Η συνέντευξη-ανάκριση όπως θα έπρεπε να είναι

Η χθεσινοβραδινή συνέντευξη αποτελεί σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενιές δημοσιογράφων. Υπέρμετρα σκληρός ο δημοσιογράφος δεν αρκέστηκε στο να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο αλλά το έστριψε σαδιστικά. Σαν στριμωγμένο θηρίο το παιδί του Πειραιά προσπαθούσε μάταια να αποφύγει τις αδυσώπητες ερωτήσεις μιας συνέντευξης που θύμισε ανάκριση. Τα πράγματα όμως θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά...

Η συνέντευξη είχε πρωτίστως πρόβλημα σκηνικού. Ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος έπρεπε να βρίσκεται σε ένα καφενεδάκι να

πίνει ούζο τρώγοντας αγγούρι και ελιές. Με μπλουζάκι από προσφορά "ερυθρόλευκης" εφημερίδας και καπελάκι "Βιβεχρώμ" (γιατί είμαστε παιδιά του λαού) αγναντεύει το πέλαγο και κάνει αγνά όνειρα για την πόλη του. Ο δημοσιογράφος πλησιάζει αργά και διακριτικά και η συνέντευξη-ποταμός ξεκινά.

-Πρόεδρε να καθίσω στο τραπέζι σου;

-Εμείς εδώ στο Πειραιά, τον οποίο έχω περπατήσει, να ξέρεις είμαστε φιλόξενοι. Κάτσε να σε κεράσω.

-Ρώτησα πολλούς πριν έρθω στη συνέντευξη και όλοι μου είπαν με ένα στόμα ότι πρόκειται για το καλύτερο παιδί, καλύτερο και από τον Γιάννη τον Πλούταρχο. Το διαπιστώνω πλέον και ο ίδιος.

-Αυτό είναι γνωστό από τότε που έπαιζα μπάσκετ στις αλάνες του Πειραιά μας. Από τότε που κλοτσούσα κουκουνάρια με τα σκισμένα μου παπούτσια. Από την εποχή που περιδιάβαινα το καρνάγιο σιγοτραγουδώντας τη "θάλασσα του Πειραιά".

-Είναι όμως αλήθεια πρόεδρε αυτό που λένε όλοι, πως πάντα λες αυτό που πιστεύεις και δεν σου αρέσει να χαϊδεύεις αυτιά;

-Μου αρέσει που κάνεις σκληρές ερωτήσεις. Θα σου απαντήσω όμως. Ναι δεν σου είπαν ψέματα. Έτσι ήμουν και έτσι θα 'μαι και έχω αυτούς που με αγαπάνε.

-Ένας όμως τόσο πετυχημένος επιχειρηματίας, ένας τόσο λαμπρός άνθρωπος, ο πρόεδρος της μεγαλύτερης ομάδας στα Βαλκάνια, ο θεσπέσιος χαρακτήρας, έχει "εχθρούς";

-Το ότι είμαι τόσο πετυχημένος προκαλεί ζήλια. Δεν ζητάω όμως την αναγνώριση, το "ευχαριστώ". Αυτό το κάνουν άλλοι επιχειρηματίες που το όνομα τους ξεκινά από "Μελί" και τελειώνει σε "ίδης".

-Ξέρω πρόεδρε ότι δεν θέλεις να μιλήσεις με ονόματα και το σέβομαι αυτό, δεν θα σε πιέσω. Τον Ολυμπιακό τελικά πόσο τεράστιο έχεις όνειρο να τον κάνεις;

-Σαν τα τεράστια χαμόγελα που αντικρίζω στις γειτονιές του Πειραιά που περπατώ.

-Και θα συνεχίσεις τον αγώνα που τόσα χρόνια μόνος σου δίνεις για ένα καθαρό πρωτάθλημα χωρίς βία; Δεν σε έχει κουράσει αυτή η μοναξιά;

-Ποτέ μου δεν φοβήθηκα τη μοναξιά. Θα συνεχίσω αυτό τον μοναχικό δρόμο που έφτασε τη Σούπερ Λίγκα να είναι πρωτάθλημα-υπόδειγμα.

-Όσο και αν θέλω να είμαι σκληρός απέναντι σου πρόεδρε πρέπει να ομολογήσω ότι είναι η αλήθεια. Το ίδιο μοναχικό μετερίζι θα ακολουθήσεις και για να εξυψώσεις τα πέρατα της οικουμένης τον Πειραιά;

-Είμαι Έλληνας και παιδί του Πειραιά. Δεν ξέρω άλλο δρόμο

-Αυτοί που λένε ότι ο Μώραλης είναι ένας αχυράνθρωπος πόσο λίγο σε γνωρίζουν τελικά;

-Πρώτη φορά το ακούω από εσένα αυτό. Όμως είσαι καλός δημοσιογράφος και έχεις τις πηγές σου. Την απάντηση την έδωσες μόνος σου και σε ευχαριστώ. Δεν γνωρίζουν τη σχέση μου με το νέο Δήμαρχο.

-Τελικά για ποιο λόγο ο Πειραιάς να μην σε ψηφίσει; Ποια κακόβουλη σκέψη θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα τέτοιο μοιραίο λάθος;

-Το επιτυχημένο, το αψεγάδιαστο που συνδυάζεται με απαράμιλλη ανθρωπιά είναι αλήθεια ότι τρομάζει. Το αληθινό όμως θα κάνει στην άκρη τους όποιους ενδοιασμούς που κάποιοι ελάχιστοι έχουν.

-Πρόεδρε σε ευχαριστώ που απέναντι στα αμείλικτα ερωτήματα δεν κρύφτηκες γιατί για εσένα είναι στάση ζωής. Καλό αγώνα.

-Είμαι Έλληνας και παιδί του Πειραιά. Δεν ξέρω άλλο δρόμο.

Ο δημοσιογράφος σηκώνεται και με ένα νεύμα χαιρετά. Με μουσική υπόκρουση το "Ποιος να συγκριθεί μαζί σου" του Πάριου ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος γράφει σε μια κόλα χαρτί τα όνειρα του για τον Πειραιά και ατενίζει το μέλλον...

Σκοτώστρας