Τώρα έγινε φαβορί...

Ο φετινός Ολυμπιακός δεν διαθέτει τις περσινές ή τις προπέρσινες μονάδες αλλά είναι σαφώς πιό «σκληρός» και πιό πειθαρχημένος. Με αυτά τα όπλα άλλωστε βρίσκεται στη Σιένα για να διεκδικήσει το εισιτήριο για το φάιναλ φορ. Όχι ως φαβορί, όπως ήταν πέρυσι- θεωρητικά- πριν αρχίσει η σειρά ή μετά τον πρώτο αγώνα στο ΣΕΦ όπου είχε επικρατήσει με διαφορά 48 πόντων αλλά με την ταυτότητα της «σκληρής»

Απέναντι σε μιά από τις πιό «σκληρές» ομάδες στη διοργάνωση (Σιένα) ο Ολυμπιακός έδειξε απλά ότι... αντέχει στο physical game (άλλες ομάδες δεν άντεξαν) κι ότι μπορεί να «σπάσει» το πλεονέκτημα των Ιταλών. Αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι έχει «γερά κορμιά» και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς ξέρει να διαχειρίζεται σωστά το υλικό του, έχοντας ξεκάθαρους κι αποκρυσταλλωμένους ρόλους. Κι επίσης έδειξε ότι έχει χαρακτήρα... Πλέον έχει με το μέρος του το χαρακτηρισμό του φαβορί για την πρόκριση. Τον διεκδίκησε και τον «κέρδισε» παλικαρίσια στη Σιένα.

Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου έπαιξε για πρώτη φορά με τόση ταχύτητα στην επίθεση, σε εκτός έδρας ματς. Όμως εδώ τίθεται ένα ερώτημα: Είναι αυτό το παιχνίδι του; Περισσότερο για παιχνίδι της Σιένα μου μοιάζει για να είμαι ειλικρινής. Παρόλ' αυτά με την άμυνα της Σιένα προσαρμοσμένη στο να απομονώσει και να βγάλει από το ματς τον Σπανούλη, είχε τρόπους να σκοράρει. Οι 48 πόντοι που δέχθηκε στο πρώτο μέρος ήταν υπερβολικοί αλλά οι 42 της επίθεσης τον διατηρούσαν στο παιχνίδι.

Μεγάλο πρόβλημα ήταν η άμυνα. Και ειδικά σε ό,τι είχε να κάνει με το στοιχείο που είχαμε επισημάνει πριν τα ματς: Την ικανότητα που έχουν οι παίκτες της frontline της Σιένα να σουτάρουν από την περιφέρεια, ειδικά οι Στόουνρουκ (εξαιρετικός δημιουργός συν όλα τ' άλλα), ο Άντερσεν («δολοφονικό» jump shot από τα 5 μέτρα) και ο Λαβίνοβιτς. Το πρώτο πλάνο του Πιανιτζιάνι, να τραβήξει μακριά από το καλάθι τον Ντόρσεϊ και τον Πρίντεζη ή τον Άντιτς με τον Χάινς στην άμυνα του Ολυμπιακού έφερε αποτελέσματα καθώς άνοιγαν διάδρομοι στη ρακέτα του Ολυμπιακού συνεχώς. Ο Άντερσεν «σκότωνε» με τα περιφερειακά σουτ, ο Μακ Κάλεμπ ή ο Ράκόσεβιτς είχαν τη δυνατότητα για «μπούκες»...

Απ' εκεί και πέρα η άμυνα της Σιένα έγινε περισσότερο «επιθετική» μετά τα μισά της 3ης περιόδου με αποτέλεσμα να «βραχυκυκλώσει» ο Ολυμπιακός και να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Το πρόβλημα άρχισε να γίνεται κι επιθετικό πλέον, δεν υπήρχε δημιουργία και η Σιένα έβρισκε λύσεις παρά το γεγονός αλλά οι «ερυθρόλευκοι» ήταν πάντα κοντά στο σκορ. Ακόμα και μετά την αποβολή του Σπανούλη με 5 φάουλ ο Ολυμπιακός είχε λύσεις κι αυτό είναι πολύ σημαντικό για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο Λο πήρε πάνω του τον ηγετικό ρόλο, ο Ντόρσεϊ ήταν... παντού (μα παντού) στην άμυνα, ο Πρίντεζης απέδειξε ότι φέτος δεν... αστειεύεται καθόλου. Η άμυνα άρχισε να αποδίδει και να γίνεται ο σημαντικότερος παράγοντας στη νίκη του Ολυμπιακού που πλέον έχει με το μέρος του τον ενθουσιασμό, την ψυχολογία ενόψει του αγώνα της Παρασκευής. Όμως για να μην ξεχνιόμαστε, ακόμα υπάρχει.