Hangover

Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Ηλεία, ο λαός θέλοντας να προσδιορίσει το μετά το πάρτι «hangover» χρησιμοποιεί τη ρήση «της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη».
Θυμάμαι λοιπόν το καλοκαίρι του 2004 που οι Έλληνες κατακλύζαμε τα αστικά κέντρα με σημαίες ανά χείρας φωνάζοντας για το «τιμημένο» πως «είναι βαριά η κλπ…του τσολιά», πως «είμαστε οι πρώτοι σε όλη την Ευρώπη». Αν τολμούσε κανείς να πει κάτι διαφορετικό, αν προσπαθούσε να προσγειώσει τον αλαλάζοντα λαό λίγο στα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που με δυναμισμό και μεγάλη ταχύτητα έρχονταν, θα ήταν εθνικός μειοδότης. Προδότης.
Τρία χρόνια μετά, ο «τσολιάς» είχε χάσει τον ανδρισμό του και …υπερηφάνως έσπευδε να απλώσει το χέρι για να επαιτεί τα ευρώ των Γερμανών και των Φιλανδών, ακόμα καλά καλά και των φτωχότερων Τσέχων τους οποίους – παρεμπιπτόντως – είχαμε νικήσει και στον ημιτελικό προς το Euro της Πορτογαλίας, περιλαμβάνοντας τους μετά με τα γνωστά σεξιστικά μας συνθήματα.

Όταν ο Κώστας Σημίτης στα τέλη της περασμένης δεκαετίας θέλησε να ανοίξει τη συζήτηση για το κατά πόσο θα πρέπει να γίνουν ή όχι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, μια δημοσκόπηση ήλθε στα χέρια του. Τι έλεγε αυτή; Πως το 95% των Ελλήνων θεωρεί εθνική προδοσία τη μη διεξαγωγή τους! Το αποτέλεσμα; Κάναμε το πάρτι, ξοδέψαμε δις. ευρώ και μετά χρεοκοπήσαμε.