Αποδεκτή η ισοπαλία

Ο Γιάσμινκο Βέλιτς αναλύει το ματς του ασύνδετου Παναθηναϊκού με την πιεστική ΑΕΚ, τονίζοντας πως η ισοπαλία πρέπει να γίνει αποδεκτή καθώς σε μεγάλο βαθμό ανταποκρίνεται στην εικόνα τους. Άλλο ένα παιχνίδι των πλέι οφ, αυτό μεταξύ του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, που το περισσότερο που μπορούμε να πούμε είναι πως ήταν πολύ μέτριο σε ποιότητα. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με 4-2-3-1 που στη φάση της άμυνας γινόταν πολλές φορές 4-4-1-1 και την ΑΕΚ να παίζει με 4-3-3 που στη φάση της άμυνας γινόταν και 4-1-4-1, Δύο συστήματα που προσαρμόζονται απόλυτα το ένα στο άλλο και η διαφορά τους είναι στη διάταξη του τριγώνου της μεσαίας γραμμής. Αυτό σε ό,τι αφορά τα συστήματα επί χάρτου.

Στο πρώτο ημίχρονο σε ό,τι αφορά τον ΠΑΟ, το σύστημα παρέμεινε απλά στο χαρτί. Έλειπαν όλα τα συστατικά που δίνουν ''πνοή'' σε οποιοδήποτε σύστημα στατικό με πρώτο και καλύτερο την κίνηση των παικτών.

Επομένως, το πρώτο ημίχρονο άνηκε στην ΑΕΚ, χωρίς να κάνει κάτι το ιδιαίτερο. Ξεκίνησε με πρωτοβουλία στο παιχνίδι, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα και προηγήθηκε στο 2' με ωραίο σε εκτέλεση γκολ του Λεονάρντο.

Η ΑΕΚ, είχε πλάνο, προσπάθησε συχνά να πιέζει ψηλά τον Παναθηναϊκό, με σημεία αναφοράς στα μαρκαρίσματα, δεδομένου πως κάθε παίκτης της στο χώρο είχε συγκεκριμένο προσωπικό αντίπαλο.

Οι γραμμές της δεν είχαν ιδιαίτερη συνοχή, υπήρχε όμως ατομική πειθαρχία στο να χρεώνεται ο κάθε ένας τον προσωπικό του αντίπαλο και να τον πιέζει όταν αυτός θα γινόταν κάτοχος της μπάλας. Αποτέλεσμα, ανύπαρκτη κυκλοφορία της μπάλας από την πλευρά του Παναθηναϊκού και αρκετά κλεψίματα της μπάλας της μπάλας από την ΑΕΚ, βγαίνοντας οι παίκτες της πρώτοι στην μπάλα μπροστά από τον αντίπαλο.

Αυτά τα κλεψίματα δεν τα εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο αφού φαινόταν πως η προτεραιότητα της ΑΕΚ δεν ήταν να φεύγει γρήγορα στην κόντρα αφού ανακτούσε την κατοχή μπάλας, αλλά περισσότερο κοίταζε να ελέγξει την μπάλα και να εκδηλώσει οργανωμένη επίθεση.

Είχε σχετικά ορθόδοξη ανάπτυξη η ΑΕΚ, με σιγουριά με την μπάλα στα μετόπισθεν της, με προώθηση των δύο μπακ, καλή συμμετοχή των Λαγού και Λεονάρντο επιθετικά και αμυντικά (πολύ πιο ουσιαστική από τους αντίστοιχους ακραίους του Παναθηναϊκού), με κάποια τριγωνάκια στα πλάγια και σωστά στηρίγματα στην μπάλα. Έφτανε μέχρι την περιοχή του Παναθηναϊκού με σχετική άνεση, της έλειπε όμως η παρουσία στην περιοχή έτσι ώστε το παιχνίδι της να αποκτήσει μεγαλύτερη ουσία.

Και λέμε έφτανε με σχετική άνεση μέχρι τη περιοχή του Παναθηναϊκού, επειδή υπήρχε στοιχειώδης κίνηση των παικτών της, αλλά και πλήρης παθητικότητα στον τρόπο άμυνας των παικτών του Παναθηναϊκού. Χωρίς αντιστάσεις μέχρι την αμυντική του γραμμή, με μαρκαρίσματα από απόσταση, χωρίς επαφή με αντίπαλο. Πολλές φορές κριτικάρεται η άμυνα του Παναθηναϊκού, δικαίως ή όχι, αν όμως δεν υπήρχε από την πλευρά της η στοιχειώδης αυτογνωσία σε ότι αφορά τις δυνατότητες της ομάδας αλλά και της ίδιας, τα πράγματα γι