Το κρανίο του θρυμματίστηκε, αλλά τώρα πήρε το πτυχίο του κι έγραψε βιβλίο!

Ο Τζακ Μαρντιντάλε είναι 25 ετών και όπως πολλοί συνομήλικοί του μόλις πήρε το πτυχίο του κι ετοιμάζεται να κάνει το πρώτο βήμα στο χώρο εργασίας. Πριν από πέντε όμως χρόνια τίποτα απ' όλα αυτά δεν ήταν δεδομένο.

Λίγες ώρες πριν ο κόσμος γιορτάσει την πρώτη μέρα του 2010, ο Τζακ είχε πέσει σε κώμα με το κρανίο του σπασμένο σε περισσότερα από 30 κομμάτια, καθώς λίγο νωρίτερα ένα αυτοκίνητο είχε πέσει πάνω στον ίδιο και στους φίλους του.

Στο δυστύχημα μια 20χρονη φίλη του σκοτώθηκε, ενώ η 19χρονη κοπέλα του ποτέ δεν βγήκε από το κώμα στο οποίο έπεσε.

Οι γιατροί για περισσότερους

από τρεις μήνες προειδοποιούσαν τους γονείς του Τζακ ότι ακόμα κι αν ξυπνούσε από το κώμα δεν θα μπορούσε ποτέ να ζήσει αυτόνομα. Στην κλίμακα σοβαρότητας της κατάστασής του που βαθμολογείται από 1 έως 15 ο Τζακ είχε καταχωρηθεί ως 3, κάτι που σημαίνει ότι ήταν από τις δύσκολες καταστάσεις που μπορεί να συναντηθούν.

Οι γιατροί έπρεπε αρχικά να τον υποβάλουν σε μια πεντάωρη εγχείριση, στην οποία αντικατέστησαν κομμάτια του κρανίου του με εννιά πλάκες τιτανίου, ενώ «έδεσαν» τα 33 κομμάτια στο οποίο είχε σπάσει.

Ο Τζακ είχε υποστεί βαριά εγκεφαλική βλάβη, η οποία τον άφησε με αμνησία και αταξία, η οποία επηρεάζει τον συντονισμό των μυών και του λόγου.

Ο Τζακ τελικά ξύπνησε από το κώμα τον Απρίλιο του 2010 χωρίς να μπορεί να μιλήσει, να φάει ή να περπατήσει. Δεν είχε ιδέα πόσο χρονών ήταν και σοκαρίστηκε από το πόσο νέοι ήταν οι γονείς του. Όταν οι γιατροί προσπάθησαν να δοκιμάσουν τη μνήμη του μπορούσε να αναγνωρίσει αντικείμενα μόνο στα γαλλικά!

Ωστόσο, ο Τζακ διαψεύδοντας κάθε πρόβλεψη κατάφερε σιγά σιγά να συνέλθει και μετά από εντατικές θεραπείες να μπορεί να γίνει ξανά ανεξάρτητος.

Τελικά, κατάφερε να επιστρέψει στο πανεπιστήμιο και να γράψει το δικό του βιβλίο στο οποίο περιγράφει την εμπειρία του, ενώ ταυτόχρονα έπρεπε να αντέξει και έναν επίπονο πεντάχρονο δικαστικό αγώνα.

Παρά το γεγονός ότι ο οδηγός καταδικάστηκε, ο Τζακ στη συνέχεια έπρεπε να αποδείξει ότι είναι νοητικά ικανός να διαχειριστεί τα χρήματα που επιδικάστηκε να λάβει ως αποζημίωση τους ατυχήματος, κάτι που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση.

Στο βιβλίο του «Battling A Brain Injury: The Life That Jack Built» περιγράφει όλα όσα μπορεί να θυμηθεί από εκείνο το βράδυ, αν και είναι όλα κάπως θολά στο μυαλό του, αλλά και όλα όσα ακολούθησαν. Ωστόσο, όπως λέει παρόλο που δεν μπορεί να θυμηθεί πολλά από τη μοιραία νύχτα οι ουλές στο πρόσωπό του και το σημάδι της τραχειοτομής στο λαιμό είναι μια μεγάλη υπενθύμιση κάθε φορά που βλέπει τον εαυτό του. Άλλες φορές είναι σημάδι περηφάνιας κι άλλες φορές σημάδι ντροπής καθώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι αυτός ο άνθρωπος είναι αυτός.