«Ο αδερφός μου, ο Σένα...»

Το απόγευμα της 4ης Μαϊου 1994, στο αεροδρόμιο του Σάο Πάολο η Βιβιάνε Σένα, μαζί με τον σύζυγό της Φλάβιο (ο οποίος σκοτώθηκε σε δυστύχημα με μοτοσυκλέτα δύο χρόνια αργότερα) περίμενε το αεροσκάφος που μετέφερε από τo Παρίσι την σωρό του αδερφού της. Στις 6:12 το αεροπλάνο προσγειώθηκε, στρατιώτες ανέλαβαν να κουβαλήσουν το φέρετρο, το οποίο καλύφθηκε από την πρασινοκίτρινη σημαία της Βραζιλίας.

Την επόμενη ημέρα, στην κηδεία η Βιβιάνε Σένα φόρεσε μαύρα, αν και η μητέρα της προτίμησε

τα λευκά για να αποχαιρετίσει τον γιο της. Η κατα δύο χρόνια μεγαλύτερη αδερφή του αδικοχαμένου Άιρτον ήταν αυτή που εκφώνησε και τον επικήδειο απευθύνοντας το τελευταίο, το οριστικό και αμετάκλητο αντίο. «Ο αδερφός μου είχε μια αποστολή και η οικογένειά μου είναι συγκινημένη διότι δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο αγαπητός ήταν. Είδα απλούς ανθρώπους να έρχονται εδώ ξυπόλητοι για να εκδηλώσουν την αγάπη τους. Είναι κρίμα που αυτός τώρα δεν είναι κάπου εδώ μαζί μας, αλλά ψηλά στον ουρανό» είπε με δάκρυα στα μάτια σηκώνοντας κατόπιν το κεφάλι της και βγάζοντας από τα σπλάχνα της μια κραυγή: «Valeu Senna»... «Ζήτω ο Σένα». Από την εκκλησία μέχρι το κοιμητήριο του Μορουμπί, η Βιβιάνε Σένα κρατούσε το κράνος του αδερφού της, σε αυτό είχε κλάψει γοερά, σε αυτό μιλούσε λίγο πριν ο Άιρτον Σένα οδηγηθεί στην τελευταία κατοικία του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ τη συνέντευξη.