Τα πρώτα συμπεράσματα για την νέα ΑΕΚ

ΜΕ ΤΟ ΝΥΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας.

Με τον πρώτο γύρο της προετοιμασίας και των φιλικών στο Πήλιο να έχει ολοκληρωθεί, μπορεί κανείς να εξάγει τα πρώτα συμπεράσματα σχετικά με το πώς διαμορφώνεται η εντεκάδα. Τα συμπεράσματα ανήκουν βέβαια πρωτίστως στον προπονητή, που είναι σίγουρο ότι καταλαβαίνει πράγματα για τη λειτουργία της ομάδας ακόμα και από τις μικρές λεπτομέρειες. Ας δούμε όμως κι εμείς, σε γενικές γραμμές, τι καταλάβαμε βλέποντας την ομάδα να αποδίδει καλό ποδόσφαιρο κόντρα σε μικρούς αντιπάλους αλλά και κόντρα στη Νίκη Βόλου

Σε ομαδικό επίπεδο διαφαίνεται η προσπάθεια της ομάδας του Δέλλα να βγάλει αυτοματισμούς και γρήγορους συνδυασμούς πάνω στο χορτάρι. Με τους χαφ να κρατάνε τη μπάλα όσο λιγότερο γίνεται και να σπάνε το παιχνίδι προς τα πλάγια, από όπου φαίνεται ότι θα επιτίθεται κατά κύριο λόγο η ΑΕΚ. Αυτό βέβαια είναι απόλυτα λογικό καθώς στα περισσότερα ματς της Β' Εθνικής θα βρίσκουμε απέναντι κλειστές άμυνες και το παιχνίδι θα πρέπει να ανοίγει σε όλο το πλάτος του γηπέδου. Η ΑΕΚ έδειξε (ειδικά στο πρώτο ημίχρονο κόντρα στη Νίκη Βόλου, όπου έπαιξε με θεωρητικά βασικούς κόντρα σε υπολογίσιμο αντίπαλο) να είναι σε καλό δρόμο σε αυτό το κομμάτι. Όμως για να δέσει μια ομάδα χρειάζεται χρόνος, οπότε σε αυτή τη φάση είναι ίσως πιο χρήσιμα τα ατομικά συμπεράσματα, ειδικά για τις νέες μεταγραφές και τον τρόπο με τον οποίον προσαρμόζονται στις απαιτήσεις του προπονητή και στους ρόλους που τους αναθέτει.

Στη θέση του τερματοφύλακα δεν υπάρχει ερώτημα: ο Ανέστης θα είναι βασικός και αναντικατάστατος. Στα φιλικά πιέστηκε μόνο μία φορά, σε σουτ παίχτη της Νίκης Βόλου, και έκανε ακριβώς αυτό που οφείλει να κάνει ο τερματοφύλακας κάθε μεγάλης ομάδας: να είναι έτοιμος να αντιδράσει τη μία φορά που θα χρειαστεί. Οι αναπληρωματικοί τερματοφύλακες δεν έπεισαν, ειδικά με τη μπάλα στα πόδια, ενώ ο Καραγκιολίδης δέχθηκε και γκολ στο οποίο φέρει ευθύνη. Ελπίζουμε λοιπόν να είναι υγιής και ετοιμοπόλεμος ο Ανέστης, τον οποίον συνοδεύουν πολλές ελπίδες για ταχεία εξέλιξη.

Στα ακραία μπακ επίσης δεν υπάρχει, ως τώρα, ερώτημα: οι Μπακάκης και Πεταυράκης έχουν τη φανέλα σπίτι τους. Ο πρώτος έδειξε δείγματα του πλούσιου ταλέντου του στα φιλικά, ενώ ο δεύτερος δείχνει να ανεβαίνει με σίγουρα βήματα τα σκαλιά της καθιέρωσης από το ερασιτεχνικό στο επαγγελματικό επίπεδο. Ελπίζουμε σε ταχεία ανάρρωση του Σοϊλέδη που αποκτήθηκε για βασικός αλλά δυστυχώς έχασε όλη την προετοιμασία: αυτό λογικά τον φέρνει πίσω στη διεκδίκηση θέσης στην εντεκάδα. Τέλος, ο Γεωργέας αν όλα πάνε καλά με τον Μπακάκη θα χρειαστεί να παίξει λίγα ματς για να ξεκουράσει τον βασικό μας ακραίο, και σε αυτά είναι σίγουρο ότι θα είναι τουλάχιστον επαρκής, με βάση την εμπειρία του.

Στα στόπερ ένα όνομα είναι σίγουρο: Κολοβέτσιος. Ο πρώην παίχτης του ΠΑΣ έδειξε σε όλα τα ματς να έχει τη στόφα, τη δύναμη, τη σιγουριά του βασικού αμυντικού. Για τη θέση του παρτενέρ του ο Δέλλας έδειξε κόντρα στη Νίκη Βόλου να δίνει προβάδισμα στον Λαμπρόπουλο. Δεν πρέπει όμως κανείς να ξεγράφει τον Σαρρή, που μπορεί να μην είναι τόσο καλός με τη μπάλα στα πόδια ή όταν ο αντίπαλος παίζει συρτά, όμως δίνει ύψος και δύναμη στην άμυνα. Η ικανότητα του Σαρρή στο ψηλό παιχνίδι θα του εξασφαλίσει σίγουρα κάποια παιχνίδια στο πλάι του Κολοβέτσιου, όταν ο αντίπαλος θα έχει βαρύ και ψηλό φορ. Από πίσω έρχεται ο νεαρός Σβάρνας που έχει ταλέντο και προοπτική, ενώ ο Τζανετόπουλος φαίνεται προς το παρόν να είναι πέμπτος στις επιλογές του Δέλλα για τα στόπερ.

Στο κέντρο υπάρχουν αυτή τη στιγμή τέσσερις παίχτες, που αγωνίστηκαν σε αρκετούς συνδυασμούς μεταξύ τους στα φιλικά: οι Κορδέρο, Ανάκογλου, Φαγέ, Ρόβας. Αν κάτι προβληματίζει είναι ότι κλασσικός αμυντικός χαφ ανάμεσά τους είναι μόνο ο τελευταίος, που δείχνει να μην ξεκολλάει από την περυσινή μετριότητα. Η εμπειρία του Κορδέρο θα του επιτρέψει να καλύψει (έστω κατά συνθήκην) την θέση του ανασταλτικού μέσου. Ενώ για την πιο δημιουργική θέση του κέντρου φαίνεται να έχει προβάδισμα ο Ανάκογλου. Έχει μπει φουριόζος, φαίνεται και από τη σωματοδομή του ότι έχει αλλάξει τρόπο σκέψης και προπόνησης (φαίνεται πολύ πιο γυμνασμένος και έχει απαλλαγεί από κάποια περιττά κιλά). Ο Φαγέ σίγουρα έχει περιθώρια εξέλιξης, όμως στην παρούσα φάση δείχνει να μην έχει τις σίγουρες και γρήγορες αποφάσεις με τη μπάλα στα πόδια που απαιτούνται από το οχτάρι της ομάδας. Αν κοντρολάρει το παιχνίδι του και γίνει πιο γρήγορος στη σκέψη, σε λίγους μήνες πιθανώς θα χτυπάει στα ίσια τη θέση στην εντεκάδα. Με δεδομένο πάντως ότι το διαφαινόμενο δίδυμο των βασικών κεντρικών χαφ (Κορδέρο - Ανάκογλου) υστερεί κάπως σε δύναμη και ύψος, θεωρώ ότι υπάρχει η ανάγκη απόκτησης ενός κλασσικού αμυντικού χαφ ακόμα, ο οποίος θα αποτελέσει την απαιτούμενη ποιοτική αναβάθμιση σε σχέση με τον Ρόβα που δεν πείθει για βασική λύση.

Στη θέση του οργανωτή - κρυφού κυνηγού έγιναν κάποιες δοκιμές αλλά το αδιαφιλονίκητο φαβορί είναι ο Πέτρος Μάνταλος. Παίχτης που σε πείθει με το καλημέρα ότι έχει τη στόφα του ηγέτη, σε μία από τις πιο κρίσιμες θέσεις της εντεκάδας. Με ταχύτητα στη σκέψη, απλότητα στις επιλογές, πείσμα στο μαρκάρισμα και αρκετές επιστροφές προς τους αμυντικούς χαφ, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ομάδα στη συγκεκριμένη θέση για να αναπτύσσεται γρήγορα και έξυπνα. Ο Ζόριτς έδειξε ότι έχει ταλέντο αλλά χρειάζεται πολλή δουλειά, ενώ ο Ντακόλ είναι αρκετά αργός (και στην κίνηση και στην σκέψη) για να παίξει ως δεκάρι.

Στα πλάγια επίσης υπάρχουν τα φαβορί για την εντεκάδα: ο Μπαρμπόσα και ο Πλατέλλας. Ο πρώτος έδειξε να προσαρμόζεται αρκετά γρήγορα στο παιχνίδι της ομάδας, παρότι έχασε μεγάλο μέρος της προετοιμασίας, και μάλιστα να βρίσκεται αρκετά εύκολα με τον Πεταυράκη. Έχει την ποιότητα και τις εμπνεύσεις ώστε να κάνει τη διαφορά. Ο Πλατέλλας από την άλλη σίγουρα δε θα είναι ο...Κριστιάνο Ρονάλντο της ομάδας (και της κατηγορίας), όπως ήταν πέρυσι. Φέτος υπάρχει ανταγωνισμός μέσα στο ρόστερ αλλά και πιο ικανοί αντίπαλοι. Δείχνει όμως ως τώρα έτοιμος να ανταποκριθεί στις πιο αυξημένες απαιτήσεις. Θέση στα πλάγια σίγουρα θα διεκδικήσουν ο Μάρκος Ντούνης, που φάνηκε απειλητικός και ικανός στα τελειώματα, αλλά και ο Αραβίδης, που μου φάνηκε πιο χρήσιμος ως περιφερειακός επιθετικός παρά ως φορ κορυφής. Υπεροπλία στους ακραίους επιθετικούς για την ΑΕΚ φέτος, που σε συνδυασμό με τους παραγωγικούς ακραίους μπακ Μπακάκη και Πεταυράκη, αναμένεται να αποτελέσουν τη βασική επιθετική επιλογή της ομάδας.

Τέλος στα στράικερ, υπάρχει ίσως το μεγαλύτερο ερωτηματικό: τρεις παίχτες (Αραβίδης, Μπρέσεβιτς, Ντακόλ) που ξεκινούν θεωρητικά από την ίδια αφετηρία για την εντεκάδα. Κόντρα στη Νίκη ο Δέλλας φάνηκε να προτιμά τον Αραβίδη και αυτός τον δικαίωσε με το καλημέρα σκοράροντας. Όμως αν σκεφτούμε ότι στα περισσότερα ματς της Β' Εθνικής η ΑΕΚ θα είναι κατασκηνωμένη στην αντίπαλη περιοχή, ίσως είναι πιο χρήσιμος στην κορυφή ένας κλασσικός φορ που θα δώσει μάχες, θα πάρει κεφαλιές, θα απασχολήσει τα στόπερ, θα ανοίξει χώρους. Αυτός ο παίχτης είναι ο Μπρέσεβιτς - και το έδειξε σε όσα λεπτά αγωνίστηκε στα φιλικά. Αντίθετα ο Ντακόλ, ακόμα κι όταν κλήθηκε να παίξει στην κορυφή, έδειξε να έχει την τάση να βγαίνει προς τα έξω. Αυτό ενδεχομένως μπερδεύει την ομάδα και αδειάζει την περιοχή, με αποτέλεσμα η υπεροχή και η κατοχή της μπάλας να μην μεταφράζονται σε κλασσικές ευκαιρίες. Η επιλογή ανήκει στο Δέλλα - αν ρωτάτε εμένα, ο Μπρέσεβιτς θα έχει λογικά ένα μικρό προβάδισμα, μιας και οι χαφ και οι εξτρέμ από πίσω του παρουσιάζονται απόλυτα ικανοί να φτάσουν τη μπάλα με αξιώσεις μέσα στην περιοχή, εκεί όπου ο Μπρέσεβιτς υπερτερεί έναντι των Αραβίδη και Ντακόλ.

Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη συνέχεια και τις τυχόν προσθήκες στο ρόστερ - θα αισθανόμουνα απόλυτα ασφαλής αν η ομάδα είχε ένα επιβλητικό αμυντικό χαφ στη θέση του Ρόβα και έναν ακόμα δυνατό φορ περιοχής στη θέση του Ντακόλ. Ερωτηματικό αποτελεί η θέση των ακραίων μπακ, αλλά εκεί αν επιστρέψει υγιής ο Σοϊλέδης λογικά δεν θα υπάρχει πρόβλημα. Εύχομαι να απολαύσουμε όλοι το μεγάλο ματς με τη Ρόμα - όπου δεν μετράει το αποτέλεσμα αλλά το γεγονός ότι επιτέλους, μετά από αρκετά χρόνια, θα φιλοξενήσουμε μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα στην έδρα μας.

Αυτά για σήμερα. Και να θυμάστε: δεν ψαρώνουμε ποτέ!

Ο Ψαράς.