Κάθε βήμα πλέον είναι προς τα εμπρός

Ήταν πέντε μέρες μακριά από την Αθήνα και από τα γραφεία της εφημερίδας, αλλά σε καμία περίπτωση μακριά από την εφημερίδα, την ΑΕΚ και από τις εξελίξεις στην ομάδα.

Για να ακριβολογώ, θεωρώ ότι βρέθηκα πιο κοντά στην ΑΕΚ που κατά την ταπεινή μου άποψη, την αισθάνεται και την εκφράζει περισσότερο, ο φίλαθλος κόσμος της στην Επαρχία, συγκριτικά με την Αθήνα.

Καμία σημασία δεν έχει το μέρος αφού όπου κι αν βρεθείς, εκτός του Λεκανοπεδίου της Αττικής, από την Κρήτη ως την Ορεστιάδα, κι από την Μυτιλήνη ως την Κέρκυρα, σε όποια... πινέζα του χάρτη της πατρίδας μας και να σε βγάλει ο... δρόμος, η καρδιά της «Ένωσης» χτυπάει πολύ δυνατά. Και η αλήθεια είναι πιο δυνατά απ' ότι στην πρωτεύουσα.

Κι αυτό δεν χρειαζόταν να φύγω για το πρώτο μέρος της μίνι θερινής άδειας, για να το διαπιστώσω. Τα τηλεφωνήματα που δέχομαι, είτε στο κινητό μου, είτε στα γραφεία της εφημερίδας, εδώ και αρκετό καιρό και που αφορούν σε ερωτήματα για την κυκλοφορία των εισιτηρίων διαρκείας, στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι από την Επαρχία.

«Μα, ρε φίλε, τι μας το λες τώρα αυτό για να αισθανθούμε άσχημα», θα μονολογεί πιθανότατα τώρα, κάποιος Αθηναίος «Ενωσίτης». Ειλικρινά, ναι, είναι η απάντησή μου. Το αναφέρω και γι' αυτό, γιατί σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται η ΑΕΚ στο πέρασμα των χρόνων, αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο είναι τόσο εύκολο για «Ενωσίτες» από την Επαρχία να κάνουν κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, ταξίδι εκατοντάδων χιλιομέτρων προκειμένου να βρεθούν δίπλα στην αγάπη τους, την ίδια ώρα που πάρα πολλοί «Ενωσίτες» από την Αττική, σκέφτονται τον καιρό, τον Σκόκο που δεν παίζει πια στην ΑΕΚ ή οτιδήποτε άλλο τους «χαλάει» και το επικαλούνται ως δικαιολογία.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν ισχυρίζομαι ότι δεν υπήρχαν λόγοι για να «χαλιέται» ο κάθε ΑΕΚτζής, εδώ και αρκετά χρόνια. Εκατοντάδες λόγοι υπήρχαν, με κυριότερο ότι αυτό το «πράγμα» που παρουσιαζόταν μέσα στο γήπεδο, με αποκορύφωμα την τελευταία σεζόν, δεν ήταν κανονική ΑΕΚ.

Ούτε... ΑΕΚόμετρα υπάρχουν, ούτε ήταν περισσότερο ΑΕΚτζής αυτός που άντεχε και ακολουθούσε πιστά έως την ύστατη ώρα από εκείνον που δεν άντεχε και προτιμούσε να κλαίει γοερά μπροστά από την τηλεόρασή του.

Είναι όμως μια πραγματικότητα ότι στον «Ενωσίτη» από την Επαρχία, όπως φυσικά και στον «Ενωσίτη» εκτός Ελλάδος, λείπει πολύ περισσότερο η ΑΕΚ και λογικό είναι όταν σου λείπει κάτι πολύ, να «διψάς» και περισσότερο για να βρεθείς κοντά του σε κάθε ευκαιρία.

Την εβδομάδα που πέρασε, συγκλονιστικά γεγονότα δεν υπήρξαν. Και δεν χρειάζεται να υπάρχουν πλέον συγκλονιστικά καθώς αρκούν τα ουσιαστικά. Το συγκλονιστικό έγινε με την επιστροφή του ηγέτη της ΑΕΚ που βγήκε μπροστά και όλα πήραν το δρόμο τους. Η ουσία πλέον μετρά για την «Ένωση» και η ουσία είναι πως κάθε βήμα που γίνεται, γίνεται προς τα εμπρός και ούτε ένα προς τα πίσω.

Όπως ουσία έχουν και οι μεταγραφικές κινήσεις τις οποίες κάνει η ΑΕΚ και για τις οποίες ενημερώνεστε καθημερινά από την εφημερίδα σας (μας). Ουσία, όχι απλά για την ομάδα που θα δούμε στα γήπεδα από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη αλλά κυρίως για την ομάδα που έχει αρχίσει να «χτίζεται» με μακροπρόθεσμη προοπτική και με τους υψηλότερους δυνατούς στόχους.

Πλέον, μια μόλις ημέρα πριν μιλήσει ο ηγέτης της ΑΕΚ, προσωπικά δεν θέλω να πω πολλά. Πως και πως περιμένω, όπως και όλοι μας, να ακούσω τον Δημήτρη Μελισσανίδη, αισθανόμενος επιτέλους τη βεβαιότητα ότι αυτά που θα πει ένας άνθρωπος που ηγείται της ΑΕΚ, θα γίνουν πράξη.

Κι αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν και που το αισθάνονται οι πάντες, φίλοι αλλά και εχθροί όπως διαπιστώσαμε και την περασμένη εβδομάδα. Γνωρίζουν καλά πως ότι λέει ο Δημήτρης Μελισσανίδης το κάνει. Και γι' αυτό οι φίλοι αισθάνονται ηδονή και οι εχθροί τρομάρα.

Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα να έχουμε!

Υ.Γ.: Ούτε για κρίσιμο παιχνίδι, δεν υπήρχε τέτοια λαχτάρα και τέτοια προσμονή, όπως αυτή που αισθάνονται οι απανταχού «Ενωσίτες» για την αυριανή ημέρα. Το ερώτημα είναι, αν θα «φτιαχτούμε» με τα όσα θα ακούσουμε από τα χείλη του ή αν θα κάνει κάποια... έκπληξη και θα πάμε ήδη «φτιαγμένοι» στο Μικρολίμανο. Για να δούμε σήμερα...

* Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα "ΩΡΑ των σπορ"