Πού είσαι Ίτσιο να τους δεις ...

Σήμερα συμπληρώνονται 71 χρόνια από την εισβολή των Ναζιστικών Στρατευμάτων στην Ελλάδα και τη γενναία αντίσταση των υπερασπιστών των οχυρών της Γραμμής Μεταξά, από το Μπέλες έως την Ροδόπη στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Μια σημαντική επέτειος, επίκαιρη όσο ποτέ, που λίγοι ωστόσο θυμήθηκαν.

Μια χούφτα Έλληνες, οι περισσότεροι έφεδροι του αλβανικού μετώπου, κατάφεραν να αποσπάσουν τον παγκόσμιο θαυμασμό, για το ηρωικό τους ανάστημα απέναντι στους συμπατριώτες της κυρίας Μέρκελ που να μεν διέθεταν υπεροπλία και τα πλέον σύγχρονα όπλα της εποχής, αλλά τότε οι δικοί μας παππούδες πάλευαν για τα ιδανικά και πίστευαν στο δίκαιο του αγώνα τους.

Ανάμεσα στις ιστορίες εκείνων των ημερών που ξεχωρίζουν, και αξίζει να την αναφέρουμε, είναι αυτή του Μακεδόνα Λοχία Δημήτριου Ίτσιου από τα Άνω Πορόια Σερρών, που ξημερώματα της 6ης Απριλίου 1941 βρέθηκε επικεφαλής του Πολυβολείου Π8 στην «Ομορφοπλαγιά» του Μπέλες. Μετά από πολύωρη μάχη με τους Γερμανούς, με δεκάδες νεκρούς και το αίμα να ρέει άφθονο, τα 38.000 φυσίγγια που είχε στη διάθεση η ομάδα του τελείωσαν. Οι Γερμανοί το καταλαβαίνουν και ζητούν από τους υπερασπιστές να παραδοσθούν. Η σιδερόπορτα του Π8 ανοίγει και ξεπροβάλλει μπαρουτοκαπνισμένος ο Ίτσιος και πίσω οι άνδρες του.