Θα… ηρεμήσουν τα καλάθια! (videos + photos)

Ο Μάρκους Μπράουν δεν θα ξαναπάρει το… όπλο του. Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας αποφάσισε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Ο γεννημένος στις 3 Απριλίου του 1974, στο Δυτικό Μέμφις, γκαρντ αποτελεί έναν από τους πλέον επιτυχημένους Αμερικανούς που αγωνίστηκαν στα παρκέ της Γηραιάς Ηπείρου. Άλλαξε πολλά νούμερα στην καριέρα του, όχι όμως και συνήθεια. Είτε φορώντας το 4, είτε το 5, είτε το 20 είτε το 41, με το οποίο έκλεισε την καριέρα του, η σχέση του με τα αντίπαλα καλάθια ήταν πάντοτε στενή. Αποχαιρέτησε

την Ευρωλίγκα με 2.715 πόντους, τους περισσότερους από κάθε άλλον παίκτη, και μ.ό. 15,3, που αποτελεί τη δεύτερη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών.

Τα κατορθώματά του δεν σταματούν εδώ. Είναι ο παίκτης με τις περισσότερες εύστοχες βολές (688), ενώ βρίσκεται στην 10άδα άλλων τριών στατιστικών κατηγοριών: είναι 6ος στις επιτυχημένες προσπάθειες σουτ τριών πόντων (323), 9ος στις ασίστ (457) και 10ος στα κλεψίματα (184). Το 2007 ψηφίστηκε από την Ευρωλίγκα στην 50άδα όσων ασχολούνται με το μπάσκετ (παίκτες, προπονητές, παράγοντες, διαιτητές) με τη μεγαλύτερη προσφορά στο άθλημα. Αναδείχθηκε 35ος κορυφαίος παίκτης, παρότι δεν είχε επιλεγεί στην τελική λίστα!

Ο Μάρκους Μπράουν αγωνίστηκε 11 σεζόν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Γηραιάς Ηπείρου, φορώντας τη φανέλα των Μπενετόν Τρεβίζο, Εφές Πίλσεν, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Ουνικάχα Μάλαγα, Ζαλγκίρις Κάουνας και Μακάμπι Τελ Αβίβ. Έφθασε τρεις φορές σε Φάιναλ Φορ και ήταν μέλος της καλύτερης πεντάδας το 2004 και άλλες δύο φορές μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας (2003, 2005). Αποτέλεσε, επίσης, από τους πιο ακριβοπληρωμένους Αμερικανούς παίκτες που πέρασαν ποτέ από τα ευρωπαϊκά παρκέ.

Αποφοίτησε από το Μάρεϊ Στέιτ εν έτει 1996, οπότε επιλέχθηκε στο νούμερο 46 του ντραφτ από τους Πόρτλαντ Μπλέιζερς. Αγωνίστηκε μόλις σε 21 παιχνίδια, με μ.ό. πόντων 3,9, ενώ παρότι στη συνέχεια υπέγραψε στους Βανκούβερ Γκρίζλις δεν φόρεσε σε ούτε ένα επίσημο παιχνίδι τη φανέλα τους. Η ευρωπαϊκή περιπέτειά του ξεκίνησε ένα χρόνο μετά, στη Γαλλία και την Ορτέζ, προτού αποφασίσει να δοκιμάσει ξανά την τύχη του στο ΝΒΑ - και πάλι χωρίς επιτυχία. Έχοντας κερδίσει τον τίτλο με την Πο και το βραβείο του MVP του γαλλικού πρωταθλήματος, αλλά και με «ενθύμιο» από την καριέρα του στη Γαλλία έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο, ξαναπέρασε τον Ατλαντικό για να αγωνιστεί με τους Ντιτρόιτ Πίστονς. Ωστόσο, έπαιξε σε έξι παιχνίδια της σεζόν 1999-2000, έχοντας μ.ό. 1,7 πόντους.

Η επιστροφή του στη Λιμόζ ήταν άμεση και αποδείχθηκε καθοριστικής σημασίας για τη μετέπειτα πορεία του. Κέρδισε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Γαλλίας, όπως και το Κύπελλο Κόρατς, ενώ σε προσωπικό επίπεδο αναδείχθηκε και πάλι πολυτιμότερος παίκτης. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι…

Το 2000-2001 τον βρήκε στην Ιταλία και την Μπενετόν Τρεβίζο και συνέχισε τη διετία 2001-2003 στην Τουρκία και την Εφές Πίλσεν, τη διετία 2003-2005 στη Ρωσία και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, τη διετία 2005-2007 στην Ισπανία και την Ουνιχάκα Μάλαγα, το 200