Αυτό (να) είναι το μπάσκετ!

Το γαϊτανάκι των τελικών του μπάσκετ αρχίζει και ο Βασίλης Σκουντής προσεύχεται για να μην επιβεβαιωθεί, με απόκλιση ολίγων ημερών, η προφητεία του Κάμπινγκ για τη συντέλεια του (ελληνικού μπασκετικού) κόσμου. Ένας από τους δυο θα δικαιωθεί στο τέλος: ή ο Ολυμπιακός που λαχταράει ένα πρωτάθλημα  από το 1997 ή ο Παναθηναϊκός ο οποίος από το 1999 και πέρα (με εξαίρεση το 2002) δεν δίνει ούτε του αγγέλου του νερό! Μιας και το 'φερε η κουβέντα στα ύδατα, επίσης ένας από τους δυο μονομάχους της Θεσσαλονίκης θα φτάσει στην πηγή και θα ξεδιψάσει: είτε ο ΠΑΟΚ, που έχει να δει χαρά (τετράδας) στα σκέλια του από το 2000, είτε ο Αρης, ο οποίος εδώ και είκοσι χρόνια εμφορείται από την, ατελέσφορη μέχρι τώρα, προσδοκία, του “πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι”! Σχεδόν εικοσιτέσσερις ώρες προτού δοθεί η εκκίνηση στα δυο γαϊτανάκια της Basket League (αφήνω κατά μέρος τις αναδρομές, τη νοσταλγία, τις στατιστικές συγκρίσεις και τις αναλύσεις και) λέω να καταπιαστώ όχι τόσο με τη στρατηγική όσο με την ηθική αυτών των σειρών: το πώς δηλαδή όλο το ελληνικό μπασκετικό σύστημα θα καταφέρει να σώσει την ψυχή του όλες αυτές τις μέρες που θα κρατήσουν οι σειρές και να βγει ωφελημένο και όχι (ακόμη πιο) λαβωμένο από τα αλλεπάλληλα συναπαντήματα των αιωνίων αντιπάλων... Θεωρώ ότι η συγκυρία είναι μοναδική, διότι όσο έχουμε βαρεθεί τις ρεπλίκες του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακού, άλλο τόσο μας έλειψε (και γι αυτό το νοσταλγήσαμε και ανυπομονούμε να πέσουν οι τίτλοι αρχής) το έργο της Θεσσαλονίκης. Δεν παίζεται βεβαίως σε πρώτη προβολή, ωστόσο έχουν περάσει κιόλας 12 χρόνια από την τελευταία φορά που οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν στα πλέι οφς και συν τοις άλλοις έχουν ως δέλεαρ μια θέση στον προκριματικό γύρο της Ευρωλίγκας και την ευκαιρία να ζωντανέψουν τα κύτταρα τους... Δεν είναι πανάκεια η Ευρωλίγκα, αλλά, διάβολε, ικανοποιεί και με το παραπάνω τους στόχους τους και την προσπάθεια τους να ανεβάσουν λίγο ψηλότερα τον πήχη... Στην πραγματικότητα περιμένουμε να αναδειχθούν δυο πρωταθλητές: αυτός που θα πάρει τον τίτλο κι αυτός στα μάτια του οποίου το χάλκινο μετάλλιο θα ισοδυναμεί με το χρυσό! Θα είναι κι αυτός (ο ΠΑΟΚ ή ο Αρης) νικητής στο ειδικό πρωτάθλημα που διεξάγεται στη σκιά της μονομαχίας του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό, οπότε το πράγμα είναι πιο σοβαρό απ' ό,τι φαίνεται! Γίνεται ακόμη πιο σοβαρό, από τη στιγμή που οι τέσσερις ομάδες επωμίζονται το ηθικό χρέος για το οποίο σας έβαλα από την αρχή στο πνεύμα: ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, ο ΠΑΟΚ και ο Αρης οφείλουν να σηκώσουν το λάβαρο της μπασκετικής αξιοπρέπειας και να ξεπεράσουν τη μικρότητα που μεγάλωσε στα πλέι οφς της ποδοσφαιρικής Super League. Δεν ανήκω στην κατηγορία των εχθρών του ποδοσφαίρου (τουναντίον μάλιστα), απλώς σκέπτομαι ότι είναι στα (μπασκετικά) χέρια μας να μην αφήσουμε το υπερχειλίζον οπαδικό πάθος,  την παθογένεια του αθλητικού συστήματος και τα κάθε λογής απωθημένα να αλλοιώσουν τη φυσιογνωμία των επικείμενων τελικών. Ζευγάρι σαν αυτό που συγκροτούν ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπια