Ο Πειραιάς του Χαριτόπουλου

Σπάνια πλέον εκδίδονται βιβλία στην Ελλάδα που επιχειρούν την ανάπλαση μιας εποχής, την περιγραφή ενός τόπου ως ιστορικής αναφοράς, την έκφραση ενός λαού και τη δημιουργία ενός ψηφιδωτού συλλογικών εμπειριών, που πέρα από αυτό δεν θα μπορούσαμε να διερευνήσουμε το παρόν, όχι συγκυριακά, αλλά με οραματική διάθεση. Αναμφισβήτητα ένα από αυτά τα βιβλία που τολμά αυτήν την προσπάθεια είναι το βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου, Εκ Πειραιώς.

Ο Πειραιάς αποτελεί τόπο αναφοράς για την σύγχρονη πολιτική, καλλιτεχνική και οικονομική ιστορία του τόπου. Ως το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας δέχτηκε άμεσες επιρροές, επισκέψεις και «επιθέσεις» και διακρίνεται σημαντικά από περιοχές που δεν βλέπουν θάλασσα. «Το λιμάνι είναι ο κοσμοπολίτης κάθε χώρας», σημειώνει ο συγγραφέας. «Ο ψυχισμός των ανθρώπων που ζουν γύρω από τα μεγάλα λιμάνια του κόσμου, Μπουένος Άιρες, Μασαλία, Πειραιά, Νάπολι, διαφέρει αισθητά από των κατοίκων της ενδοχώρας σαν να ξέρουν κάτι που οι άλλοι αγνοούν. Ίσως επειδή το καθημερινό νταραβέρι με τον έξω κόσμο τούς κάνει πιο ανοιχτόμυαλους, ξυράφια, καθώς βλέπουν, ακούνε και γνωρίζουν πρώτοι όσα στις παραμέσα πόλεις θα μάθουν αργότερα ή και ποτέ στη ζωή τους».