Xbox One: Οι λάθος κινήσεις και το επικοινωνιακό χάος [Tech Fails]

Σήμερα θα δούμε πως η Microsoft παραλίγο να καταστρέψει εντελώς το Xbox One, με όλες τις λάθος κινήσεις αλλά και πως σχεδόν το έσωσε. Πάμε πίσω λοιπόν στο 2013, όπου όλοι περίμεναν τις κονσόλες νέας γενιάς από τη Microsoft και τη Sony.

Μία γενιά γεμάτη ελπίδες

Ότι και να πούμε για την επιτυχία του Xbox 360

είναι λίγο. Κάποιοι θα αναφέρουν ότι στο τέλος της ζωής των Xbox 360 και PlayStation 3 το δεύτερο κατάφερε να περάσει σε πωλήσεις την πρόταση της Microsoft, όμως ακόμα και αυτό από μόνο του ήταν κάτι που δείχνει πόσο δυνατό είχε γίνει το Xbox brand. Βέβαια, αυτό ήρθε και μετά από ένα κύμα λαθών από πλευράς Sony στο PS3, όμως αυτή είναι μία συζήτηση για άλλο κείμενο.

Το Xbox 360 ήταν φθηνότερο, είχε περισσότερες επιλογές, είχε παιχνίδια για όλα τα γούστα και ήταν ένα ικανό entertainment system. Βέβαια έτσι γνωρίσαμε και για πρώτη φορά τι θα πει timed exclusive, αλλά εντάξει. Κατάφερε να φέρει Ιαπωνικά studio με αποκλειστικούς τίτλους όπως το Lost Odyssey (το αγαπημένο μου turn-based JRPG ακόμα και σήμερα), να κλέψει αποκλειστικούς τίτλους από το PlayStation όπως τη σειρά Final Fantasy ή Tekken και γενικά να ταράξει τα νερά τις βιομηχανίας και να αμφισβητήσει την κυριαρχία του PlayStation.

Οπότε, όλοι περίμεναν να δουν κάτι αντίστοιχο, κάτι δυνατό και προεστό με επίκεντρο τους gamers, κάτι που θα αποδείκνυε στο κοινό πόσο στα σοβαρά παίρνει η Microsoft το gaming, ενώ κάποιοι αναλυτές τόλμησαν ακόμα και να που ότι μπορεί να ξεπεράσει τη Sony αν συνεχίσει με την στρατηγική που είχε. Ναι, το Xbox 360 ήταν μία προσιτή κονσόλα με μεγάλη ποικιλία τίτλων και ένα Online κομμάτι που οι ανταγωνιστές του μόνο το ονειρευόντουσαν. Όμως, ήρθε το Xbox One.

Πιο ακριβό και πιο αδύναμο hardware

Όταν ανακοινώθηκε το Xbox One μάθαμε ότι το Kinect θα είναι ένα μεγάλο μέρος του οικοσυστήματος της κονσόλας, τόσο μεγάλο βασικά που θα είναι αναπόσπαστο. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι κάθε κονσόλα θα συμπεριλάμβανε το νέο Kinect στο πακέτο αγοράς, όπως και έγινε. Έτσι, το κόστος ανέβηκε ακόμα παραπάνω, ξεπερνώντας το κόστος αγοράς του PlayStation 4.

Παράλληλα, ήταν και η πιο αδύναμη από τις δύο κονσόλες. Όταν τελικά κυκλοφόρησε είδαμε τίτλους να τρέχουν σε FHD χωρίς κανένα πρόβλημα στο PlayStation 4, ενώ στο Xbox One έτρεχαν σε 900p ή σε κάποιες περιπτώσεις και ακόμα χαμηλότερα. Να πούμε ότι αυτό θα πρέπει να καταλογιστεί εν μέρη και στους developers, όμως σε έναν ακόμα μεγαλύτερο βαθμό στην ίδια τη Microsoft. Οπότε, έχουμε μία πιο αδύναμη, αλλά παράλληλα πιο ακριβή κονσόλα στην αγορά. Τουλάχιστον παιχνίδια;

Επικοινωνιακό μπάχαλο

Το πόσο λάθος πήγε η γενιά για την ίδια τη Microsoft μπορεί να δει κάποιος από το πως η ίδια η εταιρεία προώθησε την κονσόλα της. Σκεφτείτε λοιπόν ότι είστε εκεί, περιμένετε να δείτε τη δύναμη και τα παιχνίδια του Xbox One, όμως αυτό που βλέπετε είναι κάποιους να μιλάνε για 2 ώρες για το πόσο ξεχωριστή θα είναι η εμπειρία του Xbox One ως… τηλεόραση!

Η Microsoft είδε πόσο ανώτερο σαν entertainment system ήταν το Xbox 360 από το PlayStation 3 και ήθελε να συνεχίσει αυτή του την υπεροχή, κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό. Όμως, όταν μου αφιερώνεις ένα ολόκληρο event μόνο σε “TV, TV, TV”, τότε κάτι δεν πάει καλά. Επιπλέον, το Kinect έπρεπε να είναι πάντα συνδεδεμένο για να ακούει και να βλέπει τους παίκτες, κάτι που προκάλεσε μεγάλη ανησυχία για την ιδιωτικότητα.

Πως κάνεις ακόμα χειρότερα τα πράγματα; Κάνοντας την κονσόλα σου online-only. Ναι, πριν την κυκλοφορία του το Xbox One απαιτούσε συνεχή σύνδεση στο διαδίκτυο, κάτι που εν μέρη το κάνουμε όλοι πλέον, αλλά όχι να το απαιτεί η κονσόλα. Ακόμα χειρότερα έκαναν τα πράγματα δηλώσεις των ίδιων των υπαλλήλων, όπως του Adam Orth με το Tweet:

Δεν καταλαβαίνω το δράμα. Πλέον όλες οι συσκευές είναι συνεχώς συνδεδεμένες. Σε αυτόν τον κόσμο ζούμε, οπότε #dealwithit

Αν και ο Orth έφυγε από τη Microsoft λίγες μέρες μετά, ο Don Mattrick έκανε ακόμα χειρότερα τα πράγματα, λέγοντας πως αν κάποιος θέλει μία offline κονσόλα, υπάρχει το Xbox 360. Η ομάδα του Xbox, από το ανώτερο στέλεχος μέχρι τον κατώτερο υπάλληλο, δε μπορούσε να βρε κάποιον σωστό τρόπο επικοινωνίας με τους παίκτες, κάνοντας το ένα σφάλμα μετά το άλλο σε επικοινωνιακό επίπεδο.

Cloud και μεταχειρισμένα παιχνίδια

Ο λόγος που η Microsoft ήθελε η κονσόλα να είναι συνδεδεμένη στο διαδίκτυό συνέχεια ήταν για να μπορεί αν έχει τη δύναμη του Cloud. Με λίγα λόγια, η εταιρεία έλεγε συνέχεια ότι όση δύναμη λείπει από το hardware, θα τη φέρει το Cloud της, κάνοντας το Xbox One το δυνατότερο μηχάνημα στην τελική. Βέβαια, δεν είδαμε αυτό το αποτέλεσμα, οπότε δε γνωρίζουμε αν αυτό αληθεύει ή όχι.

Από την άλλη όμως, είδαμε και άλλους λόγους που η εταιρεία ήθελε να είναι η κονσόλα συνδεδεμένη στο διαδίκτυο: άδειες χρήσης παιχνιδιών. Όσοι αγοράζετε παιχνίδια ψηφιακά ήδη γνωρίζετε ότι αυτά τα παιχνίδια είναι συνδεδεμένα στο λογαριασμό σας και μόνο και δε μπορούν να μεταβιβαστούν σε άλλο λογαριασμό. Αυτό ακριβώς ήθελε να κάνει η Microsoft και σε όλα τα φυσικά δισκάκια των παιχνιδιών.

Πάμε να δούμε όμως μερικά θετικά: Οι παίκτες θα είχαν πρόσβαση στα παιχνίδια τους, ακόμα και αν δεν είχαν το δισκάκι μέσα στην κονσόλα. Επιπλέον, θα μπορούσαν να παίζουν και σε άλλα Xbox One, αρκεί να είχαν το λογαριασμό τους μέσα. Τέλος, θα μπορούσαν να μοιράζονται τα παιχνίδια τους με έως και 10 μέλη μίας “οικογένειας” που θα έφτιαχναν, οπότε πρακτικά ακόμα θα μπορούσαν 10 άτομα να πληρώσουν από 6 ευρώ το κάθε παιχνίδι των 60 ευρώ και να το παίζουν μαζί και ταυτόχρονα. Όλα καλά ως εδώ.

Από την άλλη όμως, τα φυσικά δισκάκια έχαναν κάθε νόημα. Οι παίκτες δε μπορούσαν να πουλήσουν απλά τα παιχνίδια τους ή να τα ανταλλάξουν, καθώς είχαν ήδη κλειδωθεί στο λογαριασμό τους. Τα δισκάκια θα ήταν κάτι σαν demo, όπου ο παίκτης που το αγόραζε θα έπρεπε να πληρώσει ένα ποσό για να μπορέσει να το ξεκλειδώσει. Επιπλέον, η κάθε κονσόλα που είχε το παιχνίδι θα έπρεπε να συνδέετε στο διαδίκτυο έστω κάθε 24 ώρες, αλλιώς δε θα μπορούσαν να είχαν πρόσβαση ούτε τα υπόλοιπα μέλη στα παιχνίδια.

Όπως είπαμε και παραπάνω, το επικοινωνιακό μπάχαλο συνεχίστηκε, κανένας δε μπορούσε να εξηγήσει σωστά όλο αυτό το σύστημα και, μεταξύ μας, δε θα μπορούσε κάποιος να το εξηγήσει απλά γιατί ήταν αχρείαστα πολύπλοκο. Η Sony δεν έχασε αυτή τη χρυσή ευκαιρία να κοροϊδεύει το Xbox και όλο αυτό το πολύπλοκο σύστημα της, όπως το παρακάτω, ιστορικό βίντεο της εταιρείας στην E3 (που πλέον της έχει γυρίσει λίγο boomerang):

Νέα αρχή, πολύ αργά

Όλα τα παραπάνω ξεχάστε τα. Ξαφνικά η Microsoft άλλαξε, το Xbox One άλλαξε, ο Don Mattrick έφυγε και γενικά η εταιρεία έκανε ένα restart πριν καν ξεκινήσει η μάχη. Όμως, όσο και να προσπάθησαν κάποιοι το κακό είχε ήδη γίνει, η Microsoft στο μυαλό των παικτών ήταν η κακιά εταιρεία που δε θα τους άφηνε να παίξουν στο Xbox One όπως θέλουν, θα τους παρακολουθεί μέσα από το Kinect και θα ελέγξει όλα τους τα παιχνίδια.

Η γενιά λοιπόν συνέχισε έτσι. Ένα αδύναμο hardware, φτωχές αποκλειστικότητες, ιδέες που έμειναν στη μέση. Το Kinect πέθανε σιγά σιγά, η τηλεόραση σχεδόν εξαφανίστηκε και το Xbox προσπάθησε να προσελκύσει ξανά κόσμο, από την αρχή. Όλα βέβαια τα χρωστάει στον Phil Spencer, ο οποίος πίστεψε όσο κανένας στο Xbox και πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Νέα στούντιο, νέες συμφωνίες και κυρίως μόνο gaming είναι στα στοιχεία που βλέπουμε να έρχονται στο Series X. Επιπλέον, βλέπουμε το δυνατότερο hardware και καμία πρόθεση για επιστροφή στο Kinect.

Αν λοιπόν μιλάμε σήμερα για τη “επιστροφή” της Microsoft με το Xbox Series X είναι γιατί το στραβοπάτημα του Xbox One ήταν ότι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει, μετά από μία μόλις επιτυχία με το Xbox 360. Ο χρόνος θα δείξει βέβαια πως θα προσαρμοστεί η νέα γενιά, όμως το λάθος του One ήταν ένα καλό παράδειγμα πως όσο γρήγορα μπορεί να ανέβει κάποιος, τόσο γρήγορα μπορεί και να πέσει. Πάμε στη νέα γενιά με ελπίδες για ένα δυνατό Xbox, γιατί ακόμα και αν δε σκοπεύετε να το αγοράσετε, ο ανταγωνισμός πάντα εξυπηρετεί τους πελάτες.

Xbox One: Οι λάθος κινήσεις και το επικοινωνιακό χάος [Tech Fails] - Techblog.gr