I feel devotion...

Επιτέλους η δράση αρχίζει. Η αδρεναλίνη ανεβαίνει και μαζί τους η απόλαυση. Η Ευρωλίγκα πλέον μοιάζει με ταινία κατασκοπίας. Στο πρώτο μέρος γνωρίζουμε τους πρωταγωνιστές, τους ρόλους τους, τους σκοπούς τους και μετά το διάλειμμα η πλοκή γίνεται πιο έντονη, μέχρι να φθάσει στο φινάλε του στο κατακόρυφο.

Κάπως έτσι δεν είναι και η Ευρωλίγκα. Μετά τις πρώτες 10 αγωνιστικές, ξεσκαρτάρισε από τους... κομπάρσους, έμειναν οι ομάδες με πρώτους και δεύτερους ρόλους και η δράση

ανεβάζει στροφές. Το TOP-16 είναι η πιο... ύπουλη φάση της διοργάνωσης. Δεν είναι νοκ-άουτ σαν τον τελικό ή τον ημιτελικό, δεν είναι σειρά αγώνων πλέι-οφ (όπως ο προημιτελικό των best of 5), αλλά πρωτάθλημα (ένα για κάθε όμιλο) που είναι τόσο μικρό που τα περιθώρια για να διορθώσεις το όποιο στραβοπάτημα είναι ελάχιστα.

Η περίπτωση που ο Παναθηναϊκός το 2006, ξεκίνησε την φάση με 0-3 και τελικά προκρίθηκε είναι η

Keywords
Τυχαία Θέματα