Νικολιάς στο aek365: Στην ΑΕΚ ή… πουθενά!

Ο Αλέξανδρος Νικολιάς είναι ένας παίκτης που κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού εντυπωσίασε με την παρουσία του στα φιλικά προετοιμασίας της ΑΕΚ και έδειξε πως είναι ένας ποδοσφαιριστής με ταλέντο, που αν δουλευτεί σωστά μπορεί να προσφέρει πάρα πολλά στο μέλλον. Στο ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου ήταν μέσα στις επιλογές του Βαγγέλη Βλάχου έχοντας πάρει μάλιστα και χρόνο συμμετοχής στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ στην Κρήτη.

Ωστόσο κάποιοι διαδοχικοί μυϊκοί τραυματισμοί που τον άφησαν εκτός για περίπου 2 μήνες τον έφεραν εκτός πλάνων του Έβαλντ Λίνεν, με το μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς να προπονείται μεν με την πρώτη ομάδα, ωστόσο να αγωνίζεται με την Κ20.

Ο 18χρονος μέσος μίλησε στο aek365 και δήλωσε πως στο μυαλό του αυτή τη στιγμή υπάρχει μόνο η ΑΕΚ, εκφράζοντας την πρόθεση να την ακολουθήσει σε οποιαδήποτε κατηγορία και να προσπαθήσει να την βοηθήσει, όσο μπορεί, για να επιστρέψει εκεί που ανήκει το συντομότερο δυνατό. Μάλιστα, ευχήθηκε και οι υπόλοιποι συμπαίκτες του να κάνουν το ίδιο, καθώς, όπως είπε, τώρα η «Ένωση» τους χρειάζεται όλους και άπαντες πρέπει να προσφέρουν ό,τι μπορούν για να βγει ο σύλλογος από τη θέση που έχει βρεθεί. Παράλληλα, εμφανίστηκε αισιόδοξος πως εφόσον γίνουν πράξη όσα ακούγονται τελευταία και ξεκινήσει η κατασκευή του νέου γηπέδου, η ΑΕΚ θα επιστρέψει πιο δυνατή από ποτέ και μάλιστα πιο σύντομα απ' ότι φαντάζονται οι περισσότεροι. Τέλος, αποκάλυψε πως πριν από 2 χρόνια ενδιαφέρθηκε για την απόκτησή του ο Ολυμπιακός, με τον ίδιο ωστόσο να απαντά αρνητικά στην πρόταση του ΟΣΦΠ και να λέει στον πατέρα του πως ή θα παίξει στην ΑΕΚ ή... πουθενά!

Αναλυτικά όσα είπε ο Νικολιάς στο aek365:

Αλέξανδρε, πως είναι τα πράγματα λίγο καιρό μετά την ήττα στο Περιστέρι που ουσιαστικά σήμαινε και τον υποβιβασμό της ΑΕΚ;

«Ακόμα δεν έχω συνέλθει από αυτό που ζήσαμε εκείνη την Κυριακή. Και νομίζω το ίδιο ισχύει και για τα άλλα παιδιά. Είναι τραγικό για όλους που έφτασε η ομάδα εδώ και ευθύνες έχουμε και εμείς, οι παίκτες. Φταίνε σίγουρα και άλλοι, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, αλλά το θέμα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Πρέπει να βρούμε την δύναμη να παλέψουμε και να φέρουμε και πάλι την ομάδα εκεί που πρέπει το συντομότερο δυνατό».

Όπως σε ακούω καταλαβαίνω πως βλέπεις τον εαυτό σου στην ΑΕΚ και από τη νέα χρονιά...

«Εγώ θέλω να μείνω στην ΑΕΚ. Σε όποια κατηγορία κι αν αγωνίζεται. Είναι η ομάδα που υποστηρίζω από μικρό παιδί και τη χρονιά που μας πέρασε έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα και φόρεσα τη φανέλα της σε επίσημο αγώνα. Για μένα μακάρι όλοι όσοι είμαστε στο ρόστερ να μείνουμε. Κανείς δεν κάνει χάρη με το να μείνει στην ΑΕΚ. Το αντίθετο θα έλεγα. Δεν ξέρω τι απόφαση θα πάρει ο καθένας αλλά πιστεύω πως εμείς την ρίξαμε κατηγορία και εμείς πρέπει να είμαστε και εκείνοι που θα την σηκώσουμε. Τώρα η ΑΕΚ τους έχει ανάγκη όλους και εύχομαι να μείνουν στην ομάδα οι περισσότεροι, άσχετα με την κατηγορία που θα αγωνιζόμαστε του χρόνου».

Σε έχει προσεγγίσει κάποιος σύλλογος όλο αυτό το διάστημα;

«Σας είπα και πριν δεν ασχολούμαι καν με αυτό το ζήτημα. Θέλω να μείνω στην ΑΕΚ. Δεν φαντάζομαι το ενδεχόμενο να αγωνιστώ σε άλλη ομάδα αυτή τη στιγμή. Θέλω να μείνω εδώ όσο περισσότερο μπορώ».

Τι πιστεύεις ότι έφταιξε εκεί προς το τέλος και δεν καταφέρατε να πάρετε τους βαθμούς που έπρεπε για να σωθεί η ομάδα;

«Αυτό πραγματικά δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ίσως βλέποντας τις τελευταίες αγωνιστικές κάποια "περίεργα" αποτελέσματα άλλων ομάδων μας κυρίευσε το άγχος και τα πόδια μας ήταν πολύ βαριά. Πραγματικά δεν ξέρω τι ακριβώς έφταιξε. Πάντως δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε και φαινόταν αυτό μέσα στο γήπεδο. Υπήρχαν και κάποια πράγματα εξωαγωνιστικά που σίγουρα έπαιξαν ρόλο και μας επηρέασαν, ειδικά εμάς που δεν έχουμε την εμπειρία. Γενικά αντιμετωπίσαμε δυσκολίες σε πολλά ζητήματα από την αρχή της χρονιάς και καταλαβαίνω και κάποιους που από ένα σημείο και μετά απογοητεύτηκαν. Σίγουρα οι συνθήκες δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές αλλά προσπαθήσαμε νομίζω όλοι να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούσαμε. Οι πιο έμπειροι παίκτες ήταν δίπλα μας, μας έδιναν συμβουλές, μας στήριζαν και οικονομικά πολλές φορές και εμείς οι πιο νέοι τους οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ».

Δύο αγωνιστικές πριν το τέλος υπήρξε αλλαγή στο τεχνικό τιμ, καθώς φαινόταν πως το κλίμα ήταν αρκετά βαρύ για τον Έβαλντ Λίνεν και οι περισσότεροι συμφωνούσαν πως έπρεπε να αποχωρήσει. Πως ήταν τα πράγματα στα αποδυτήρια το τελευταίο διάστημα και τι άλλαξε με την άφιξη του Δέλλα;

«Άλλοι είναι εκείνοι που θα κρίνουν δεν είναι δική μου δουλειά αυτό. Εγώ κοιτάω να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερος στην προπόνηση και να κάνω ότι μου ζητάει ο προπονητής μου. Πάντως είναι γεγονός πως ο κύριος Δέλλας και οι συνεργάτες του ήταν συνεχώς κοντά μας και μας έκαναν αμέσως να τους αισθανθούμε σαν δικούς μας ανθρώπους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή. Να ξέρει δηλαδή πως ο προπονητής του θα τον στηρίξει και θα είναι εκεί για αυτόν. Μας βοήθησαν πολύ και πάλεψαν για το καλύτερο δυνατό. Μακάρι να συνεχίσω να δουλεύω μαζί τους και να έχω την ευκαιρία να είναι δίπλα μου για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να πάρω πράγματα από εκείνους. Έχουν τεράστια εμπειρία όλοι τους και νιώθω πολύ τυχερός που έστω και για λίγο μου δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψω μαζί τους».

Σε προσωπικό επίπεδο ήταν η πρώτη σου χρονιά στην «μεγάλη» ομάδα. Θεωρείς πως έκανες βήματα προς τα μπροστά σαν ποδοσφαιριστής; Πως έζησες συνολικά αυτή την εμπειρία φέτος;

«Αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές δεν θα μας δινόταν τόσο νωρίς, σε τέτοια ηλικία, να φορέσουμε τη φανέλα της ΑΕΚ σε επίσημο παιχνίδι. Για μένα το να παίξω με τη φανέλα της ΑΕΚ σε επίσημο αγώνα ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, κάτι που το περίμενα από μικρό παιδί, όταν πρωτοξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο. Δούλεψα πολύ φέτος και βελτιώθηκα νομίζω αρκετά, γιατί πέρυσι λόγω των διαβασμάτων που είχα για τα μαθήματα είχα χάσει πολλές προπονήσεις. Ωστόσο νομίζω πως κάλυψα το χαμένο έδαφος και είμαι καλά».

Πιστεύεις πως πήρες τις ευκαιρίες που άξιζες ή θεωρείς πως αδικήθηκες;

«Κοιτάξτε ο κάθε προπονητής ξέρει καλύτερα. Εγώ πιστεύω πως μπορούσα να βοηθήσω και το έδειχνα αυτό και με την απόδοση που είχα στα ματς της Κ20, όπου έπαιζα συνεχόμενα ενενηντάλεπτα. Τόσο ο κύριος Βλάχος όσο και ο κύριος Λίνεν μου είχαν πει πως με πιστεύουν και πως μπορώ να τους βοηθήσω. Πήρα κάποιες ευκαιρίες στην αρχή της σεζόν αλλά μετά τον τραυματισμό που είχα και με άφησε εκτός για λίγο διάστημα, ο κύριος Λίνεν δεν με είχε στα πλάνα του. Εγώ νομίζω πως η φετινή χρονιά μου έκανε καλό και από του χρόνου, αρχίζοντας να παίρνω και περισσότερο χρόνο συμμετοχής θα μπορέσω να βελτιωθώ κι άλλο και σταδιακά να γίνω κομμάτι της ΑΕΚ».

Ισχύει ότι πριν από μερικά χρόνια σου είχαν κάνει πρόταση από τις Ακαδημίες του Ολυμπιακού αλλά αρνήθηκες, λέγοντας πως ή θα πας στην ΑΕΚ ή... θα κόψεις τη μπάλα;

«Ισχύει (γέλια). Ήμουν 15 χρόνων και με ενημέρωσαν πως με ήθελαν στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού. Πήγαμε μάλιστα με τον πατέρα μου στου Ρέντη και συζητήσαμε και από κοντά με τους ανθρώπους του Ολυμπιακού όπου μας είπαν πως ήθελαν να με εντάξουν στην μικρότερη ομάδα. Εγώ είχα πει από την αρχή στον πατέρα μου όταν είχε γίνει γνωστό το ενδιαφέρον του Ολυμπιακού πως θέλω να περιμένω μήπως μου κάνουν πρόταση και από την ΑΕΚ, γιατί είναι η ομάδα που υποστηρίζω από μικρό παιδί και εκεί ήθελα να παίξω. Αρνηθήκαμε λοιπόν την πρόταση του Ολυμπιακού και λίγο καιρό μετά ήρθε η πρόταση που περίμενα και ξεκίνησα στις Ακαδημίες της ΑΕΚ, όπως ήθελα».

Πως βλέπεις τα πράγματα μετά τις τελευταίες εξελίξεις, σχετικά με το θέμα του γηπέδου και τις κινήσεις που γίνονται γύρω από αυτό το ζήτημα; Μπορεί η ομάδα να αναγεννηθεί μέσα από τις στάχτες της και να κάνει ένα νέο ξεκίνημα;

«Φυσικά και μπορεί και αυτός είναι και ο λόγος που θέλω να μείνω. Πως μπορεί να χαθεί μια ομάδα σαν την ΑΕΚ, με τόσο κόσμο πίσω της; Εδώ σε αυτή τη χρονιά, που ήταν η χειρότερη της ιστορίας μας και είχαμε κάθε Κυριακή τόσο κόσμο στο γήπεδο να μας στηρίζει. Αυτό δεν συμβαίνει σε καμία άλλη ομάδα! Μακάρι να προχωρήσουν όσα ακούγονται και να αποκτήσουμε και πάλι την δική μας έδρα στη Νέα Φιλαδέλφεια σύντομα. Είμαι αισιόδοξος για την επόμενη μέρα και πιστεύω πως θα επιστρέψουμε εκεί που ανήκουμε πιο γρήγορα απ' ότι περιμένουν οι περισσότεροι».