«Θεέ μου, κάνε το θαύμα σου για τον Αμερικάνο»

Του Γιώργου Νικολάου

Ο άθλος της ΑΕΚ, πριν από 44 χρόνια στο Καλλιμάρμαρο, αποτελεί το επετειακό γεγονός της ημέρας. Ο Φώτης Βασιλόπουλος περπάτησε , χθες, στον ιστορικό χώρο, όπου οι επίγειοι «θεοί» της «Βασίλισσας» κατέκτησαν το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης για χάρη της εφημερίδας «ΩΡΑΣ των σπορ» και αποκάλυψε τα συναισθήματα του για την κορυφαία στιγμή της ΑΕΚ της καρδιάς του. Παράλληλα, ικέτευσε τον Θεό να κάνει το θαύμα του και βγει νικητής από την πολύμηνη περιπέτεια

υγείας του ο τιτανοτεράστιος αρχηγός της «Βασίλισσας», Γιώργος Αμερικάνος.

Ο σύγχρονος αρχηγός της ΑΕΚ δήλωσε:

«Είναι γεγονός ότι και εγώ είχα ακούσματα για το «'68». Μικρότερος ήξερα ότι ήταν κάτι σπουδαίο. Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι ήταν άθλος. Όταν μάλιστα φόρεσα πριν μερικά χρόνια για πρώτη φορά τη φανέλα της «Βασίλισσας» των παιδικών μου χρόνων, αντιλαμβάνεστε τη χαρά μου. Στο κλειστό του «Σπόρτιγκ» έβλεπα τον κύριο Γιώργο Αμερικάνο, καθισμένο στις εξέδρες, να μας παρακολουθεί και έτρεμα ολόκληρος. Αυτός ο «ογκόλιθος» έβλεπε εμένα. Τέλος πάντων είναι προφανές, ότι κάτι λείπει σήμερα. Λείπει ο Αμερικάνος (σ.σ. συνήθιζε να δίνει το «παρών» αυτή την ημέρα στο Καλλιμάρμαρο). Δεν μπορεί να είναι γιορτή λοιπόν. Θεέ μου, κάνε το θαύμα σου και του χρόνου τέτοια ημέρα...».

Και συμπλήρωσε: «Δεν υποτιμώ κανέναν από τους συμπαίκτες του Αμερικάνου, αλλά όλοι μας έχουμε συνδέσει την ΑΕΚ με αυτόν, που και εσείς γράφετε «Παγκόσμιο». Καταλαβαίνω την αγωνία της οικογένειας του εδώ και ένα χρόνο. Βέβαια, γενικότερα η εποχή δεν επιτρέπει πανηγύρια. Με την ομάδα στην Α2, όλοι καταλαβαίνουμε, ότι δεν είμαστε στην καλύτερη κατάσταση. Το συναισθηματικό βάρος είναι τεράστιο. Διπλό το κακό για μένα, διότι είμαι και παίκτης, είμαι και οπαδός. Και όσο κι αν ακούγεται αντιεπαγγελματικό αυτή είναι η αλήθεια. Βλέπετε όμως; Πάλι στη σημερινή ΑΕΚ το μυαλό μου...

Έχω ξαναπεί, ότι όνειρό μου είναι να πανηγυρίσω έναν τίτλο ως αθλητής της ΑΕΚ, αλλά δεν ξέρω πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό με τα προβλήματα που κουβαλάει η ομάδα. Έχω άποψη, αλλά δεν θα ήθελα τώρα να την καταθέσω. Είμαστε στην Καλλιμάρμαρο. Αύριο (σήμερα) είναι ημέρα μνήμης. Σκέφτομαι τους ογδόντα χιλιάδες θεατές. Φοβερό... Όλη η υφήλιος παραμιλάει ακόμη γι' αυτό. Ο πρώτος ελληνικός ευρωπαϊκός άθλος απέναντι στην πανίσχυρη Σλάβια Πράγας. Το παγκόσμιο ρεκόρ προσέλευσης κόσμου. Τι να πει κανείς; Πόση ευτυχία μπορεί να νιώθουν όλοι όσοι πρωταγωνίστησαν τότε στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και οι οπαδοί στην εξέδρα, αλλά και όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι, που είχαν καρφωμένο το αυτί τους στα τραντζίστορ ακούγοντας τον Βασίλη Γεωργίου; Σας είπα όμως. Όλοι μας λίγο έως πολύ νιώθουμε ότι ζήσαμε το ματς μέσα από τις διηγήσεις. Οι μεγαλύτεροι από μένα διάβαζαν τον «Δικέφαλο», και τον είχαν Ευαγγέλιο. Για την ΑΕΚ είναι κάτι μεγάλο. Καμαρώνουμε γι' αυτό. Καμαρώνουμε για τους δικούς μας ήρωες, και διότι όλος ο υγιής φίλαθλος κόσμος αναγνωρίζει τον άθλο των ηρώων της ΑΕΚ.

Kαι κατέληξε: «Ξέρετε, ότι βάζω την καρδιά