Δεν φοβάμαι το ποδήλατο

Πολλά πρωινά κατηφορίζοντας τη λεωφόρο Κηφισίας σταματάω και αγοράζω τον καφέ μου σε ένα σημείο εστίασης γνωστής αλυσίδας. Ο Πέτρος -ο ιδιοκτήτης- είναι πάντοτε εκεί 7 μέρες την εβδομάδα. Απ’ ό,τι μαθαίνω, δε, ξεκινάει την εργασία του στις 4 το πρωί για να υποδεχτεί μαζί με το προσωπικό του τους πελάτες στις 6 το πρωί. Πολλές φορές μάλιστα βρίσκεται στην επιχείρησή του και στο κλείσιμο, στις 10 το βράδυ. Ο καφές που σερβίρει είναι εξαιρετικός, συχνά κερνάει και ένα συνοδευτικό, και προσφέρει εργασία σε 11 υπαλλήλους. Η γνώση του για την αγορά είναι αξιοσημείωτη και η ανάλυσή του πολύ ορθολογική. Οταν τον ρωτάω πώς αντέχει να εργάζεται πάνω από 80 ώρες την εβδομάδα, μου απαντάει με χαμόγελο: «Ο,τι αφήνεις σε αφήνει». Και εγώ σκέφτομαι φωναχτά ότι η ζωή μοιάζει με το ποδήλατο. Δεν πέφτεις, εκτός κι αν σταματήσεις το πετάλι. Απλά, προσθέτω με κάποιο μικρό παράπονο: «Από το 2009 πολλές ορθοπεταλιές και πολλή ανηφόρα, ρε παιδί μου».