Συμπιεστικό Κάταγμα Σπονδύλου

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σπονδύλων είναι αρκετά συχνά στον πληθυσμό και οφείλονται κυρίως σε οστεοπόρωση.

Το πρόβλημα είναι ότι τα 2/3 σχεδόν αυτών παραμένουν αδιάγνωστα και αποδίδονται σε πόνο λόγω μυϊκοί σπασμού ή πόνο σπονδυλαρθρίτιδας λόγω του προχωρημένου της ηλικίας. Είναι πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση,

κυρίως στις μεγάλες ηλικίες αλλά δεν αποκλείονται και νέοι άνθρωποι μεταξύ των 40 – 50 ετών.

Τα κατάγματα σπονδύλων λόγω οστεοπόρωσης συμβαίνουν ακόμη και με κινήσεις που προκαλούν μικρή επιβάρυνση ή τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης, όπως το τέντωμα για το κλείσιμο ενός παραθύρου, ελαφρύ πέσιμο ή στροφή κατά την άρση βάρους. Σε περιπτώσεις προχωρημένης οστεοπόρωσης μπορεί να συμβούν και αυτόματα.

Ο τύπος του κατάγματος του σπονδυλικού σώματος που προκαλείται από την οστεοπόρωση λέγεται συμπιεστικό κάταγμα και ο σπόνδυλος χάνει 15-20% του ύψους του. Η συμπίεση συμβαίνει στο μπροστινό τμήμα του σώματος και ο σπόνδυλος αποκτά σφηνοειδή μορφή. Το οπίσθιο τμήμα του σπονδύλου δεν υφίσταται συνήθως παραμόρφωση και δεν ασκεί πίεση στο νωτιαίο μυελό και τις νευρικές ρίζες. Τα κατάγματα συμβαίνουν συνήθως στην κατώτερη θωρακική μοίρα 10ος – 12ος θωρακικός σπόνδυλος και πολύ σπάνια πάνω από τον 7ο θωρακικό, ενώ μπορεί να συμβούν και στην ανώτερη οσφυϊκή μοίρα κυρίως στον 1ο και 2ο σπόνδυλο.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σπονδύλων προκαλούν ξαφνικό, οξύ, έντονο πόνο που επιδεινώνεται με την παραμικρή κίνηση και εντοπίζεται στο κέντρο της σπονδυλικής στήλης, στο ύψος περίπου του κατάγματος και με πιθανή αντανάκλαση προς τα πλάγια του κορμού. Ο πόνος είναι συνήθως ανθεκτικός στη συνήθη αναλγητική αγωγή και επιμένει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω της ανάπτυξης συνοδού οιδήματος στο σώμα του σπονδύλου.
Σε περίπτωση που καθυστερήσει η διάγνωση και η θεραπεία τους, 4- 6 εβδομάδες μετά το συμβάν, ο πόνος γίνεται πιο ήπιος μεταπίπτει σε χρόνιο και εμφανίζεται παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης, απώλεια ύψους, κύφωση, συμπίεση ενδοκοιλιακών οργάνων, απώλεια μυϊκής μάζας και έκπτωση της αερόβιας ικανότητας λόγω της παρατεταμένης ακινητοποίησης.
Οι ασθενείς αυτοί, που είναι συνήθως ηλικιωμένοι, λαμβάνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα αντιφλεγμονώδη και άλλα αναλγητικά για να ανακουφιστούν και εμφανίζουν λόγω της αναγκαστικής ακινησίας επιπλοκές από το καρδιαγγειακό(αρτηριακή υπέρταση, οιδήματα καρδιακή ανεπάρκεια, φλεβοθρόμβωση, εμβολή), αναπνευστικό(ατελεκτασίες, αναπνευστική ανεπάρκεια) και γαστρεντερικό σύστημα(αιμορραγία, διάτρηση) και κινδυνεύουν ακόμη και από θάνατο.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, την κλινική εξέταση και τον ακτινολογικό έλεγχο. Κάθε ασθενής με ιστορικό οστεοπόρωσης ,πάνω από 45 ετών, με ξαφνική έναρξη έντονου πόνου στην πλάτη ή τη μέση, που επιμένει μετά από λήψη αναλγητικών – αντιφλεγμονωδών πάνω από 3-4 ημέρες , πρέπει να θεωρείται ότι πιθανόν υπέστη συμπιεστικό κάταγμα και θα πρέπει να εξετάζεται εκτεταμένα μέχρι αποδείξεως του αντιθέτ