Κάλεσμα στα ιερά χώματα

Ένα ιστορικό γήπεδο, μια κληρονομιά της ΑΕΚ που πέρασε από μεγαλεία και τώρα αποτελεί ένα "νεκροταφείο" αναμνήσεων χάρης στην αναλγησία τόσων και τόσων "διοικήσεων" που πέρασαν από την ομάδα από το 2003 και μετά. Η ΑΕΚ παραμένει 8 χρόνια δίχως στέγη. Χωρίς το μοναδικό της ατού που την έκανε να υπερτερεί ακόμη και επί δυνατότερων αντιπάλων επί σειρά ετών. Με τη δύναμη του κόσμου της, με την ώθηση, το πάθος, την πίστη που κάποτε γέμιζε το γήπεδο και έπνιγε τους αντιπάλους ! Ο χώρος όπου ο δικέφαλος αετός άνοιγε τα φτερά του και πετούσε περήφανα ψηλά εκεί που του άξιζε. Εκεί που του έδειξαν να πετάει οι επιτυχίες τόσων ετών. Αν σε κάτι είναι πλούσια η ομάδα της καρδιάς μας αυτή τη δύσκολη οικονομικά χρονική στιγμή, είναι σε ιστορία. Και μελετώντας τη διδασκόμαστε για το πως οφείλουμε ΕΜΕΙΣ ως ΑΕΚτζήδες να πορευθούμε και να χαράξουμε το μέλλον: Γύρω στα 1926 και με πρωτοβουλία του κ. Ι. Χρυσάφη που ήταν σύμβουλος της ΑΕΚ και μέλος της «Κεντρικής Επιτροπής Στεγάσεως Προσφύγων» έγιναν ενέργειες στο Υπουργείο Πρόνοιας και παραχωρήθηκε στην Κεντρική Επιτροπή Στεγάσεως ένας δενδροφυτευμένος και ανώμαλος χώρος στη Φιλαδέλφεια. Η επιτροπή χαρακτήρισε τον χώρο σαν γυμναστήριο για τα παιδιά των προσφύγων. Το πρώτο βήμα είχε γίνει. Τον καιρό όμως εκείνο, ο συνοικισμός Ν.Φιλαδέλφειας προχωρούσε και ήταν κίνδυνος αν δεν μετατρεπόταν ο χώρος σε πραγματικό γυμναστήριο να καταληφθεί από τους οικιστάς. Οι ΑΕΚτζήδες φίλαθλοι και ποδοσφαιριστές εμπρός στον κίνδυνο πήραν μια πραγματικά ιστορική απόφαση ! Μαζεύτηκαν ένα βράδυ, καμιά εκατοσταριά, με τσεκούρια, φτυάρια, μαχαίρια και ξύλα και δουλεύοντας αδιάκοπα κάτω από το φως του φεγγαριού ως το πρωί, ξερίζωσαν όλα τα δένδρα. Όσοι έζησαν τις στιγμές εκείνες δεν τις ξέχασαν ποτέ: ήταν ένα θέαμα καταπληκτικό και μεγαλειώδες. Χρειάστηκαν κάμποσα χρόνια ώστε το νέο απόκτημα της ΑΕΚ να πάρει την οριστική μορφή του. Με εθελοντική κυρίως εργασία σιγά-σιγά πήραν μορφή κάποιες πρόχειρες εξέδρες, ένα περίφραγμα, αποδυτήρια, ισοπεδώθηκε πρόχειρα ο στίβος, μπήκαν τα γκολ ποστ και έτσι, από το τίποτε, όπως στα παραμύθια, εκεί που άλλοτε βρισκόταν ένα ανώμαλο κατάφυο ύψωμα ξεπρόβαλλε «ως δια μαγείας» ένα τεράστιο γήπεδο ! Αυτή είναι σε συντομία η ιστορία του γηπέδου της ΑΕΚ. Μια ιστορία που όσο απλή κι αν φαίνεται είναι γεμάτη κόπους, αδιάκοπη δουλειά, πίστη και ενθουσιασμούς. Από λόγια, υποσχέσεις, μακέτες, συναντήσεις, εξαγγελίες χορτάσαμε. Η ένδοξη ομάδα μας αυτή τη στιγμή κυβερνάται από μια εξαφανισμένη και προβληματική μετοχική σύνθεση και από έναν οικονομικό διαχειριστή ο οποίος μόνο ζημιογόνες για την ΑΕΚ περικοπές του μπάτζετ ξέρει να κάνει. Τα παραμύθια τέλειωσαν. ΕΜΕΙΣ, ο κόσμος, με φάρο το παρελθόν οφείλουμε να δείξουμε στους τεχνοκράτες-επιχειρηματίες-εφοπλιστές τι οφείλουν να κάνουν αντί να παίζουν κρυφτούλι από τις υποχρεώσεις τους. Σε μια συμβολική κίνηση λοιπόν, δύο απλοί φίλαθλοι, την Κυριακή 11 Σεπτέμβρη στις 11 το πρωί, θα πάρουμε τις τσάπες και τα φτυάρια μας και θα δώσουμε το πα