Η χαμένη συνέντευξη του Τζόνι Κας που ήρθε στο φως

Ο θρύλος της κάντρι μουσικής, ο Τζόνι Κας αρκετά χρόνια πριν πεθάνει είχε δώσει μια σπάνια συνέντευξη στον Μπάρνεϊ Χόσκινς για το περιοδικό Melody Maker. Η κουβέντα των δύο ανδρών έγινε στις 14 Οκτωβρίου του 1996 όμως μόλις τώρα ήρθε στο φως της δημοσιότητας.

Ο Κας είχε αναφερθεί τότε στην υγεία του, στη θρησκεία και το πώς βλέπει τον Θεό, στον Έλβις, ενώ είχε εκφράσει και την τελευταία επιθυμία του, λίγα χρόνια πριν πεθάνει.

«Δουλεύω τόσο σκληρά

και περιοδεύω ακόμα σε όλο τον κόσμο για την ψυχή μου. Είναι δώρο. Θυμάμαι τη μητέρα μου να μου λέει, ότι το ταλέντο μου είναι δώρο Θεού. Αν τα παρατήσω θα ζήσω μπροστά από την τηλεόραση και θα γίνω υπέρβαρος. Θα πεθάνω σύντομα. Ποτέ δεν ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο. Προσεύχομαι να πεθάνω φορώντας τις μπότες μου. Πάω από κρεβάτι νοσοκομείου σε κρεβάτι νοσοκομείου και δεν θέλω να καταλήξω εκεί», αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Πέρασα μια περίοδο που δεν ήθελα να τραγουδώ πια τα παλιά μου τραγούδια. Κατάλαβα ότι έτσι πρόδιδα τόσο τα κομμάτια μου, όσο και τον εαυτό μου. Και άρχισα να τα τραγουδάω πάλι με όρεξη και λαγνεία. I Walk the Line, Folsom, Sunday Morning Coming Down, Ring of Fire, είναι όλα μέρος του εαυτού μου. Είναι προέκταση μου και το κοινό το νοιώθει, το νοιώθω ότι το νοιώθουν όταν είμαι μπροστά τους. Μου δείχνουν την εκτίμηση τους. Αυτό είναι η συναυλία, να μοιράζεσαι και να επικοινωνείς», αναφέρει σε άλλο σημείο.

Για τη σχέση του με το Θεό ανέφερε:

«Δεν θα γινόμουν ποτέ κήρυκας. Ποτέ δεν μου ζήτησε ο Θεός να τραγουδήσω γκόσπελ. Το χάρισμα μου είναι να τραγουδάω και να δίνω σόου. Ωστόσο δεν μπορώ να κάνω συναυλία χωρίς να τραγουδήσω έστω ένα θρησκευτικό τραγούδι. Η μουσική του Ευαγγελίου είναι βαθιά ριζωμένη στα κόκαλα μου, ήταν αυτή που με ενέπνευσε όταν ήμουν παιδί και μεγάλωνα σε ένα αγρόκτημα με βαμβάκι. Εκεί που οι αγγαρείες και οι δουλειές ήταν πολύ σκληρές. Τραγουδούσα όλη μέρα. Συνήθως θρησκευτικά τραγούδια, γιατί ένοιωθα ότι μπορούσαν να με εξυψώσουν πάνω από το χώμα και τη λάσπη».

Για τις γυναίκες λέει μεταξύ άλλων: «Πάντα μου άρεσαν οι γυναίκες με μακριά μαλλιά. Είμαι παραδοσιακός τύπος».

Την εποχή εκείνη ο Κας είχε πρόβλημα με το σαγόνι του και είπε: «Πονάω συνέχεια, εκτός από την ώρα που είμαι πάνω στη σκηνή. Η δύναμη της μουσικής τα γιατρεύει όλα. Δεν παίρνω παυσίπονα. Δεν μπορώ να τα πάρω. Είναι σαν τον αλκοολικό που δεν μπορεί να πιει. (Είχε εξάρτηση από τα ναρκωτικά στα νιάτα του). Έχω κάνει 34 επεμβάσεις στο σαγόνι, αλλά είναι ο πόνος μου, ο δικός μου πόνος και ξέρω πώς να τον αντιμετωπίζω».

Για τον χαρακτηρισμό του ως είδωλο αναφέρει: «Όταν βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη δεν βλέπω ένα είδωλο. Όχι. Βλέπω τα σπυράκια στη μύτη μου και το τεράστιο σαγόνι μου».

«Αισθάνομαι τόσο άβολα όταν φοράω χρωματιστά ρούχα σε δημόσιο χώρο. Ή τζιν. Τα περισσότερα ρούχα μου είναι μαύρα».

Τέλος, αναφέρθηκε και στη σχέση του με τον Έλβις: «Με τον Έλβις μιλούσαμε συνέχεια για τη γκόσπελ μουσική. Και φυσικά μιλούσαμε για κορίτσια και γυναίκες. Στα καμαρίνια τραγουδούσαμε 'μαύρα' τραγούδια, γκόσπελ. Με αυτά μεγαλώσαμε, είχαμε τα ίδια ακούσματα».

Το Blank on Blank project φρόντισε να εικονοποιήσει τη συνέντευξη σε μια animated ταινία μικρού μήκους που μπορείτε να δείτε παραπάνω.