Νέα αρχή για μια ΑΕΚ ισχυρή

Ημέρα-ορόσημο για την ΑΕΚ, η σημερινή, με τις πολύ κρίσιμες εκλογές της Ερασιτεχνικής. Κρίσιμες, όχι όσον αφορά στην αγωνία για το αποτέλεσμα αφού ο συνδυασμός «Αναγέννηση της ΑΕΚ» παίζει μόνος του. Κρίσιμες όμως όσον αφορά στην αυριανή μέρα που ξημερώνει και που σηματοδοτεί και με τη... βούλα, τη νέα αρχή για μια ΑΕΚ

ισχυρή σε όλα τα επίπεδα.
Κάθισα και διάβασα χθες τα διάφορα σχόλια «Ενωσιτών» για την αποκλειστική και αποκαλυπτική συνέντευξη που παραχώρησαν οι Κοτσάτος και Αλεξίου στην «ΩΡΑ». Σχόλια που συνάδουν απόλυτα με την εντύπωση που σχημάτισα κι εγώ για αυτούς, μιλώντας μαζί τους για πρώτη φορά από κοντά. Σοβαροί, μετρημένοι αλλά και αποφασισμένοι για να πετύχουν το όραμά τους για την αναγέννηση της ΑΕΚ.
Δεν θα σταθώ στα όσα είπαν αλλά κυρίως στο background αυτής της συνέντευξης. Θα παρατηρήσατε ότι οι δύο επικεφαλής της νέας διοίκησης της Ερασιτεχνικής, μίλησαν πολύ και για τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Μίλησαν με λεπτομέρειες και για τις προθέσεις του και για το περιεχόμενο των μεταξύ τους συναντήσεων, ακόμα και για σχέδια που τους έχει δείξει, από το νέο γήπεδο μέχρι και το σχέδιο του πούλμαν που είδατε στην «ΩΡΑ» της περασμένης Παρασκευής.
Όποιος διάβασε προσεχτικά τη συνέντευξη και στάθηκε στα λεγόμενά τους, θα αντιλήφθηκε φυσικά ότι δεν ήταν τυχαίως αποκαλυπτικοί, οι Κοτσάτος και Αλεξίου. Σας βεβαιώνω μάλιστα ότι αν και δεν είναι ιδιαιτέρως «δημοσιογραφικοί» (ειδικά ο Κωνσταντίνος Κοτσάτος), ήταν πάρα πολύ άνετοι στις αποκαλύψεις που έκαναν και που αφορούσαν στην πλευρά Μελισσανίδη. Κι όποιος κατάλαβε... κατάλαβε.
Η συνέντευξη Κοτσάτου-Αλεξίου άλλαξε εντελώς και το αρχικό κλίμα παγωμάρας και απογοήτευσης, για τη συμφωνία παραμονής στο ΟΑΚΑ. Όποιος διαβάσει τα σχόλια των επισκεπτών διαδικτυακών τόπων που σχετίζονται με την ΑΕΚ, το βράδυ της Πέμπτης και τα συγκρίνει με τα χθεσινά, θα το διαπιστώσει αυτό εύκολα.
Αυτή όμως η δεύτερη, πιο συγκροτημένη και ψύχραιμη προσέγγιση των πραγμάτων πρέπει να γίνει πρώτη. Δεν είναι δυνατόν να... διαλύεται το σύμπαν στην ΑΕΚ με την όποια «στραβή». Το γράφω αυτό γιατί διάβασα, φοβερά και τρομερά πράγματα, τόσο σε σάιτ, όσο και σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με το που έγινε γνωστό ότι η ΑΕΚ δεν θα παίζει τελικά στο Ελληνικό αλλά στο ΟΑΚΑ. Το «ξενέρωμα» το καταλαβαίνω και το ενστερνίζομαι και το αισθάνθηκα κι εγώ όπως όλοι.
Άλλο όμως αυτό και άλλο να λες «τέρμα, δεν ξαναπάω γήπεδο» ή «είχα αποφασίσει να πάρω διαρκείας αλλά τώρα δεν θα το κάνω». Ε, όχι ρε παιδιά... Τι είναι δηλαδή το Ελληνικό; Η έδρα της ΑΕΚ; Το σπίτι της; Ούτε καν η γειτονιά της δεν είναι, όπως θα ήταν η Ριζούπολη, την οποία προσωπικά θα προτιμούσα, κι αυτό είναι κάτι που το έχω επισημάνει πολλάκις, χρόνια τώρα. Άλλα από την ώρα που άκουσα τον Βελλή του Απόλλωνα να βγαίνει στο ραδιόφωνο και να λέει: «Δεν θέλουμε την ΑΕΚ στο γήπεδό μας», η πρώτη κουβέντα που είπα στον εαυτό μου ήταν.... «ποτέ μην σώσεις».
Και πολύ καλά έκανε ο Μελισσανίδης και δεν ασχολήθηκε καν με την Ριζούπολη, όπως πολύ καλά έκανε και με το που είδε να του το παίζουν... ιστορία για το Ελληνικό, αποφάσισε αμέσως και συμφώνησε με το ΟΑΚΑ.
Αν και εφόσον - και χτυπάω ξύλο την ώρα που το γράφω - τολμήσει κανείς να θέσει κανά εμπόδιο στην επιστροφή της ΑΕΚ στο σπίτι της, εκεί ναι, θα πρέπει ο κόσμος της ομάδας να επαναστατήσει και να ορθώσει το ανάστημά του. Και όχι στα... facebook και στα διάφορα forum αλλά βγαίνοντας στο δρόμο κατά δεκάδες χιλιάδες.
Δεν γίνεται δηλαδή να έχουν παρθεί τα τελευταία χρόνια, οι πιο σκανδαλώδεις αποφάσεις εις βάρος της ΑΕΚ και να έβγαιναν να διαμαρτυρηθούν 200 άτομα και μέσα σε μισή ώρα να «πλημμυρίζουν» τα στάτους επειδή δεν θα παίζει τελικά η ομάδα στο Ελληνικό! Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι για το Ελληνικό...
Δεν γίνεται να μην ενοχλείσαι και να μην άνοιξε... ρουθούνι όλη τη χρονιά που οδηγούταν η ΑΕΚ στο να παίζει φέτος με την Μύκονο και τον Πανναξιακό και να ενοχλείσαι επειδή θα παίξεις στο ΟΑΚΑ με την Μύκονο και όχι στο Ελληνικό.
Το έγραψα από την πρώτη κιόλας στιγμή και θα το επαναλάβω. Τριάντα ματς φέτος και άλλα εικοσιέξι του χρόνου στην Β' Εθνική. Σύνολο 56 μακριά (εντός κι εκτός) από την πρώτη κατηγορία, μακριά από την Νέα Φιλαδέλφεια, μακριά από την πραγματική ΑΕΚ. Θα περάσουν τα γ...
Κι όπως θα περνούσαν στο Ελληνικό, έτσι θα περάσουν και στο ΟΑΚΑ. Η ΑΕΚ σε δύο χρόνια θα είναι στην Σούπερ Λίγκα, πανέτοιμη για να μπει στο δικό της σπίτι, στο καλύτερο γήπεδο της χώρας και με την καλύτερη δυνατή ομάδα για να στεφθεί πρωταθλήτρια Ελλάδος.
Αυτοί είναι οι στόχοι και τίποτε από αυτά δεν θα αποτελούσαν στόχους εάν δεν είχε βρεθεί το χέρι του Δημήτρη Μελισσανίδη, να πιάσει την ΑΕΚ από τον γκρεμό που έπεσε (και που πολλοί συνέβαλλαν για να την ρίξουν) και να την σώσει πριν πεθάνει.
Κι αντί να βλέπουμε ότι η ΑΕΚ, όχι μόνο επέζησε αλλά και ότι μπροστά της ανοίχτηκε αυτομάτως διάπλατα, η προοπτική να μεγαλουργήσει, καθόμαστε και ασχολούμαστε με το... Ελληνικό. Ήμαρτον!

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην Ωρα των Σπορ