να τιμωρήσεις σκληρά ένα σημαντικό ποσοστό των μπαρ της Αθήνας. Αλλά και αυτό να μην ήταν, αν δηλαδή δεν είχες ξυπνήσει στο χαλάκι μπροστά από την πόρτα του σπιτιού σου, με την αναπνοή του δράκου να περιστρέφεται γύρω σου και να απλώνεται στην πολυκατοικία σαν φονικό νέφος…και πάλι θα είχες θέμα, Και πάλι θα έβλεπες αυτήν την φωτογραφία και θα έλεγες «αμμμμμμ», «μπρρρρρρ», «σχρρρρρρ». Το πολύ. Με τίγκα πίεση. Και άγχος. Για ολοκληρωμένη λέξη ούτε λόγος, πόσο μάλλον για πρόταση. Αυτά ούτε καν.

Άη νταηγκρές. Κοιτάχτε εδώ και σκεφτείτε. Τι σκατά, γουάτ ιν δε νέημ οβ σγουήτ φακ συμβαίνει εδώ; Κ