Κάποιοι δεν χρειάζονται κι άλλη ευκαιρία

Από όποια σκοπιά και να το δει κανείς, καταλήγει στην ίδια οδυνηρή διαπίστωση: δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Ούτε ως χώρα ούτε ως κοινωνία, ούτε καν ως πρόσωπα. Η καθημερινή ειδησεογραφία καταμαρτυρά τη διάλυση και την απαξίωση των πάντων. Θεσμοί, αρχές, λειτουργήματα, κρατικές υπηρεσίες, νοσοκομεία, δικαιοσύνη, ασφάλεια, στρατός, ιδιωτική πρωτοβουλία και ό,τι άλλο αποτελούσε μέρος του κοινωνικού κορμού βρίσκονται σε πλήρη αποσύνθεση. Κορυφή του παγόβουνου είναι οι τρισάθλιες ομολογίες δύο υπουργών ότι δεν είχαν διαβάσει το μνημόνιο. Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι. Απλώς αυτοί μέσα στην απεραντοσύνη της ανοησίας τους το είπαν και δημόσια, προσδοκώντας αφελώς ότι θα τύχουν συμπάθειας και θα διασωθούν από το τσουνάμι που έρχεται για όλο το πολιτικό σύστημα.