Σαμαράς: Θυσία ο ένας για τον άλλο

Αυτό που κληρονόμησε η γενιά του 2004, οι επόμενες γενιές το προστατεύουν και τώρα όπως υπογράμμισε ο Γιώργος Σαμαράς ο οποίος στάθηκε στο κλίμα που επικρατεί στην Εθνική Ελλάδας σημειώνοντας πως αν χαθεί το οικογενειακό κλίμα τότε θα τελειώσουν όλα. Παράλληλα, αποκάλυψε, μεταξύ άλλων, πως ο καλύτερος συμπαίκτης που είχε ποτέ ήταν ο Νίκος Λυμπερόπουλος

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο διεθνής επιθετικός, Γιώργος Σαμαράς,

σε συνέντευξη του στην ιστοσελίδα coppa.gr
Εξήμισι χρόνια στη Σέλτικ, εφέτος έχω την εντύπωση ότι έπαιξες λιγότερο από κάθε άλλη σεζόν. Όχι;
«Ισχύει. Εν μέρει. Μετά τον Ιανουάριο, δεν είχα τα λεπτά συμμετοχής που θα ήθελα. Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, αλλά είναι κάτι που το αφήνω στην άκρη. Έκανα προπονήσεις, κρατιόμουν σε φυσική κατάσταση, αλλά το ότι δεν ήμουν στα αρχικά πλάνα του προπονητή ή της ομάδας, δεν είναι κάτι το οποίο μπορείς να αλλάξεις εσύ. Συνεχίζεις απλά την δουλειά και προσπαθείς να έχεις στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου να μη τραυματιστείς ενόψει Μουντιάλ»
Καλό ή κακό λοιπόν, όλο αυτό, καθ' οδόν για Βραζιλία;
«Έπαιξα 35 αγώνες. Το κακό θα ήταν να είχα παίξει δέκα. Όχι, δεν παίζει μεγάλο ρόλο. Αν έπαιζα λιγότερα από 20 ματς, τότε θα είχα πρόβλημα. Θα ήταν πάρα πολύ λίγα. Όταν έχεις παίξει τόσους αγώνες φέτος, και αυτούς με την Εθνική, δεν έχεις κάποιο πρόβλημα. Είναι πολύ δύσκολο να χάσεις και την φυσική σου και την αγωνιστική σου κατάσταση»
Αυτό το δεύτερο κομμάτι της σεζόν ήταν ένας οιωνός, ένα προμήνυμα, ότι η Σέλτικ δεν σκόπευε να σου προτείνει καινούργιο συμβόλαιο;
«Αυτό το γνώριζα από πριν»
Γιατί το έκαναν; Για να προχωρήσουν, ίσως, με τα πιο νέα παιδιά;
«Δεν ασχολήθηκα»
Πάντα σε θυμάμαι να λες, «η Γλασκώβη, η πόλη μου». Τη συνήθισες, σε συνήθισε. Σε στενοχωρεί ότι φεύγεις; Εκτός αν σκοπεύεις να παίξεις για τους Ρέιντζερς...
«Αυτή η περίπτωση δεν υπάρχει. Ναι, στεναχωρήθηκα, είναι η αλήθεια. Η Σέλτικ ήταν το κλαμπ όπου μεγάλωσα και σαν άνθρωπος και σαν ποδοσφαιριστής. Ήταν η ομάδα που την αγάπησα και με αγάπησε. Εξήμισι χρόνια, 250 αγώνες, τρόπαια, επιτυχίες, διακρίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ένας μεγάλος σύλλογος, με πάρα πολλούς φιλάθλους ανά τον κόσμο. Δεν μου ήταν εύκολο να αποχωριστώ την κοινωνία της Σκωτίας, της Γλασκώβης. Αλλά κάποιοι άνθρωποι πήραν τις αποφάσεις και τώρα... πάμε για άλλα»
Οποτε φταρνιζόσουν, ήταν επειδή σε κουτσομπολεύαμε, κοινοί γνωστοί εδώ στην Αθήνα. Λέγαμε, τι βίδα έχεις μες στο κεφάλι, να παίζεις τόσα χρόνια εναντίον της Ινβερνές, της Ντανφέρμλιν, της Σεν Τζόνστον...
«Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Πρέπει να το ζήσεις. Πρέπει να ζήσεις την ομάδα, τον κόσμο. Η ατμόσφαιρα στο Σέλτικ Πάρκ, έχεις μεταδώσει, το ξέρεις, είναι φανταστική. Είσαι σε μια μεγάλη ομάδα της Σκωτίας. Μερικοί το βλέπουνε...ποια είναι η Σκωτία. Αυτοί που δεν ξέρουν, δεν ξέρουν να κρίνουν κιόλας. Δεν με ενδιαφέρει η κριτική τους. Από την στιγμή που είσαι μακριά από την Ελλάδα, τους φίλους σου, την οικογένειά σου... πρέπει να βρεις ένα μέρος που να νιώθεις ασφάλεια. Την ασφάλεια αυτή μου την έδωσε η Σέλτικ, γι' αυτό έμεινα εκεί τόσα χρόνια. Ηθελα να δεθώ, να δείξω πιστός σε μια ομάδα για να μπορώ κάθε χρόνο να βγάζω τον καλύτερό μου εαυτό, το ταλέντο μου, την ενέργειά μου. Οσο πιο πολλά χρόνια είσαι σε μια ομάδα, τόσο πιο καλά είσαι ψυχολογικά και τόσο πιο πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις σε κάθε προπόνηση, σε κάθε ματς, σε κάθε χρονιά. Υπάρχει στενοχώρια, αλλά και αισιοδοξία ότι θ' ανοίξει ένας παρόμοιος κύκλος για την ποδοσφαιρική μου καριέρα».
Τελευταία εικόνα, φεύγοντας από την Σέλτικ. Θέλω να μου πεις, πώς φτάσαμε στο βίντεο με τον Τζέι. Το πριν της ιστορίας.
«Έχει σημασία; Είναι κάτι το οποίο... πραγματικά δεν ξέρω γιατί έχει πάρει τόση δημοσιότητα. Για μένα είναι κάτι συνηθισμένο. Αυθόρμητο. Φυσικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που είδα τον Τζέι, έχουμε επαφές. Τον έβλεπα όποτε ερχόταν στο γήπεδο, γιατί μένει στην Ιρλανδία. Δεν ξέρω γιατί έχει πάρει τόση μεγάλη έκταση».
Δείχνει τη δύναμη που έχει ο ποδοσφαιριστής. Μια απλή κίνηση, ανέξοδη, φυσιολογική. Μια αγκαλιά, μια βόλτα στο γρασίδι. Τι αξία και διάσταση παίρνει...
«Ναι, έχουμε τη δύναμη να βγάζουμε έξω πράγματα, μέσω της τηλεόρασης, σε παιδιά, γονείς, με την ενέργειά μας. Μπορούν να κάνουν κι άλλα, οι ποδοσφαιριστές. Μπορείς να δώσεις χαρά στον κόσμο, να παραδειγματίσεις ανθρώπους, να βοηθήσουν τον συνάνθρωπο»
Και επειδή ούτε η Σκωτία ούτε η Βόρεια Ιρλανδία θα παίξουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο, έχουμε κερδίσει +1 οπαδό...
«Ετσι είναι. Και ελπίζω, όταν πάμε στο Μπέλφαστ να παίξουμε για τα προκριματικά του επόμενου Ευρωπαϊκού, να τον γνωρίσετε κι εσείς από κοντά. Είναι αξιολάτρευτο παιδί, με τεράστια ψυχική δύναμη. Επιμένω όμως, το θέμα έχει πάρει έκταση, ενώ στα μάτια μου είναι το αυτονόητο. Είναι αυτό που πρέπει να κάνει ο κάθε απλός άνθρωπος, γιατί όλοι απλοί άνθρωποι είμαστε, για να βοηθήσει αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη. Κι όχι μόνο σε παιδιά που χρειάζονται ιατρική περίθαλψη. Και σε άλλα, που έχουν οικονομικές ανάγκες, σαν αυτά που περνάει κι η χώρα μας».
Είσαι 29, εκτός από...ωραίος είσαι και ελεύθερος, έχεις μπροστά μια σοβαρή επαγγελματική απόφαση. Βάλε μου σε μια σειρά τα κριτήρια, πώς θα επιλέξεις την επόμενη ομάδα. Χρήμα, διάρκεια, χώρα, στιλ παιχνιδιού;
«Τα χρήματα δεν έχουν παίξει ρόλο, ποτέ. Αν τα κυνηγούσα, δεν θα έμενα εξήμισι χρόνια στη Σέλτικ. Η διάρκεια, ναι, με ενδιαφέρει. Από μικρός δεν ήθελα να αλλάζω ομάδα κάθε δυο, τρία χρόνια. Μόνο στη Μάντσεστερ Σίτι το έκανα αυτό, αλλά εκεί οι καταστάσεις ήταν περίεργες. Σε δυο σεζόν αλλάξαμε τρεις προπονητές, τρεις διοικήσεις, πενήντα ποδοσφαιριστές. Κακό τάιμιγκ. Αλλά και στη Χέρενφεϊν και στη Σέλτικ, πάντοτε κοιτούσα τη διάρκεια. Αυτό που έχω τώρα στο μυαλό μου είναι να βρω τον σύλλογο στον οποίο θα προσαρμοστώ άμεσα και θα πω, αυτή είναι η ομάδα μου για τα επόμενα 4-5 χρόνια. Στην συζήτηση που θα κάνω, θέλω να δω στα μάτια τους την αγάπη και τη χαρά για το ποδόσφαιρο»
Αρα, Ελλάδα μάλλον δεν προκύπτει στον ορίζοντα...
«Ποτέ δεν υπήρχε η Ελλάδα, σ' αυτό. Σε όσες συνεντεύξεις έχω δώσει, σε όλες ένα κοινό θα βρεις, ότι δεν θα γυρίσω να παίξω εδώ»
Ο Βαζέχα μου είχε πει κάποτε, σέντερ-φορ σημαίνει "εγωισμός να βάλω το γκολ". Εσένα, δεν φαίνεται να σε τρέφει το γκολ. Δεν σε νοιάζει να σκοράρεις, όσο σε νοιάζει να σκοράρει η ομάδα. Τι είναι αυτό; Επιρροές, πώς έμαθες ν' αντιλαμβάνεσαι το ποδόσφαιρο; Ολλανδία;
«Δύσκολη ερώτηση. Πρώτον, δεν είμαι Ολλανδός. Δεν ξέρω αν είμαι και 100% Έλληνας, στη νοοτροπία εννοώ. Εγωιστής δεν είμαι, σίγουρα. Αν ήμουν, θα είχα βάλει τουλάχιστον άλλα 50 γκολ στην καριέρα μου. Θα απαντήσω όσο πιο απλά γίνεται. Η χαρά που παίρνω όταν δίνω την πάσα για το γκολ, είναι μεγαλύτερη απ' όταν το πετυχαίνω. Δεν μπορώ να το πω πιο απλά. Μου δίνει μεγαλύτερη ικανοποίηση. Ελπίζω να το καταλαβαίνετε»
Η ατάκα του Παναγιώτη Γιαννάκη. Η ασίστ κάνει ευτυχισμένους δυο, το να βάλεις το καλάθι κάνει ευτυχισμένο μόνο τον ένα.
«Πολύ ωραία ατάκα».
Το...βρήκαμε;
«Το βρήκαμε».
Στην εγκυκλοπαίδεια, στο «Θ», θετική σκέψη, έχει τη...φωτογραφία σου. Με όλη τη θετική σκέψη σου, δώσε μου μία αίσθηση, πώς θα είναι η ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
«Το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή, είναι να μείνουμε υγιείς και οι 23. Με την προπόνηση, την προετοιμασία, τα φιλικά θα βρούμε ρυθμό, τρεξίματα, ό,τι έχει στο μυαλό ο προπονητής. Υπάρχει χρόνος. Η ομάδα θα κάνει αυτό που γνωρίζει. Δεν το έχουν και πολλές ομάδες. Να θυσιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον, να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, στα λάθη, στις κακές πάσες. Να παίξουμε το ποδόσφαιρο που ξέρουμε, το οποίο σε μερικούς αρέσει, σε άλλους όχι, σε άλλους είναι αδιάφορο, αλλά αυτό είναι που μας έχει φέρει εδώ. Στις τελευταίες έξι διοργανώσεις, να είμαστε παρόντες στις πέντε. Όλο αυτό πηγάζει από τη θετική ενέργεια, η οποία θα είναι και πάλι μαζί μας, χωρίς καμιά αμφιβολία. Παρά τα όσα έχουν ακουστεί και συμβεί το τελευταίο διάστημα»
Εννοείς το ρεπερτόριο Μανιάτης, Κατσουράνης...
«Ναι, όλα αυτά τα αστεία και όλη αυτή η έκταση σε διάφορα άρθρα και τοποθετήσεις ανθρώπων οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την Εθνική. Αυτά είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Ένα στιλ "Άβαταρ", "Lord of the rings", τέτοιο»
Το δεύτερο Μουντιάλ, για σένα. Στο πρώτο, 2010, η στιγμή σου ήταν το τελείωμα, ενόσω ακόμη είμασταν στο 0-0 με την Αργεντινή. Θυμάμαι, στην επιστροφή, να μου διηγείσαι στο αεροπλάνο ότι αφού αστοχείς, ο πρώτος που αντικρύζεις κοιτάζοντας την ελληνική κερκίδα ήταν ο Μύρωνας, ο πατέρας του Σηφάκη. Τέσσερα χρόνια τώρα, πόσες φορές έχει περάσει φλας, όπως στις ταινίες, αυτή η φάση απ' το μυαλό σου;
«Εχει διαγραφεί, εντελώς. Ένα από τα πολλά delete που έχω κάνει, για πράγματα τα οποία δεν ήταν τόσο καλά, τόσο ρόδινα. Έχεις τα πάνω σου, έχεις και τα κάτω σου. Τώρα που το ξανασκέφτομαι...δεν μπήκε! Μιλάμε για ένα ματς με την Αργεντινή που κυνηγάει η γάτα το ποντίκι, κανονικό Tom & Jerry. Δεν είναι εύκολο να παίζεις τέτοια παιχνίδια»
Απ'όσα δεν έχεις διαγράψει, ποιο αναγνωρίζεις ως το κορυφαίο παιγνίδι σου με την Εθνική; Να ένιωσες την πληρότητα. Οτι έφτασες κοντά στο 100%
«Έχω δυο ματς στο μυαλό μου. Θα πω το ένα, μόνο. Γιατί στο συγκεκριμένο ματς με πείραξε πολύ η κριτική που δέχτηκα, δεν ήταν ο καθρέφτης της απόδοσής μου. Ήταν εξωαγωνιστική κριτική, για κάποιο λόγο. Δεν είχε καμία σχέση η κριτική, με αυτό που έγινε στο γήπεδο εκείνη την ημέρα. Αναφέρομαι στο ματς με την Πολωνία, στην πρεμιέρα του Ευρωπαϊκού το 2012».
Νιώθεις ότι έκανες το καλύτερό σου ματς...και επικρίθηκες γι' αυτό;
«Ηταν τελείως διαφορετικό αυτό που ένιωσα, αυτό που είδαν όσοι ξέρουν ποδόσφαιρο, με αυτό που γράφτηκε. Θεωρώ ότι το δεύτερο ημίχρονο, με δέκα παίκτες, είναι...κοντά στο καλύτερό μου παιχνίδι»
Εγώ θυμάμαι εκείνο με τη Ρωσία, στη Βαρσοβία.
«Αυτό είναι...το δεύτερο. Ας πούμε, ήταν ένα καλό ματς»
Είσαι έτοιμος να απαντήσεις, ποιος υπήρξε ο καλύτερος συμπαίκτης σου;
«Καλύτερος συμπαίκτης, τον οποίο θεωρώ και ένα από τους κορυφαίους που έχουν περάσει από το ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι ο Νίκος Λυμπερόπουλος».
Είσαι πάνω από οκτώ χρόνια στην Εθνική, έχεις γνωρίσει μόλις δύο προπονητές, θα γνωρίσεις και τον επόμενο. Η ερώτηση δεν είναι, ποιος θέλεις να είναι. Η ερώτηση είναι, πώς θα ‘θελες να είναι. Ζωγράφισέ τον.
«Δεν έχω πρόβλημα. Έχω γνωρίσει πολλούς, συνεργάσιμους, μη συνεργάσιμους, κλειστούς, επικοινωνιακούς. Τα έχω δει όλα. Απλώς, θέλω οι άνθρωποι που ασχολούνται με το θέμα, να πάρουν τη σωστή απόφαση».
Είναι το τελευταίο τουρνουά του Καραγκούνη...
«Μη το παίρνεις και για τόσο σίγουρο!»
Συνεχίζω. Είναι το τελευταίο τουρνουά του Καραγκούνη, ίσως το τελευταίο του Κατσουράνη, πλέον η σκυτάλη περνά σε σας, στην πρώτη μετά 2004 γενιά. Να νιώθουν ήσυχοι οι Ελληνες ότι η κληρονομιά είναι σε καλά χέρια;
«Αυτό που κληρονομήσαμε, το προστατεύουμε και τώρα. Είμαστε ομάδα. Όποιος έρχεται, από την πρώτη μέρα τον κάνουμε να νιώθει σαν να είναι εδώ δέκα χρόνια. Εάν φύγουν ο Καραγκούνης ή ο Κατσουράνης, αυτό δεν σημαίνει ότι το κλίμα θα χαλάσει. Κι εγώ να φύγω αύριο, και ο Τοροσίδης ή όποιος άλλος, τα παιδιά που θα έρθουν θα κρατήσουνε το κλίμα το οποίο έχει φέρει την επιτυχία. Αν χάσουμε το οικογενειακό κλίμα... the end».