Η… δίψα για ΑΕΚ και ο εφιάλτης που τον κάνουμε… όνειρο

Μετατρέψαμε τον εφιάλτη σε... όνειρο

Του Μάριου Τριβιζά

Ολοκληρώθηκε ακόμη ένα φανταστικό Σαββατοκύριακο, με νίκες παντού και μακάρι τη Δευτέρα να δοθεί ανάλογη συνέχεια, στην Αλεξανδρούπολη. Στην... έδρα της ΑΕΚ, δηλαδή. Το κεφαλαιώδες ωστόσο δεν είναι τα αποτελέσματα -που για έναν σύλλογο κορυφαίου επιπέδου είναι απαραίτητα- αλλά η αύρα που αρχίζει να δημιουργείται γύρω από την ομάδα. Είναι πέρα από κάθε

φαντασία να παίζει η ΑΕΚ στη Γ' Εθνική με την Τριγλία και το ΟΑΚΑ να έχει σχεδόν 25.000 οπαδούς (μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά) με διάθεση πραγματικής γιορτής. Με πάθος και κέφι. Όρεξη να χαρούν αυτό που βλέπουν...

Αυτό που συμβαίνει φέτος στην ΑΕΚ δεν το χωράει ο νους. Είναι έξω από την ελληνική νοοτροπία, πέρα από τα στενά όρια της αγάπης για μια ομάδα. Ο λαός της ΑΕΚ διεκδικεί πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την επιστροφή και τον κερδίζει με το σπαθί του. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη. Η μεγαλύτερη παρακαταθήκη αυτής της περιπέτειας που υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού ως μακρινός εφιάλτης, αλλά όταν έγινε πραγματικότητα το μετατρέψαμε σε όνειρο που, αφού αναγκαστήκαμε να το ζήσουμε, αποφασίσαμε να το χαρούμε. Να το κάνουμε γιορτή. Και... όποιος δεν μας καταλάβει και τώρα, δε θα μας καταλάβει ποτέ.

Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, πολύ καλώς είπε ο Δέλλας αυτά που είπε στην συνέντευξη Τύπου. Είναι πολύ σημαντικό για έναν προπονητή να δείχνει συνέπεια ως προς αυτά που έχει μες στο μυαλό του για την ομάδα του. Να μη τα θυμάται στις στραβές και να τα ξεχνά στις -εύκολες- νίκες. Καλά έκανε και τα επεσήμανε, ορθώς παρουσιάζεται αποφασισμένος να τα δουλέψει και να τα διορθώσει. Όμως, από εκεί και πέρα, νομίζω ότι η ομάδα δεν άφησε κανέναν απογοητευμένο ή προβληματισμένο.

Έπειτα από δύο εβδομάδες διακοπής, μπήκε στο γήπεδο με σοβαρότητα, πίεσε από την αρχή, πέτυχε ένα γρήγορο γκολ, δεν απειλήθηκε ουσιαστικά και στο δεύτερο ημίχρονο τελείωσε νωρίς το παιχνίδι, με ένα καθαρότατο σκορ (3-0). Τα νεκρά διαστήματα και τις τραβηγμένες ενέργειες όταν όλα είχαν τελειώσει, τα καλύπτουν και με τα παραπάνω στη ζυγαριά τα θετικά στοιχεία. Η συνέπεια που δείχνει πλέον η ΑΕΚ στο να προβληματίζει τον αντίπαλο στα στημένα, η βεβαιότητα που δημιουργεί ότι η δημιουργία φάσεων σε ένα παιχνίδι θα φέρει σίγουρα και τα γκολ και το γεγονός ότι οι παίκτες που απέκτησε για να της κάνουν τη διαφορά, έχουν αρχίσει πλέον να κάνουν τη δουλειά.

Ο Μπρέσεβιτς δεν έκανε κάτι... φανταχτερό, όμως είναι ένας κανονικότατος φορ. Που χωρίς να μαγέψει είναι μέσα σε όλες τις φάσεις, συμμετέχει σε δύο γκολ και πετυχαίνει άλλο ένα. Κάτι που δείχνει ότι η παρουσία του δημιουργεί στην ομάδα ένα σημείο αναφοράς επιθετικά. Ο Ντακόλ σπατάλησε φάσεις. Όμως, όταν ένας επιθετικός που καλείτε να κάνει -λόγω θέσης- κι άλλες δουλειές στο γήπεδο, μπαίνει σε τελικές προσπάθειες και τελικά σκοράρει, έχει βοηθήσει. Όσον αφορά τον Πόποβιτς, μπορεί να μην έκανε κανένα φοβερό ματς, αλλά για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι οι εκτελέσεις του προβλημάτισαν τον αντίπαλο και έφεραν αποτέλεσμα.

Προσθέστε σε αυτά το γκολ του Κορδέρο που έσπασε επιτέλους τη γκίνια, την επιστροφή του Ανάκογλου και την αναμενόμενη επιστροφή του Πλατέλλα... Όταν οι παίκτες διαφοράς βρίσκουν ρυθμό και κάνουν τη δουλειά, δεν έχεις -ως οπαδός- να σε προβληματίζει κάτι. Δεν είμαστε και παράλογοι. Όταν η ΑΕΚ παίζει με την ομάδα που (με παιχνίδι περισσότερο) είναι μαζί της στην κορυφή (καλώς ή κακώς, αυτοί είναι οι αντίπαλοί μας φέτος) και της ρίχνει τρία για πλάκα, όλα είναι καλά. Και ο προπονητής (και μπράβο του που το βλέπει έτσι) έχει όσο χρόνο θέλει για να δουλέψει στο πως τα τρία θα γίνουν έξι...

Η δίψα για μία τζούρα ΑΕΚ και οι τεράστιες δηλώσεις Δέλλα

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη

Δεν το κρύβω: Κάθε εβδομάδα θέλω να γράφω γι' αυτόν τον υπέροχο κόσμο τα ίδια και τα ίδια. Το πόσο εκπληκτικός είναι, το πόσο τρελαμένος είναι, το πόσο ξεχωριστός είναι, το πόσο ωραία μας φτιάχνει τις Κυριακές μας και μας κάνει να ξεχνάμε με τον καλύτερο και πιο σοφό τρόπο ότι παίζουμε εκεί που παίζουμε. Κάθε εβδομάδα, καλά να είμαστε, να γράφω τέτοια κομμάτια επιθυμώ κι ας στερεύουν τα λόγια κι ας επαναλαμβάνομαι μερικές φορές. Τι πράγμα και το σημερινό, ε; Να μη χορταίνεις να βλέπεις τα βιντεάκια και να σιγοτραγουδάς... Να τελειώνει το ματς, να γυρίζεις σπίτι και να συνεχίζεις να μένεις εκεί στη θέση σου στο ΟΑΚΑ...

Η ΑΕΚ της Γ' Εθνικής με αντιπάλους που πρώτη φορά συναντάμε στη ζωή μας, να έχει τόσο κόσμο σε κάθε παιχνίδι της και όλοι μαζί να τραγουδάνε. Ναι, όπως έγραψε και ο φίλος Παύλος, αυτό το «μαγαζί... βρωμάει υγεία μετά από καιρό». Κοιτάμε μόνο μπροστά και όπου μας βγάλει... Την Τετάρτη στην παρουσίαση του Ναού, το πρωινό που θα μπουν οι μπουλντόζες στο Ναό, όταν θα περνάμε απ' έξω, θα σταματάμε, θα χαζεύουμε τα έργα και θα δίνουμε ραντεβού για εκείνη τη μαγική στιγμή (Θεέ μου να είμαστε όλοι καλά...) που θα μπούμε μέσα και μια αγκαλιά θα έχουμε αφήσει εντελώς πίσω μας τα παλιά (τα όσα ζούμε τώρα δηλαδή) και θα κοιτάμε τον ουρανό προσπαθώντας να τον αγγίξουμε... Αυτό είναι το μέλλον: το άμεσο και το πιο μακρινό...

Επιστροφή στο τώρα, στο σήμερα, που είναι «μαύρο», αλλά το κάνει όμορφο αυτός ο κόσμος. Μακάρι να το έκανε εξίσου περισσότερο όμορφο σήμερα και η ομάδα και να μην έριχνε ταχύτητα στο 3-0, δείχνοντας κάποιοι παίκτες ότι κάνουν αγγαρεία. Αλλά όταν βγαίνει ο Δέλλας και λέει αυτά τα λόγια στη συνέντευξη Τύπου δεν φοβάμαι τίποτα. Θα φτιάξει και στον τομέα της νοοτροπίας το πράγμα, όπως δείχνουν να φτιάχνουν στα στημένα για παράδειγμα, όπως φαίνεται να γίνονται καλύτερες οι στιγμές που κατά διαστήματα η ομάδα παίζει καλό ποδοσφαίρο με αυτοματισμούς και να συμβαίνει αυτό που πρέπει να γίνεται σε κάθε νέα ομάδα όπως είναι η φετινή ΑΕΚ: κάποια λάθη που βλέπαμε στην αρχή, τώρα με τη δουλειά που γίνεται, σβήνονται. Εξαιρετικές δηλώσεις, λοιπόν, από τον προπονητή. Έδειξε ότι δεν συμβιβάζετε απλά με τις νίκες, δεν χαϊδεύει αυτιά, δεν επαναπαύεται. Είναι δουλευταράς ο Δέλλας, μαθαίνει γρήγορα, έχει όρεξη και μεράκι να πετύχει. Και θα πετύχει... Πίστη, υπομονή και χρόνο θέλει. Και τα τρία τα έχει και όσοι βλέπουν μπαλίτσα νομίζω του τη δίνουν απλόχερα. Ποτέ δεν έχει πει ο Δέλλας ότι είναι ή έγινε μεγάλος προπονητής, αλλά το παλεύει και το παλεύει σωστά και καλά. Ο χρόνος, που είναι υπέρ του, θα τον κρίνει...

Αυτά και σήμερα. Καλή εβδομάδα να έχουμε, πάντα νίκες παντού και την Τετάρτη η ιστορία θα γράψει... Να προσέχετε τους εαυτούς σας, όπως προσέχουμε μετά από καιρό την ΑΕΚ μας...