30/10: Η μέρα που γεννήθηκε ο Θεός του ποδοσφαίρου (VIDEO+ΦΩΤΟ)

Πριν από ακριβώς 53 χρόνια, στις 30 Οκτωβρίου του 1960 γεννήθηκε ο άνθρωπος που λίγα χρόνια αργότερα θα αποκτήσει το παρατσούκλι "ο θεός της μπάλας" για τα όσα μαγικά έκανε με την μπάλα στα πόδια του. Σήμερα ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έχει γενέθλια και μαζί του γιορτάζουν όλοι οι πιστοί οπαδοί του που τον στήριξαν ακόμα και σε δύσκολες στιγμές.
Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στην Αργεντίνος Τζούνιορς, στην οποία αγωνίστηκε από το 1976 μέχρι το 1981, όπου και κερδίζει το πρωτάθλημα Αργεντινής. Στη συνέχεια πήρε μεταγραφή στην Μπόκα Τζούνιορς.
Το 1982 αποφασίζει

να φύγει από τα πάτρια εδάφη για χάρη της Μπαρτσελόνα. Στην ομάδα της Καταλονίας παραμένει μέχρι το 1984 έχοντας κατακτήσει το Κύπελλο Ισπανίας ένα χρόνο πριν και ακολουθεί η μεταγραφή στη Νάπολι. Με τους «παρτενοπέι» καταφέρνει να κατακτήσει το Κόπα Ιτάλια το 1987, το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1989, ενώ την επόμενη χρονιά πανηγυρίζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος που οδηγεί τους Ναπολιτάνους στη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Το 1991 φτάνει στην κατάκτηση του Σούπερ Καπ Ιταλίας.
Μετά το επιτυχημένο πέρασμα του στη Serie A, τη σεζόν 1992-93 αγωνίζεται στη Σεβίλλη, ενώ στη συνέχεια περνά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού για χάρη της Νιούελς Ολντ Μπόις. Την καριέρα του κλείνει στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997.
Η κορυφαία ωστόσο στιγμή της ποδοσφαιρικής του καριέρας ήταν το 1986 όταν στο Μεξικό στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την φανέλα της αγαπημένης του Αργεντινής με το γκολ που πέτυχε κόντρα στην Αγγλία με το "χέρι του Θεού" όπως είπε να παραμένει ως ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της ιστορίας των Παγκοσμίων Κυπέλλων.

Ακολουθεί το TOP-50 των δηλώσεων του Μαραντόνα
Ιούνιος 1978 - Μπουένος Άιρες, η πρώτη συνέντευξη: "Έχω δύο όνειρα: το πρώτο είναι να παίξω σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, το δεύτερο είναι να το κατακτήσω".
6 Ιουνίου 1984 - Βαρκελώνη, η επιθυμία να παίξει στην Νάπολι: "Με σκοτώνουν, δεν μπορούν να με κρατούν σε αυτή την αβεβαιότητα. Η Μπαρτσελόνα θα πρέπει να αποφασίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα αν θα με κρατήσει ή όχι. Τώρα πια μου φαίνεται ότι τα πάντα έχουν ξεκαθαρίσει, η προσφορά της Νάπολι δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί εξαιρετική".
5 Ιουλίου 1984 - Νάπολη, στην επίσημη παρουσίαση στον Σαν Πάολο μπροστά σε 70.000 θεατές: "Θέλω να γίνω το είδωλο των φτωχών παιδιών της Νάπολης, επειδή αυτοί είναι όπως ήμουν εγώ στο Μπουένος Άιρες".
24 Νοεμβρίου 1984 - Μιλάνο, για την πρώτη του αποβολή στην Ιταλία: "Έγινε παρεξήγηση, είμαι αθώος. Δεν έχω αποβληθεί ποτέ για ένα τέτοιο πράγμα, δεν ξέρω τί να πω, ζω μία απίστευτη θλίψη, για μένα το ποδόσφαιρο είναι τα πάντα".
26 Φεβρουαρίου 1985 - Νάπολη μετά το χατ τρικ κόντρα στην Λάτσιο: "Ο κόσμος της Νάπολης με αγαπάει".
9 Νοεμβρίου 1985 - Ρώμη ύστερα από την επίσκεψη στο Βατικανό και στον Ιωάννη Παύλο: "Ναι, τσακώθηκα με τον Πάπα. Τσακώθηκα με τον Πάπα επειδή ήμουν στο Βατικανό και είδα χρυσές στέγες, και μετά άκουσα τον Πάπα να λέει ότι η Εκκλησία ανησυχούσε για τα φτωχά παιδιά. Τότε πούλα τις στέγες φίλε, κάνε κάτι!".
22 Ιουνίου 1986 - Πόλη του Μεξικού, λίγο πριν τον προημιτελικό με την Αγγλία για το Μουντιάλ: "Στο γήπεδο δεν πολεμάμε με άρματα μάχης αλλά με τη μπάλα. Ε λοιπόν όχι, δεν ξέρω να μιλάω αγγλικά, αλλά ακόμα και αν γνώριζα δεν θα μιλούσα".
24 Ιουνίου 1986 - Πόλη του Μεξικού για το... χέρι του Θεού: "Το πρώτο γκολ; Λίγο με την τέχνη του Μαραντόνα και το άλλο με το χέρι του Θεού. Το δεύτερο γκολ θαύμα; Σας παρακαλώ, το μόνο θαύμα που γνωρίζω είναι η Ράκελ Γουέλς".
1 Αυγούστου 1986 - Ρώμη, η προφητεία για το πρωτάθλημα του 1987: "Ο Θεός είναι σωστός, συνεπώς η Νάπολι δεν θα τιμωρηθεί. Όσον αφορά στα στοιχήματα στο ποδόσφαιρο δεν θέλω να μιλήσω, θέλω μόνο να συγκεντρωθώ στο επόμενο πρωτάθλημα. Μπορούμε να παλέψουμε για το σκουντέτο, αλλά οι οπαδοί δεν πρέπει να τρέφουν αυταπάτες. Δεν μπορούμε να σκαρφαλώσουμε στην κορυφή, έχουμε όμως επίγνωση των ορίων μας όπως η Αργεντινή στο Μεξικό".
30 Ιουλίου 1987 - Αβάνα, μετά την επίσκεψη στον Φιντέλ Κάστρο: "Από τώρα και στο εξής θα θυμάμαι πάντα τις όμορφες στιγμές που πέρασα μαζί σας και δεν θα ξεχάσω ότι πρέπει να επιστρέψω για να σας το ανταποδώσω. Θα μου άρεσε να γίνω ο νονός του ποδοσφαίρου της Κούβας".
1 Μαϊου 1988 - Νάπολη, πριν από το κρίσιμο ματς με την Μίλαν στο Σαν Πάολο (σ.σ. 3-2 κέρδισε η Μίλαν): "Δεν θέλω να βλέπω σημαίες της Μίλαν στο σπίτι μου".
10 Οκτωβρίου 1988 - Νάπολη, η παραδοχή για χέρι στο ματς με Αταλάντα: "Κόψτε αυτό το ερωτηματικό, τη μπάλα την ακούμπησα με το χέρι. Αυτή τη φορά ήταν το χέρι του Αγίου Τζενάρο και όχι του Θεού".
15 Φεβρουαρίου 1989 - Νάπολη, η απειλή σε δημοσιογράφους σε γνωστό εστιατόριο της Νάπολης: "Μένω στην οδό Σιπιόνε Καπέτσε, οι δημοσιογράφοι έρχονται στο σπίτι μου, δεν κρύβονται πίσω από ένα δένδρο. Για τη Ντάλμα, την Κλαούντια, τις γυναίκες μου, θα άφηνα το ποδόσφαιρο, όχι για τα κουτσομπολιά των δημοσιογράφων για την ιδιωτική μου ζωή".
17 Μαΐου 1989 - Νάπολη, η στιγμή που μπαίνει στο Σαν Πάολο με το Κύπελλο UEFA : "Το ομορφότερο από τα τρόπαιά μου; Το τελευταίο γιατί είναι το πιο πρόσφατο".
31 Αυγούστου 1989 - Μπουένος Άιρες, έτοιμος να αποχαιρετήσει την Νάπολι: "Με τη Νάπολι έχουν όλα τελειώσει. Συνεχίζω να συμφωνώ με τον Μότζι, όχι όμως με τον πρόεδρο Φερλαΐνο, Δεν επιστρέφω. Ο Μότζι είναι ένα εξαιρετικό άτομο, όχι όμως ο Φερλαΐνο". Ο Μαραντόνα ετοιμάζετιαι να πει "αντίο" στους "παρτενοπέι".
10 Σεπεμβρίου 1989 - Νάπολη, επιστροφή στην Ιταλία μετά από καλοκαιρινές διακοπές: "Επέστρεψα για την πόλη και τους οπαδούς".
9 Δεκεμβρίου 1989 - Ρώμη, καυστικό σχόλιο για την κλήρωση για το Μουντιάλ της Ιταλίας (σ.σ. θα τιμωρηθεί με πρόστιμο): "Τα πάντα έχουν φτιαχτεί για να ευνοήσουν την Ιταλία και να βλάψουν την Αργεντινή".
8 Μαρτίου 1990 - Νάπολη, για τον αποκλεισμό του από το Λέτσε-Νάπολι: "Ο Μπιγκόν είπε ότι είχε ανάγκη από έντεκα άτομα που να τρέχουν. Εγώ του κατέστησα σαφώς ότι δεν μπορούσε να ποντάρει σε μένα, εγώ δεν έχω τρέξει σε όλη μου τη ζωή". Ο Μαραντόνα πριν από το Λέτσε-Νάπολι εξηγεί τον αποκλεισμό του από την αποστολή της ομάδας...
24 Ιουνίου 1990 - Τορίνο, το περιστατικό που του έκανε εντύπωση στο Τορίνο: "Ήταν Κυριακή πρωί, συνειδητοποίησα ότι είχα μείνει χωρίς αφρό ξυρίσματος. Βγήκα από το ξενοδοχείο, περπάτησα λίγο στο δρόμο, συνάντησα κόσμο. Με μεγάλη μου έκπληξη δεν συνέβη τίποτα. Ουδείς με σταματούσε, ουδείς μου ζητούσε αυτόγραφο, όλοι με άφηναν στην ησυχία μου. Μπήκα στο καπνοπωλείο αλλά και εκεί τίποτα: Καλημέρα, ευχαριστώ, εις το επανιδείν. Μέγιστος σεβασμός. Στη Νάπολη και στην Ιταλία δεν μου είχε τύχει ποτέ να θεωρούμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος".
3 Ιουλίου 1990 - Νάπολη, η προτροπή προς το κοινό του Σαν Πάολο να υποστηρίξει Αργεντινή στον ημιτελικό με Ιταλία: "Οι Ναπολιτάνοι ξέρουν ποιόν πρέπει να υποστηρίξουν".
4 Δεκεμβρίου 1990 - Μαδρίτη, η επιθυμία για επιστροφή στην Αργεντινή: "Το τέλος είναι πολύ κοντά, τώρα πια έχω αποφασίσει, θέλω να αποσυρθώ. Παίζω μπάλα εδώ και δεκαπέντε χρόνια και θέλω μία ζωή πιο ήρεμη. Κουράστηκα να παλεύω, μόνος, κόντρα σε όλους, τους δημοσιογράφους, τους παράγοντες. Θέλω να επιστρέψω για να απολαύσω την Αργεντινή".
15 Αυγούστου 1991 - Μπουένος Άιρες, κατάθεση ψυχής μετά την αποκάλυψη πως βρέθηκε θετικός σε χρήση κοκαΐνης: "Ξέρω ότι έκανα κακό σε εμένα τον ίδιο, περισσότερο από κάθε άλλον, αλλά και στην οικογένειά μου, στις κόρες μου. Πιστεύω ότι στο μέλλον θα μάθω να αγαπάω πιο πολύ τον εαυτό μου. Δεν ντρέπομαι όμως. Δεν έκανα κακό σε κανέναν, παρά στον εαυτό μου και στα αγαπημένα μου άτομα. Λυπάμαι, αισθάνομαι μία βαθιά μελαγχολία, μόνο αυτό. Δεν θέλω πια να είμαι αναγκασμένος να παίζω ακόμα και όταν δεν μπορώ, να κάνω ενέσεις κορτιζόνης επειδή πρέπει να είμαι στο γήπεδο για τα διαρκείας, για τις εισπράξεις, επειδή πρέπει να νικήσουμε πάση θυσία για το σκουντέτο ή τη σωτηρία, επειδή κάθε ματς είναι ζωής ή θανάτου. Οι ψυχολόγοι προσπαθούν να μου αφαιρέσουν το κακό συνήθειο της κοκαΐνης".
16 Ιουλίου 1992 - Νάπολη, οριστικός αποχαιρετισμός στην Ιταλία: "Εάν η Νάπολι δεν με αφήσει ελεύθερο θα είμαι ένα ποδοσφαιρικό πτώμα".
12 Δεκεμβρίου 1992 - Σεβίλλη, για την... τρέλα του: "Θέλω να παίξω ακόμα και αν ο ο μηνίσκος μου έχει γίνει κομμάτια. Αυτός που είναι συνετός δεν φτάνει ποτέ πρώτος. Εγώ έχω πρόθεση να παίξω και να νικήσω. Είναι τρέλα; Κάνω τον τρελό για όλη μου τη ζωή".
10 Φεβρουαρίου 1994 - Μπουένος Άιρες, η παραδοχή για τον πυροβολισμό σε δημοσιογράφο: "Πυροβόλησα, είναι αλήθεια, θα πληρώσω για το λάθος μου".
13 Μαρτίου 1994 - Νάπολη, η απάντηση στον μετανιωμένο Πουλιέζε που είχε πει στο δικαστήριο ότι η Νάπολι έχασε το πρωτάθλημα του 1987-88 με εντολή της Καμόρα: "Ο Πουλιέζε παραληρεί, είναι ένας από τους πάρα πολλούς ανθρώπους που έχτισαν μία μικρή δημοτικότητα στις πλάτες μου".
2 Ιουλίου 1994 - Βοστόνη, η απογοήτευση μετά την τιμωρία για χρήση αναβολικών στο Μουντιάλ των ΗΠΑ: "Με σκότωσαν όταν ήθελα να ξαναμπώ για να δείξω στις δύο κόρες μου ότι μπορώ να τα βάλω με τους εικοσάρηδες. Στη χώρα της δημοκρατίας δεν με άφησαν να μιλήσω, και δεν μου επέτρεψψαν να πω αυτό που αισθάνομαι. Με την έξοδό μου από το Παγκοσμίο Κύπελλο αποχώρησε επίσης ένα ολόκληρο έθνος και αποχώρησαν επίσης εκείνοι που με αγαπούν".
4 Σεπτεμβρίου 1994 - Μπουένος Άιρες, για την τιμωρία των 15 μηνών: "Είχα πει ότι η FIFA μου είχε κόψει τα πόδια. Τώρα λέω ότι μου έκοψε όλο το σώμα, με σκότωσε".
5 Ιανουαρίου 1995 - Παρίσι, για τους τελευταίους προέδρους της FIFA: "Δεν θέλω πια να παίξω. Δεν θέλω πλέον να δώσω τη δυνατότητα σε κόσμο όπως ο Χαβελάνζε και ο Μπλάτερ να με πληγώσουν, να μου κάνουν κακό".
2 Φεβρουαρίου 1995 - Μπουένος Άιρες, για τους διαιτητές: "Οι διαιτητές μας θα ήταν πολύ γενναίοι σε στάδια χωρίς κόσμο. Όταν όμως βλέπουν 50.000 θεατές και την τηλεόραση θέλουν να μεταμορφώνονται σε πρωταγωνιστές του θεάματος".
10 Ιανουαρίου 1996 - Μπουένος Άιρες, για την υπόθεση ντόπινγκ τον Μάρτιο του 1991 (σ.σ. τιμωρήθηκε με δυο χρόνια αποκλεισμό): "Βρέθηκα θετικός σε κοκαΐνη, το έκανα γιατί ήθελα να φύγω από τη Νάπολι".
8 Οκτωβρίου 1996 - Παρίσι, επίθεση κατά παραγόντων της FIFA: "Θα πρέπει να μας ακούσουν και να μας σεβαστούν, εμείς είμαστε οι πρωταγωνιστές του ποδοσφαίρου. Σε αυτό τον κόσμο όπου μετρούν μόνο τα χρήματα, οι ομοσπονδίες και τα γραφεία, θα πρέπει να ξαναβάλουμε τον άνθρωπο στο επίκεντρο. Εμείς επιτρέπουμε το αντίθετο".
3 Σεπτεμβρίου 1997 - Μπουένος Άιρες, η παραδοχή πως έχει σταματήσει να παλεύει για να απαλλαγεί από τα ναρκωτικά: "Πολλοί άνθρωποι θέλουν να μου δώσουν ένα πιστόλι για να με σκοτώσει. Σταματήστε το".
17 Ιουνίου 1998 - Μπουένος Άιρες, η αντιπάθεια για Μπλάτερ: "Θέλω να είμαι όπως όλοι οι άλλοι. Δεν θέλω ιδιαίτερες υποδοχές, ούτε να εξαρτώμαι από κανέναν. Και δεν θέλω να δίνω λογαριασμό σε κανέναν, πόσω μάλλον σε εκείνον τον διεφθαρμένο τον Μπλάτερ. Έναν που κερδίζει 50 εκατομμύρια το μήνα και κάνει τον πρόεδρο. Μην με κάνετε όμως να γελάω: τις προάλλες τον άκουγα να μιλάει και έμοιαζε σαν έναν ηθοποιό σε μία παιδική τηλενουβέλα".
19 Ιανουαρίου 2000 - Αβάνα, η άφιξη στην Κούβα: "Ήρθα για να γιατρέψω την καρδιά μου, έχω εμπιστοσύνη στην ιατρική της Κούβας. Ο Φιντέλ μου έδωσε το οξυγόνο για να αναπνεύσω. Και εκείνος έχει τη μεγαλύτερη καρδιά από όλους".
23 Νοεμβρίου 2000 - Μπουένος Άιρες, η επιθυμία να αποχαιρετήσει το ποδόσφαιρο με ένα Αργεντινή-Βραζιλία: "Είναι το όνειρό μου. Δεν θέλω να το χάσω".
24 Ιανουαρίου 2001 - Ρώμη, η ομολογία για τα ναρκωτικά: "Εγώ έκανα μία επιλογή: κακή, αλλά την έχω κάνει. Δεν μου έβαλε κανείς το πιστόλι στον κρόταφο. Όμως δεν υψώνω την σημαία των ναρκωτικών λέγοντας "ζήτω τα ναρκωτικά". Τα ναρκωτικά είναι το χειρότερο πράγμα στον κόσμο".
29 Ιουνίου 2002 - Γιοκοχάμα, φιλοξενούμενος στον μικρό τελικό του Μουντιάλ το 2002: "Φανταστείτε αν οι Γιαπωνέζοι δεν ήταν υποχρεωμένοι να μου επιτρέψουν την είσοδο. Δεν έχω σκοτώσει και κανέναν! Δεν θα μπορούσαν να μου φερθούν ως εγκληματία, έχοντας επιτρέψει στους Αμερικανούς να πάρουν μέρος, αυτούς που έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα".
27 Μαΐου 2005 - Μίλανο, μετά τον τελικό Λίβερπουλ-Μίλαν στην Κωνσταντινούπολη για το Τσάμπιονς Λιγκ: "Ούτε καν η Βραζιλία που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 δεν θα είχε ανατρέψει το 0-3".

28 Δεκεμβρίου 2005 - Μπουένος Άιρες, η απάντηση στην πρόταση να επιστρέψει για λογαριασμό ομάδας τρίτης κατηγορίας στην Αργεντινή: "Είμαι 45 ετών και δεν νομίζω να παίξω ξανά. Δεν έχω το κουράγιο να χάσω το σεβασμό προς τη μπάλα".
1 Φεβρουαρίου 2008 - Λονδίνο, η συγγνώμη για το... χέρι του Θεού: "Εάν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα διέγραφα αυτή την κίνηση. Αλλά μη μου ζητάτε να σβήσω την τελική επικράτηση της Αργεντινής. Ήταν πέρα για πέρα δίκαιη".
31 Οκτωβρίου 2008 - Μπουένος Άιρες, οι πρώτες δηλώσεις ως ομοσπονδιακός τεχνικός της Εθνικής Αργεντινής: "Θα παίξουμε κόντρα στη Σκωτία και θα δουλέψουμε καλά για αυτό το ραντεβού. Θα πάω σε μία χώρα που με λατρεύουν. Με αγαπούν επειδή έχω σημειώσει ένα διάσημο γκολ κόντρα στην Αγγλία και μεταξύ των Άγγλων και των Σκωτσέζων δεν τρέχει πολύ καλό αίμα".
6 Μαρτίου 2009 - Μπουένος Άιρες, για την Εθνική Αργεντινής: "Έπρεπε να ξαναβρώ τη ζωή μου, να επιστρέψω στον αγώνα, να σηκώνοναι όλα τα πρωινά. Τώρα κάθε λίγο μου συμβαίνει να σηκώνομαι στις 4 τη νύχτα και να φτιάχνω τις συνθέσεις των ομάδων. Είμαι ενθουσιασμένος που μπορώ να προπονώ την Εθνική Αργεντινής".
27 Μαρτίου 2009 - Μπουένος Άιρες, η απάντηση στον Πελέ (σ.σ. τον είχε κατηγορήσει πως δεν αποτελεί καλό πρότυπο για τους νέους): "Μιλάει αυτός που έχει χάσει την παρθενιά του από έναν άνδρα".
14 Οκτώβρη 2009 - Μοντεβιδέο, μετά την νίκη επί της Ουρουγουάης και την πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ: "Για όλους αυτούς δεν πίστευαν, ας με συγχωρέσουν οι γυναίκες, αλλά μπορούν να έρθουν τώρα να μου το γλύψουν και να συνεχίσουν να μου το γλύφουν".
3 Μαρτίου 2010 - Μόναχο, η άρνηση να βρεθεί στην ίδια αίθουσα με τον Τόμας Μίλερ: "Δεν δίνω ποτέ συνεντεύξεις Τύπου έχοντας δίπλα μου παίκτες. Είμαι συνηθισμένος να κάθομαι μόνος μου στο πάλκο". .
23 Μαρτίου 2010 - Μπουένος Άιρες, εγκώμια για τον Μέσι: "Το να βλέπεις να παίζει ο Μέσι είναι καλύτερο από το να κάνεις σεξ".
24 Ιουνίου 2010 - Παλέρμο, μετά το ντεμπούτο του Παστόρε κόντρα στην Εθνική Ελλάδας: "Ο Χαβιέρ Παστόρε είναι ένας κακομαθημένος του ποδοσφαίρου, ένας τρελός που παίζει εκπληκτικό ποδόσφαιρο".
2 Ιουλίου 2010 - Νότια Αφρική, για την διαιτησία στο Ισπανία-Πορτογαλία για τους "16" του Μουντιάλ: "Απέβαλε χωρίς λόγο έναν Πορτογάλο παίκτη και επέτρεψε στον Βίγια να σκοράρει από θέση οφσάιντ. Ίσως ο βοηθός διαιτητή να ήταν ο Αντρέα Μποτσέλι".
24 Σεπτεμβρίου 2010 - Μπουένος Άιρες: "Πεθαίνω από την επιθυμία να επιστρέψω στην Εθνική Αργεντινής. Περιμένω ένα τηλεφώνημα, είμαι απεγνωσμένος, και τί δεν θα έδινα για να προπονώ ακόμα την εθνική ομάδα. Η Αργεντινή του σήμερα είναι η ομάδα μου, την αισθάνομαι δικιά μου. Πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα η πιθανότητα. Μετά το Μουντιάλ ήμουν σε πένθος επειδή πέθανε ένα μεγάλο όνειρο. Ήθελα να κατακτήσω το Κύπελλο, αλλά καταρεύσαμε έχοντας δημιουργήσει μία θεαματική ομάδα που έπρεπε να φτάσει μέχρι τον τελικό και να διεκδικήσει το τρόπαιο μαζί με την Ισπανία".