Τσέλσι-Μπάρτσα, Part II

Αν υπάρχει χρόνος και διάθεση, το πρώτο κομμάτι της κουβέντας που ξεκινήσαμε για το Μπαρτσελόνα-Τσέλσι μπορείτε να το διαβάσατε μ’ένα κλικ εδώ.

Σ’αυτό ρίξαμε μια ματιά στην αμυντική διάταξη της Μπαρτσελόνα στους δύο τελευταίους αγώνες της και στο τέλος μιλήσαμε για την (σχεδόν βέβαιη) συμμετοχή του Πικέ, που δίνει κάποιες απαντήσεις όσον αφορά την διάταξη των Καταλανών στα μετόπισθεν.

Ρέντα στην επίθεση

Όμως, το θέμα για την Μπαρτσελόνα δεν είναι κυρίως το πως θα αμυνθεί. Ειδικά από τη στιγμή

που η Τσέλσι σίγουρα δεν είναι Ρεάλ, να μπορεί να απειλήσει με πολλούς τρόπους, αλλά αντιθέτως “πέταξε” τον Ντρογκμπά μπροστά να παλεύει μόνος, με ελάχιστη βοήθεια από τους υπόλοιπους. Όπως, έγραψε κι ο Τσάρλι, μόνο μ’αυτόν στην κορυφή θα ήταν δυνατόν η Τσέλσι να έχει ελπίδες για απειλή.

Χωρίς τον Ντρογκμπά στην κορυφή και με τέτοια παθητική συμπεριφορά στο χορτάρι, η Τσέλσι δεν είχε πάνω από 5% πιθανότητες να σκοράρει. Η παρουσία κι ο τρόπος παιχνιδιού του Ιβοριανού τις διπλασίασε, αλλά ακόμα και το 10% ήταν λίγο. Η μπάλα ήταν, όμως, με την Τσέλσι, και με την τέλεια εκτέλεση του τακτικού σχεδίου που περιγράψαμε και στο προηγούμενο κείμενο, οι Μπλε βρήκαν γκολ στοχεύοντας στο κενό πίσω από τον Άλβες, στο μοναδικό σουτ στο τέρμα που είχαν σ’όλο το 90λεπτο.

Παθητική

Η ποδοσφαιρική τύχη της Τσέλσι δεν εξαντλήθηκε εκεί. Οι Λονδρέζοι όχι μόνο κατάφεραν να βρουν ένα γκολ, αλλά κατάφεραν και να μην δεχθούν. Και το δεύτερο κατόρθωμα ίσως να είναι και μεγαλύτερο από το πρώτο. Γιατί όσο απίθανο ήταν να βρουν γκολ με το ισχνό επιθετικό πλάνο, άλλο τόσο απίθανο ήταν να κρατήσουν ανέπαφη εστία με τόσο παθητική συμπεριφορά από τις δύο γραμμές άμυνας.

Κανείς δεν είχε την απαίτηση από την Τσέλσι να πάρει την μπάλα από την Μπαρτσελόνα, ή να βγει ψηλά και να παίξει στα ίσα μέτρα. Όπως και τόσες άλλες ομάδες στο παρελθόν, οι Μπλε ήταν δεδομένο πως θα πέσουν αρκετά μέτρα πίσω και θα έχουν το μικρό κομμάτι της κατοχής. Απόλυτα αναμενόμενο, αλλά όχι κι έτσι. Όχι με τόση παθητικότητα στην αμυντική συμπεριφορά και των δύο γραμμών, όχι με τόσο λίγα κλεψίματα, όχι με τέτοια αδυναμία στην κατοχή της μπάλας.

Πολλές φάσεις

Θα μου πείτε, τι σημασία έχει. Έκλεισαν διαδρόμους, προβλημάτισαν, άντεξαν, η τακτική απέδωσε. Σίγουρα, αυτό λέει το ταμπλό, πάνε στο Καμπ Νου με το 1-0. Όμως, ακόμα κι αυτή η Μπαρτσελόνα των χαμηλότερων στροφών απ’ότι μας έχει συνηθίσει στο παρελθόν, κατάφερε απέναντι σ’αυτήν την “πετυχημένη” αμυντική συμπεριφορά να βγάλει τόσες φάσεις.

Αν φέρουμε στο μυαλό μας τις “φάσεις ρεπερτορίου” που βλέπουμε να βγάζει η Μπαρτσελόνα τα τελευταία χρόνια, θα διαπιστώσουμε πως στο Λονδίνο κατάφερε αρκετές από κάθε “είδος”. Έφερε δύο φορές τον φορ της φάτσα με το τέρμα, τη μία με την μπαλιά του Ινιέστα από πίσω και την διαγώνια κίνηση του Σάντσες προς την περιοχή που έφερε το δοκάρι, την άλλη όταν ο Φάμπρεγας σήκωσε την μπάλα πάνω από τους αμυντικούς στο όριο της περιοχής κι έφερε τον Χιλιανό σε θέση βολής, να πλασάρει