Ζώντας 70 χρόνια μετά την απελευθέρωση από το Άουσβιτς (ΦΩΤΟ)

Εβδομήντα χρόνια μετά την απελευθέρωση από το Άουσβιτς, οι επιζώντες του δεν μπορούν να ξεχάσουν τις στιγμές που έζησαν μέσα στο κολαστήριο.

Ο Σαμ Πίβνικ ήταν μόλις 14 ετών όταν βρέθηκε στο στρατόπεδο, ολομόναχος, καθώς όλα τα μέλη της οικογένειάς του ήταν ήδη νεκρά. Εκεί συνάντησε τον «Άγγελο του θανάτου», τον Γιόζεφ Μένγκελε, και όπως αποκαλύπτει έπεσε στα πόδια του «και φίλησε τις μπότες του, για να αποτρέψει την εξόντωσή του, καθώς δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα στο κρεβάτι του νοσοκομείου που βρισκόταν, λόγω προβλήματος υγείας.

«Ο Μένγκελε τριγυρνούσε με την άσπρη ρόμπα κι

εγώ έτρεμα απ τον φόβο μου. Ξέραμε πως όποιος δεν μπορούσε να σταθεί δίπλα στο κρεβάτι του, πήγαινε στον θάλαμο αερίων. Όταν ήρθε σε μένα, έδειξε με το δάχτυλο του τον θάλαμο. Τότε ξέσπασα σε λυγμούς και με ότι δυνάμεις είχα, έπεσα στα πόδια του και άρχισα να φιλώ τις μπότες του. Ο Μένγκελε, σιχαινόταν να τον ακουμπούν Εβραίοι. Θα μπορούσαν να με είχαν πυροβολήσει επιτόπου στο κεφάλι. Για κάποιο λόγο όμως, εκείνη την μέρα, απλά προχώρησε παρακάτω. Αργότερα μου είπαν, ότι την γλύτωσα».

Τελικά, ο Πάβνικ απελευθερώθηκε το 1945, όταν κατάφερε να αποδράσει από μία μεταφορά κρατουμένων, περπατώντας για 14 ημέρες.

Μία ακόμα επιζούσα, η Εντίθ Μπάνεθ, θυμάται την πρώτη εικόνα, με το που έφτασε στο στρατόπεδο: ένας σωρό από πτώματα και στην κορυφή μία γυμνή αποστεωμένη γυναίκα, να παλεύει να ξεφύγει από τα πτώματα.

Όλοι οι κρατούμενοι, είχαν τατουάζ πάνω τους με έναν αριθμό και ήταν αναγκασμένοι να φορούν ριγέ φόρμες.

Πλέον το στρατόπεδο, το οποίο θεωρείται ο τόπος που έχουν σφαγιαστεί μαζικά οι περισσότεροι άνθρωποι στην ιστορία, είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Το 1996 καθιερώθηκε στην Γερμανία επίσημα η 27η Ιανουαρίου, ημέρα απελευθέρωσης του Άουσβιτς, ως ημέρα μνήμης των Εβραίων θυμάτων του εθνικοσοσιαλισμού, ενώ από το 1988 πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη μνήμη του Ολοκαυτώματος η «Πορεία των ζωντανών».