«Σκληρά» και... όπου βγει!

Ειλικρινά δεν μπορώ να γνωρίζω τι θα κάνει, που θα φτάσει αλλά και το αν θα κατακτήσει τίτλο ο φετινός Ολυμπιακός. Τόσο στο ματς με τη Φενέρμπαχτσε όσο και στο- σαφώς περισσότερο δύσκολο- με την Κάχα Λαμποράλ στη Βιτόρια φάνηκε ότι πρόκειται για μιά ομάδα η οποία είναι αποφασισμένη να παλέψει και να παίξει στο 100%.

Και να πουλήσει ακριβά το τομάρι της, βεβαίως. Το καλάθι του Πριτζιόνι έβαλε επίλογο στη Βιτόρια και χάρισε τη νίκη στην Κάχα μόλις 1,7 δευτερόλεπτα πριν το τέλος αλλά ο Ολυμπιακός

ήταν εξαιρετικός σ' έναν αγώνα όπου- αντικειμενικά- κανείς δεν του έδινε σοβαρή τύχη.

Κατ' αρχήν είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ομάδα του προπονητή κι ότι έχει φτιαχτεί με συγκεκριμένο προσανατολισμό στη μεταβατική της περίοδο. Έχει διακριτούς και ξεκάθαρους ρόλους στο γήπεδο, είναι πειθαρχημένη και κυρίως διαβασμένη και παθιασμένη ομάδα. Δεν μπορώ να σταθώ στο αν παίζει ελκυστικό μπάσκετ ή όχι. Όπως επίσης δεν μπορώ να ξέρω αν μπορεί να κατακτήσει τίτλο, επαναλαμβάνω. Δεν μπορώ όμως να αμφισβητήσω, όπως και κανείς πιστεύω, ότι παίζει σωστό μπάσκετ.

Επί της ουσίας ο Ολυμπιακός είναι σκληρός. Κι έτσι «τραβά» το δρόμο του, χτίζει την αυτοπεποίθησή του και προσπαθεί να προοδεύσει αγωνιστικά από παιχνίδι σε παιχνίδι. Ας μην κρυβόμαστε, με βάση τα ρόστερ ο Ολυμπιακός σε καμία περίπτωση δεν ήταν το φαβορί ούτε στο ματς με τη Φενέρμπαχτσε ούτε σ' εκείνο με την Κάχα Λαμποράλ. Με τη Φενέρμπαχτσε τα κατάφερε και «γύρισε» ένα ματς που μέχρι το 23' ήταν... εντελώς ανάποδο (στο -12). Με την Κάχα Λαμποράλ είχε σταθερό προβάδισμα για 35 λεπτά και διεκδίκησε τη νίκη μέχρι το τέλος, σ' ένα γήπεδο που παραδοσιακά... κατηφορίζει όταν οι Βάσκοι αρχίζουν την αντεπίθεσή τους.

Το θέμα είναι ότι παιχνίδι με παιχνίδι- και πάρτε τα με τη σειρά, Μπιλμπάο, Φενέρμπαχτσε και Κάχα Λαμποράλ- ο Ολυμπιακός παρουσιάζεται βελτιωμένος και καλύτερος. Προοδεύει αγωνιστικά κι αυτό είναι θετικό σημείο.