Είναι όλοι Ευρωπαίοι!

Το gazzetta.gr αναλύει το φαινόμενο των νατουραλιζέ παικτών. Από τον κύκλο που έκλεισε στη Ρωσία ως την Αγγλία και την ΠΓΔΜ και από τον Κρις Κέιμαν στον Χένρι Ντόμερκαντ. Νατουραλιζέ: Η λέξη προέρχεται από το αγγλικό ρήμα naturalise (μτφ. παίρνω κάτι και το κάνω ντόπιο) και προσδιορίζει συνήθως κάποιον που έχει λάβει κατά τη διάρκεια της ζωής του δεύτερη υπηκοότητα. Το φαινόμενο δεν είναι καθόλου «πρόσφατο», όσο και αν τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει μεγάλη… άνθηση. Δεκατρείς ομάδες, παραπάνω από τις μισές ομάδες δηλαδή από αυτές που θα λάβουν μέρος στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας θα κάνουν χρήση του δικαιώματος της Fiba για χρησιμοποίηση ενός μη γηγενή παίκτη που έχει το διαβατήριο της χώρας και λογίζεται ως «νατουραλιζέ». Η Ελλάδα φυσικά, δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα αυτών, αφού μετά τον Ιάκωβο Τσακαλίδη (συμμετείχε στο Μουντομπάσκετ του 1998, το Ευρωμπάσκετ του 1999 και του 2003), η ΕΟΚ αποφάσισε να μην… νοθέψει ξανά την Εθνική ομάδα. Τα τελευταία χρόνια βέβαια, φορούν τη φανέλα της Εθνικής παίκτες που δεν γνωρίζουν καλά… ελληνικά, αλλά αυτοί είναι Έλληνες ομογενείς δεύτερης ή τρίτης γενιάς (Κουφός, αφοί Καλάθη, Μπράμος) και εννοείται πως δεν λογίζονται στους νατουραλιζέ. Η έκπληξη ωστόσο στη λίστα των ομάδων που θα έχουν «εξωτερική» βοήθεια είναι η απουσία της Ρωσίας. Ο Τζέι Αρ Χόλντεν (με τον συμπατριώτη του Ντέιβιντ Μπλατ στον πάγκο) έγινε ο πιο αγαπητός Αμερικάνος ανάμεσα στους Ρώσους από την εποχή του «ψυχρού πολέμου» και μετά δίνοντας το χρυσό μετάλλιο στη «δεύτερη πατρίδα του» στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας το 2007. Το παράδειγμα του Χόλντεν ακολούθησε ο επίσης Αμερικάνος, Κέλι ΜακΚάρτι, αλλά πλέον οι Ρώσοι αποφάσισαν να μην έχουν νατουραλιζέ παίκτη στη σύνθεση τους. Την απόφαση της ομοσπονδίας επικρότησε μάλιστα και ο Αντρέι Βοτρόντσεβιτς που δήλωσε πριν από περίπου ένα μήνα πως «είναι σπουδαίο που η ομάδα που θα παίξει στο Ευρωμπάσκετ δεν θα έχει καθόλου νατουραλιζέ παίκτες στο ρόστερ της. Μέχρι πρότινος, οι “λεγεωνάριοι” ήταν τα πάντα για την ομάδα και οι Ρώσοι παίκτες έρχονταν σε δεύτερη μοίρα. Αυτό ήταν λάθος». Κάπως έτσι μπήκε μια (άνω;) τελεία στην αμερικανοποίηση των Ρώσων, αλλά το παράδειγμα ακολουθείται εδώ χρόνια από άλλους. Το gazzetta.gr αναλύει τις 13 φετινές περιπτώσεις. Ισπανία Σερζ Ιμπάκα (Οκλαχόμα Θάντερ) Οι Ισπανοί συνηθίζουν εδώ και δεκαετίες να δίνουν δεύτερη υπηκοότητα σε ξένους που αγωνίζονται για χρόνια στο πρωτάθλημα τους και ξεχωρίζουν για τις επιδόσεις τους. Το φαινόμενο ωστόσο, κόπασε τα τελευταία χρόνια με τον Τζόνι Ρότζερς στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2000 να αποτελεί το έσχατο παράδειγμα νατουραλιζέ Ισπανού. Το δίλημμα τέθηκε εκ νέου με τους Σέρζ Ιμπάκα και Νίκολα Μίροτιτς να διεκδικούν μια θέση στο ρόστερ των «φούριος ρόχας». Ο Κονγκολέζος ΝΒΑer κρίθηκε ότι μπορούσε να βοηθήσει πολύ περισσότερο από τον Μαυροβούνιο πάουερ φόργουορντ της Ρεάλ και έτσι ο Σέρτζιο Σκαριόλο υπολογίζει από τις 15 Ιουλίου (όταν πήρε το ισπανικό διαβατήριο) τον Ιμπάκα. Γερμανία Κρις Κέιμαν (Λος Άντζελες Κλίπερς) Η όψη του