Έχω και κότερο, πάμε ένα συμβόλαιο;

Ο Βασίλης Σκουντής αφήνει για λίγο την Εθνική Ομάδα και το Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας και γράφει στο gazzetta.gr για τις μεταγραφές τύπου Μαγκέτι που έγιναν στο παρελθόν. Ένεκα του σημερινού ρεπό της εθνικής, ο Βασίλης Σκουντής κάνει ένα διάλειμμα από το Ευρωμπάσκετ και ανατρέχει στην κωμωδία «Κορίτσια για φίλημα»: εκεί όπου ο Κώστας Βουτσάς (ενώ είναι ο Κώστας Καλιακούδας και δεν έχει μία) συστήνεται ως γιος του εφοπλιστή Ράμογλου και κομπάζει με την ατάκα «έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;». Την επίκαιρη  σχέση του κότερου με το μπάσκετ θα τη συνειδητοποιήσετε  μόλις  διαβάσετε το κείμενο που ακολουθεί. Θέλω να ελπίζω ότι ο Κόρει Μαγκέτι δεν θα επαναλάβει εκείνη την εξόχως αυτοσαρκαστική ατάκα, που ξεστομίζει ο Καραγκιόζης: το «θα φάμε, θα πιούμε (επίσης θα δούμε την πόλη) και νηστικοί θα κοιμηθούμε»! Το ελπίζω όπως το ελπίζουν και οι (κρεμάμενοι από το στόμα του φόργουορντ / γκαρντ  των Μπόμκατς, με τους οποίους έχει ένα διετές συμβόλαιο 21 εκατομμυρίων δολαρίων!) οπαδοί του ΠΑΟΚ. Ελόγου τους έχουν μακράν, αλλά και πικράν πείραν από τέτοιες υποθέσεις, αν και πάντοτε υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, για να επιβεβαιώνουν τους κανόνες. Εξαιρέσεις τύπου Λέβινγκστον! Παρεμπιπτόντως ο Κλιφ ήταν ένα από τα πιο συμπαθητικά παλικάρια που περπάτησαν στη λαμπερή πασαρέλα του ελληνικού μπάσκετ, αλλά έπεσε στην περίπτωση. Δεν εννοώ τόσο τον χαμένο ημιτελικό του Φάιναλ Φορ με την Μπενετόν Τρεβίζο και τον επιγενόμενο αποκλεισμό του ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό στην ημιτελική σειρά των πλέι οφς της Α1, όσο την ανώμαλη προσγείωση του ιδίου σε μια διαφορετική (από τη συνηθισμένη του) πραγματικότητα: συνειδητοποίησε ο δόλιος πόσο λάθος έκαναν εκείνοι, οι οποίοι λανσάρισαν το διαφημιστικό σλόγκαν, ότι -και καλά- η Coca Cola πάει με όλα! Μπορεί το αναψυκτικό να πηγαίνει με όλα τα άλλα, αλλά δεν πήγαινε με τον ιδιοτροπία του Ιβκοβιτς, που μόλις τον είδε τον Λέβινγκστον να το παραγγέλνει για το γεύμα στη διάρκεια μιας αποστολής τον κατσάδιασε δημοσίως και του απέδειξε ότι «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε». Οξύνθηκαν κιόλας οι σχέσεις τους, επειδή ο  Κλιφ πήγε στην Ουάσιγκτον για να παραστεί στην τελετή βράβευση των (πρωταθλητών του ΝΒΑ) Μπουλς από τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους και έγινε η κέντα! Παρ' όλα αυτά ο Λέβιγκστον ήλθε, έμεινε, έπαιξε και έφυγε κανονικά, σε αντίθεση με δύο συμπατριώτες του, οι οποίοι πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Αλλά και μεταξύ αυτών επίσης υπάρχει μια ειδοποιός  διαφορά, διότι ο μεν Τέρι Μιλς υπέγραψε συμβόλαιο και συμμετείχε στην προετοιμασία και στα φιλικά ματς, ενώ ο Ράντι Γουάιτ (αποδείχτηκε ότι) ήλθε μονάχα για να κάνει. κονσομασιόν και δεν έστειλε ούτε γράμμα! Αναφέρομαι επίτηδες στα γράμματα, διότι το προσωνύμιο του Γουάιτ ήταν «Μailman II», καθ' έλξιν του αυθεντικού «ταχυδρόμου» (Καρλ Μαλόουν) τον οποίο διαδέχθηκε στην πανεπιστημιακή ομάδα του Λουϊζιάνα Tεκ.  Το 1989 ο Γουάιτ αποφοίτησε με μέσο όρο 21.2 πόντους και 10.5 ριμπάουντ και επιλέχθηκε στο Νο 8  του ντραφτ του ΝΒΑ από τους Ντάλας Μάβερικς, αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος από τ