Ρεχάγκελ: Υπάρχουν ακόμα κενές σελίδες στην ιστορία της Εθνικής

Συνέντευξη στην εφημερίδα King Bet παραχώρησε ο Ότο Ρεχάγκελ όπου μίλησε. Διαβάστε το κείμενο:

Εχθρός του καλού είναι πάντα το καλύτερο. Θυμάσαι, εμπνέεσαι, δυναμώνεις από τις παλιές επιτυχίες, αλλά «δεν πρέπει να μένεις μόνο σε αυτές. Είναι ωραία να φέρνεις ξανά στο μυαλό σου πράγματα που θα μείνουν σε όλους αξέχαστα. Για τον τρόπο με τον οποίο αγωνιστήκαμε, τα συναισθήματα που νιώσαμε, το ότι τελικά καταφέραμε να κατακτήσουμε το EURO το 2004. Σαφώς και αυτή η επιτυχία

είναι κάτι αξέχαστο, όχι όμως αξεπέραστο». Πάντα έτσι ήταν και εξακολουθεί να είναι ο Οτο Ρεχάγκελ. Γλαφυρός, περιγραφικός και καθηλωτικός όταν μιλάει. Δεν είναι εύκολο να κάνεις κουβέντα μαζί του και να μην παρασυρθείς από τα λόγια του. Εχει δώσει πάρα πολλές συνεντεύξεις για τη μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου κι όμως. Πάντα έχει κάτι καινούργιο να σου πει.

Αλήθεια όμως, όταν σχεδόν κάθε Ελληνας φίλαθλος πιστεύει ότι ένα ανάλογο επίτευγμα δεν μπορεί να επαναληφθεί, εκείνος τι εννοεί με το ότι δεν είναι αξεπέραστο; «Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αν δεν κάνω λάθος θα είναι μια πολύ μεγαλύτερη επιτυχία από αυτήν στο EURO». Το ειρωνικό πείραγμα του «Βασιλιά Οθωνα» μας άφησε κάγκελο και φυσικά δεν έμεινε εκεί. «Πάντα οι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα υποτιμάτε τη δουλειά που γίνεται. Χρειάζεται πίστη στην πατρίδα, προκειμένου να περάσει αυτό και στους ποδοσφαιριστές. Δεν έχει σημασία βέβαια τι πιστεύουν δέκα εκατομμύρια φίλαθλοι που στην πραγματικότητα είναι και δέκα εκατομμύρια προπονητές, αλλά ο πραγματικός προπονητής και ο 23 που απαρτίζουν την αποστολή».

Στη θητεία του 76χρονου πλέον Γερμανού κόουτς άλλαξαν πολλά. Οχι μόνο τη φιλοσοφία της, αφού πλέον τα κύτταρα αυτής της ομάδας είναι μπολιασμένα με την επιτυχία και τη συμμετοχή στις μεγάλες διοργανώσεις, αλλά και σε λειτουργικά θέματα. «Τις πρώτες μέρες μου στην Εθνική παράγοντες και δημοσιογράφοι έμεναν στο ίδιο ξενοδοχείο με τους παίκτες. Προσέθεταν πίεση, άγχος και αποπροσανατολισμό. Αυτό πλέον δεν συμβαίνει. Ολοι αναγνωρίζουν τα όρια της δουλειάς τους».

Μπορεί να μας ντρίμπλαρε και να ζαλιστήκαμε από τις... κατεβασιές της μπάλας και τη μίνι επίθεση, αλλά δεν παρασυρθήκαμε. Δεν ξεχάσαμε το θέμα. Μπορεί η Εθνική Ελλάδας να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο; «Οσο είναι μέσα στη διοργάνωση, ασφαλώς και μπορεί. Υπάρχουν μεγαλύτερα φαβορί, πιο έμπειρες ομάδες, αλλά και το 2004 υπήρχαν. Οι οιωνοί είναι καλοί. Πριν από δέκα χρόνια όλοι οι παίκτες μας ήταν στο peak της φόρμας του. Αν βρεθούν και τώρα, όλα πιθανά είναι. Στο ποδόσφαιρο, ξέρετε, τα πράγματα δεν γράφονται με όσα έχεις πετύχει στο παρελθόν, αλλά με όσα μπορείς να πετύχεις στο τώρα. Η Εθνική Γαλλίας του Ζιντάν, του Ανρί, του Λιζαραζού ήταν η κάτοχος του Euro και του Παγκοσμίου Κυπέλλου όταν βρεθήκαμε απέναντί της στα προημιτελικά της Πορτογαλίας. Τι έμεινε από εκείνο το παιχνίδι όμως; Οι αποκρούσεις του Νικοπολίδη, η ντρίμπλα του Ζαγοράκη, η κεφαλιά του Χαριστέα. Με δυο λόγια, το μέλλον το γράφεις εσύ».

Υπάρχουν... κενές σελίδες στην ιστορία

Εκείνο το παιχνίδι πρέπει να κρατήσουμε μέχρι και σήμερα και κυρίως στη διοργάνωση που έρχεται ως οδηγό; «Οχι. Είναι ένα παράδειγμα πως πρέπει πιστεύεις στις δυνατότητές σου, να έχεις αυτοπεποίθηση, να γράψεις ιστορία. Αυτό κάναμε. Πιστεύαμε σε μας, εκμεταλλευτήκαμε και το γεγονός ότι συνεχώς μας υποτιμούσαν οι αντίπαλοι σε κάθε παιχνίδι και γράψαμε ιστορία. Υπάρχουν ακόμα κενές σελίδες όμως...».

Ποιο άλλο παιχνίδι από το τότε σας έχει μείνει αξέχαστο; «Δεν θα πω τον τελικό με τους Πορτογάλους, διότι όταν φτάσαμε εκεί πια, το είχαμε όλοι πιστέψει ότι θα πάμε μέχρι τέλος. Πως θα καταφέρουμε να πάρουμε το τρόπαιο. Θα διάλεγα από την προκριματική φάση την αναμέτρηση στη Σαραγόσα και από τη διοργάνωση της Πορτογαλίας τον ημιτελικό με την Τσεχία».

Διότι... «Το ματς με τους Τσέχους ήταν ένας σκληρός αγώνας μποξ (σ.σ.: γέλια). Ξέραμε πως παίζαμε με έναν αντίπαλο που έχει πιο δυνατές γροθιές και πως θα επιτεθεί από την αρχή με όλη του την ορμή. Εμείς τι επιλέξαμε να κάνουμε με τους Τσέχους; Τους... αφήσαμε να μας χτυπήσουν ξανά και ξανά, δεν λυγίσαμε, εκείνοι κουράστηκαν και τους δώσαμε το χτύπημα την κατάλληλη στιγμή για να πάρουμε το νοκ άουτ».

Πολύτιμη η εμπειρία

Πόσο σημαντικό είναι για την τωρινή ελληνική ομάδα το γεγονός πως υπάρχουν ακόμα παίκτες από εκείνη τη φουρνιά; Παίζουν ακόμα ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης. «Η εμπειρία είναι πάντα χρήσιμη. Είναι απαραίτητο για μια ομάδα να υπάρχουν παίκτες που έχουν ζήσει από κοντά μεγάλες διοργανώσεις, που γνωρίζουν από τέτοιες καταστάσεις. Εκτός του ότι κρατιούνται ακόμα σε καλή κατάσταση και είναι κομβικοί ποδοσφαιριστές για την Ελλάδα, προσωπικά θεωρώ ότι είναι σημαντικό που θα είναι στην αποστολή και για έναν ακόμα λόγο. Αυτός είναι πως τους βλέπουν οι νεότεροι, ειδικά αυτοί που έχουν λίγες παρουσίες με το εθνόσημο στο στήθος και καταλαβαίνουν πού μπορούν να φτάσουν. Χρειαζόμαστε τα ζωντανά παραδείγματα».

Οι ομοιότητες με τον Σάντος

Το ότι ο όμιλος της Εθνικής έχει μέσα ομάδες, όπως η Κολομβία, η Ιαπωνία και η Ακτή Ελεφαντοστού που δεν έχουν συνηθίσει οι Ελληνες να αντιμετωπίζουν αποτελεί έξτρα πρόβλημα; «Αυτή δεν είναι η ομορφιά του Παγκοσμίου Κυπέλλου; Το ότι παίζουν χώρες από διαφορετικές ηπείρους. Ισχύει για όλες τις ομάδες αυτό. Αφήστε που πλέον οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές παίζουν σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και έχουν υιοθετήσει αυτή τη νοοτροπία. Θα επαναλάβω και κάτι άλλο. Το πιο σημαντικό είναι πώς θα παρουσιαστείς εσύ σαν ομάδα και όχι πόσο καλά θα προσαρμοστείς στους αντιπάλους».
Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται πως ο διάδοχός σας, ο Φερνάντο Σάντος, δεν έχει αλλάξει πολλά στο αγωνιστικό στυλ της Ελλάδας. Δίνει έμφαση στην άμυνα, ακολουθεί δηλαδή την περπατημένη Ρεχάγκελ; «Δεν συμφωνώ. Ο κάθε προπονητής έχει τη δική του φιλοσοφία, είναι αυτός που ξέρει καλύτερα από τον προηγούμενο κι από τον... επόμενο τους παίκτες του και τις δυνατότητές τους. Κοινά στοιχεία ενδεχομένως να υπάρχουν και λογικό είναι. Κάνουν λόγο για σχεδόν παρόμοια ομάδα, επειδή η Ελλάδα έχει ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού».

Η Ελλάδα θα πάρει το τρόπαιο!

Ο «Οθωνας» ασφαλώς και θα παρακολουθήσει το Μουντιάλ, όπως όλο το φίλαθλο κοινό ανά την υφήλιο, όμως τι περιμένει πραγματικά να δει; «Μια αναγεννημένη Βραζιλία. Για πολλούς λόγους. Επειδή παίζει στη χώρα της, επειδή ο λαός περνάει δύσκολα αυτή την εποχή, αλλά και για ακόμα έναν λόγο που δεν πρέπει να ξεχνάμε κι αυτός δεν είναι άλλος από το ότι έχει μια εξαιρετική φουρνιά παικτών. Για πρώτη φορά ίσως τόσο δυνατή στην άμυνά της. Η Γερμανία έχει μια οφειλή προς τον εαυτό της. Πρέπει να διεκδικήσει το τρόπαιο, όπως και η Ισπανία που φέρει το στέμμα. Αυτά είναι τα φαβορί, ωστόσο δεν μπορείς να αφήσεις έξω ομάδες όπως η Ιταλία και η Αργεντινή».

Τολμήσαμε και αναφέραμε τα σημάδια που θέλουν την Αγγλία να παίρνει το βαρύτιμο τρόπαιο, αλλά ο Οτο Ρεχάγκελ ούτε που ήθελε να ακούσει για προλήψεις, σημάδια και διάφορα τέτοια. «Αυτά είναι όμορφα κόλπα για να κάνουμε πλάκες στο καφενείο», είπε μεταξύ άλλων. Τι δεν μας είπε; Τι θα κάνει η Ελλάδα.. «Το έχουμε ξαναπεί. Οταν με ρωτάνε τη γνώμη μου για την Ελλάδα, ποτέ δεν είμαι αντικειμενικός. Θέλω να πηγαίνει πάντα καλά η Ελλάδα, οπότε το μυαλό μου πάει υποσυνείδητα στο καλό. Είμαι αισιόδοξος, όπως πάντα, με αυτή την ομάδα. Αλλωστε, το αναφέραμε και στην αρχή. Θα πάρει το Παγκόσμιο Κύπελλο».

Πολλές φορές έχει πει πως έχει δύο καρδιές. Μία για τη Γερμανία και μία για την Ελλάδα. Το χιούμορ και το μεσογειακό του ταμπεραμέντο όμως μαρτυρά πως η ελληνική είναι μεγαλύτερη...