Εγινε μια καλή αρχή με Αίγυπτο και Ιταλία

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις διανύουν μία από τις σοβαρότερες κρίσεις των τελευταίων ετών. Και δεν είναι μόνο η Τουρκία διαφορετική, υπό την ηγεσία ενός προέδρου αυταρχικού, που απομακρύνει τη χώρα του από τη Δύση, αμφισβητεί τις διεθνείς συνθήκες, που τις θεωρεί «στενό κορσέ» και οραματίζεται τον εαυτό του ως νέο Μωάμεθ τον Πορθητή που θα συνεχίσει την παράδοση της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι και η Αμερική του Τραμπ διαφορετική, ομφαλοσκοπούσα και αποσυρμένη από το διεθνές διπλωματικό γίγνεσθαι, με σχέσεις από τεταμένες έως ψυχρές με τους περισσότερους δυτικούς ηγέτες. Τα τηλεφωνήματα προς Μητσοτάκη - Ερντογάν, είτε έγιναν υπό την πίεση του αμερικανικού κατεστημένου είτε του ελληνοαμερικανικού λόμπι, ουδόλως αρκούν για να μεταβάλλουν την εικόνα. Η Ευρώπη, με τις γνωστές της αδυναμίες και διχογνωμίες, παραμένει το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς για την ελληνική πλευρά, χωρίς όμως να μπορεί να παίξει, ως σύνολο, ουσιαστικό ρόλο.