Κρυμμένα εκεί που κοιτάζεις

Απ’ ότι φαίνεται η street art  δεν εξαντλείται με το μεγάλο κεφάλαιο των graffiti, μια και ο ισπανός  Isaac Cordal αποφάσισε να αφήνει στο δρόμο γλυπτά. Η πρώτη σειρά έργων του ήταν κάτι «τσιμεντανθρωπάκια», πολύ καλοντυμένα, με κοστουμάκια, αλλά με όχι και τόσο ευχάριστη έκφραση στο πρόσωπο. Έκαναν την εμφάνιση τους «επιμελώς κρυμμένα σε εμφανή σημεία» του Βερολίνου, της Βαρκελώνης και του Λονδίνου. Πολύ συχνά τα έβλεπε κάποιος σε λακουβίτσες στο οδόστρωμα, όπου μαζευόταν νερό μετά τη βροχή.  Αυτή η σχέση τους με το δρόμο και τις στιγμές στενάχωρης ηρεμίας του, τα έκανε να φαντάζουν ακόμα  πιο υποβλητικά απ’ όσο είναι. Να μοιάζουν με μια «μαύρη σκέψη» που επανέρχεται καθαρή πια στο μυαλό, αφού ξεπλύθηκε από μια βροχή, η οποία ήταν κι αυτή ανεπιθύμητη. Συγχρόνως όμως, όσοι τα πρόσεχαν, (γιατί δεν ήταν λίγοι εκείνοι  που απλά τα προσπερνούσαν), γρήγορα παράβλεπαν το αρχικό σοκ και απολάμβαναν κάτι, που οι περισσότεροι περιγράφουν ως  «ευχαρίστηση από μαγική επίδραση». Κι αυτό συνέβαινε  παρά το ότι το μήνυμά τους είναι σκαιό, καταγγελτικό και όχι ό,τι πιο ελπιδοφόρο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι τα «τσιμεντανθρωπάκια», των οποίων η επίσημη ονομασία είναι «Cement eclipses», γρήγορα βρήκαν τη θέση τους στις γκαλερί και  επιπλέον «καταγράφηκαν» για πάντα, χάρη σε ένα πολύ