Κίτρινη... μπανανία, made in Βορίδης

Η τακτική των πελατειακών σχέσεων, που προσπαθούν να αναπτύξουν οι πολιτευτές με τους ψηφοφόρους, είναι γνωστή εδώ και χρόνια. Η αλήθεια είναι πως με την κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία τρία χρόνια, κάποιοι πιο αισιόδοξοι πιστέψαμε ότι σ’ αυτές τις εκλογές τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Οι πολιτικοί με ξεκάθαρο τρόπο και χωρίς τα γνωστά «πάρε – δώσε ψήφους» θα διεκδικούσαν την εκλογή τους.

Η απογοήτευση λοιπόν ήταν μεγάλη διαβάζοντας το νομοσχέδιο για τα ταξί που πέρασε από τη Βουλή ο κος Βορίδης. Και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι όσοι το ψήφισαν δεν το έχουν διαβάσει ολόκληρο. Πέρα λοιπόν από την πλήρη ικανοποίηση των αιτημάτων του κλάδου των ταξιτζήδων, τα οποία μπορεί και να είναι σωστά –δεν είναι επί της παρούσης αυτή η ανάλυση- ο κος Βορίδης, ο Υπουργός Μεταφορών δηλαδή, τους έκανε ένα απίστευτο δωράκι το οποίο πέρασε σχεδόν απαρατήρητο από όλους. Αύξησε το χρονικό διάστημα που μπορούν οι ιδιοκτήτες να έχουν στα χέρια τους το όχημά τους. Μεγάλωσε δηλαδή το χρόνο απόσυρσης των αυτοκινήτων ταξί.

Έτσι, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, οι ιδιοκτήτες ταξί θα μπορούν να έχουν στην κατοχή τους το όχημα, εφόσον κινούνται σε μεγαλουπόλεις, για 15 χρόνια (μέχρι 2.0lt) και για 18 από 2.0lt και πάνω, ανεξάρτητα των χιλιομέτρων. Για τα ταξί που έχουν έδρα έξω από τις μεγαλουπόλεις, τα χρόνια αυτά αυξάνονται σε 20 και σε πόλεις μέχρι 3.000 κατοίκους, σε 24. Να θυμίσω βέβαια στον κο Βορίδη πως αναφερόμαστε σε ταξί, τα οποία κατά μέσο όρο στην Αθήνα, διανύουν 350 χιλιόμετρα. Δηλαδή, πάνω από 200.000 χιλιόμετρα το χρόνο. Με λίγα λόγια, ένα ταξί 1,6lt μέχρι να αποσυρθεί, με τα δεδομένα του νόμου Βορίδη, θα έχει διανύσει περίπου 3.300.000 χιλιόμετρα. Σ

ημειώστε δε πως τα παραπάνω νούμερα είναι διπλάσια όταν το όχημα δουλεύεται από δύο οι τρεις οδηγούς (βάρδιες). Και ρωτώ το νομοθέτη, όσο και σωστά να συντηρεί το όχημά του ο κάτοχος του, όσο και καθαρά πετρέλαια να του βάζει, πως μπορεί να διατηρηθεί ένα αυτοκίνητο σε καλή κατάσταση, δηλαδή να μετακινεί με ασφάλεια τους επιβάτες, να ρυπαίνει όσο το δυνατόν λιγότερο το περιβάλλον, κλπ. όταν θα έχει πάνω του πάνω από τρία εκατομμύρια χιλιόμετρα;
Καταλαβαίνω την ανασφάλεια που ίσως νιώθει ο πολιτικός Βορίδης στο νέο κομματικό περιβάλλον που βρέθηκε.

Όμως το να χρησιμοποιεί τον προσωρινό υπουργικό θώκο για μπορέσει να εκλεγεί ικανοποιώντας στο μέγιστο βαθμό τα αιτήματα συντεχνιών είναι -αν μη τι άλλο- απογοητευτικό για ένα νέο πολιτικό...