[Νεο]ελληνική επανάσταση

Η συνείδηση, συλλογική και ατομική, είναι ένα άγαλμα, το οποίο παίρνει την μορφή των πράξεων και των λόγων ενός έθνος και ενός ανθρώπου αντίστοιχα. Συχνά, όμως, αυτό το άγαλμα μάς κοιτάζει λες και είμαστε ξένοι ως προς εκείνο. Τούτο συμβαίνει όταν μια χώρα ή ένας πολίτης της αποκόπτεται, είτε ακούσια είτε όχι, από την επιμονή στον στόχο να παράγει διαρκώς επιτεύγματα και να μην σταματά να γραφεί ιστορία· μια ιστορία συνεχούς αγώνα για να γίνεται κάθε αύριο όλο και πιο ένδοξο. Η παραγωγή επιτευγμάτων είναι η ίδια μας η ψυχή· εάν αυτή μένει παγερή, τότε δεν θα εκπέμπει το φως και την φλόγα που απαιτείται για να λειτουργεί η μηχανή επικοινωνίας μας με ένα, ανώτερο του παρελθόντος, μέλλον.