Αγάπη για Πάντα

Ήθελα Μπερμπάτη σήμερα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κρύψω. Μα κανένας. Είχα συγκινηθεί απο τις συνεχιζόμενες προτροπές σας να σας χαρίσω άλλη μια φωτογραφία του θρησκευτικού μας ηγέτη, ΑΛΛΑ σήμερα το μεσημέρι, ΑΥΤΟ το μεγάλο εξώφυλλο μπήκε στην ζωή μου. ΑΥΤΗ η μέγιστη, η τεράστια φωτογραφία στρογγυλοκάθισε απέναντί μου και μου έκανε ματάκια. Γεια σου Μάκαρε μου λέει, με θυμάσαι εμένα; Για μια στιγμή πάγωσα. Είναι σαν να νιώθεις κάποιον να σε σκουντάει στην πλάτη, να γυρίζεις να κοιτάξεις με ύφος “ποιος είναι πάλι ανάθεμα τον Γιάννη τον καφετζή που δεν έχει ποτέ πορτοκαλάδες μπλε χωρίς ανθρακικό” και να αντικρίζεις κάποιον παλιό σου έρωτα, κάποια παλιά αγάπη που νόμιζες ότι είχε ξεχάσει, αλλά και μόνο που την ξαναβλέπεις μπροστά σου, νιώθεις αμέσως την πληγή που σου έχει αφήσει, το ανεξίτηλο σημά