Βλέπει το …99!

Ο Παναθηναϊκός επιφύλασσε την πιο πειστική εμφάνιση του για το τέταρτο ματς της σειράς. Στο πιο κομβικό σημείο του δρόμου και εκεί που ακούστηκε το …καμπανάκι του τελευταίου γύρου, οι Πρωταθλητές νίκησαν καθαρά τον Ολυμπιακό και ετοιμάζονται να παίξουν τα ρέστα τους, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ήταν το πρώτο παιχνίδι που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς

είδε περισσότερους από 3-4 παίκτες να έχουν ουσιαστική συμμετοχή στο ματς.

Ο αειθαλής Μπατίστ ήταν αυτός που δε δέχθηκε να δει τους «ερυθρόλευκους» να φεύγουν Πρωταθλητές από το ΟΑΚΑ. Ήταν αυτός που όταν το ματς πήγε στο 47-55, με οκτώ συνεχόμενους πόντους το έφερε στα ίσα, ήταν το όπλο στα χέρια του Ζοτς με 23 πόντους και 11 ριμπάουντ. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, αν και κουρασμένος, πρόσθεσε 15π., όχι στην καλύτερη του μέρα, ενώ Γιασικεβίτσιους (συγκλονιστική παρουσία), Καιμακόγλου ήταν πιστοί στα καθήκοντά τους. Αυτός, ωστόσο, που έκανε …πρεμιέρα στους τελικούς ήταν ο Στίβεν Σμιθ. Ο Αμερικανός είχε εφτά πόντους και έξι ριμπάουντ (σημειώνοντας μάλιστα ίσως το πιο κρίσιμο καλάθι κάνοντας το 76-73). Είχε ουσιαστική συμμετοχή και έδωσε στους συμπαίκτες του χείρα βοηθείας την καταλληλότερη στιγμή.

Πλέον, θεωρώ πως το άγχος μετατοπίζεται στις πλάτες και τις καρδιές των παικτών του Ολυμπιακού. Εκείνοι θα κληθούν να σηκώσουν το βάρος της κούπας, μέσα στο σπίτι τους. Γιατί, είναι «ωραίο» να παρατάσσεσαι στο ματς που κρίνει τον τίτλο, μακριά από το σπίτι σου, να λογίζεσαι ως αουτσάιντερ και να έχεις έτοιμη την «καραμέλα» της διαιτησίας, όπως συμβαίνει, άλλωστε, κάθε χρόνο. Και μιας και ο λόγος για τους γκρίζους, πραγματικά για ένα ακόμη παιχνίδι κατάφεραν να βάλουν …μπουρλότο στο ΟΑΚΑ. Αλλά ειλικρινά είναι βαρετό ν’ αρχίσουμε πάλι αυτή την κουβέντα, οπότε την κόβω εδώ.

Το Σάββατο ούτως ή άλλως η ιστορία θα γράψει για τον φετινό Πρωταθλητή. Τα «χειρουργεία» θα ξεχαστούν γρήγορα και οι «πράσινοι» θα έχουν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να επαναλάβουν το έπος του ’99. Κάτι που σημειωτέον, δεν έχει πετύχει ποτέ ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Νίκη, δηλαδή, στο πέμπτο ματς μέσα στο ΣΕΦ. Για να δούμε…

ΥΓ: Για τις δηλώσεις του Ζοτς μοιάζει αδιανόητο να επιχειρήσει κανείς να τις ερμηνεύσει. Όταν μιλούν οι πρωταγωνιστές κάθε λογής «μετάφραση» μοιάζει με …μπανανόφλουδα στο δρόμο μας.