Σιγά μην… απολογηθεί κιόλας, επειδή νίκησε!

Να ξεκινήσουμε από τα… όχι και τόσο αυτονόητα, αν αναφέρεται κανείς στον Παναθηναϊκό: το γεγονός ότι δεν έπαιξε καλά απέναντι στην Κέρκυρα αλλά νίκησε, δεν είναι λόγος ούτε… ντροπής ούτε λόγος απολογίας ούτε λόγος… υπέρ το δέον αυστηρής κριτικής!

Σ’ έναν μαραθώνιο όπως αυτός του πρωταθλήματος, το να παίξεις σε όλα τα ματς από καλά έως άριστα είναι πρακτικώς αδύνατον και γι’ αυτό δεν αποτελεί καν ρεαλιστικό στόχο. Ρεαλιστικός στόχος είναι να μπορείς να έχεις όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες βαθμών ακόμη κι όταν παίζεις

Η σταθερότητα δίνει τους τίτλους, όχι οι εξάρσεις. Και, φυσικά και η εύνοια της τύχης σε κάποιες στιγμές που τη χρειάζεσαι –και αρκεί, βεβαίως να την έχεις προκαλέσει κι εσύ και να μην περιμένεις να βρεις και στο… δρόμο, πεταμένο, το λαχείο που θα κερδίσει.

Και με βάση όλα τα πιο πάνω, ξαναλέω: ότι δεν έπαιξε καλά κατά της Κέρκυρας ο Παναθηναϊκός είναι λόγος για προβληματισμό, είναι λόγος για να κάτσει κάποιος να βρει και να αναλύσει σοβαρά το τι έφταιξε (για να το διορθώσει), αλλά λόγος για να… ζητήσει συγγνώμη επειδή μ’ ένα γκολ του πρώτου σκόρερ στο πρωτάθλημα νίκησε έστω και με κακή εμφάνιση, ασφαλώς και δεν είναι.

Πάμε λοιπόν παρακάτω. Παρακάτω είναι η πρώτη επίσημη αντίδραση από πλευράς της ομάδας για την κακή εμφάνιση. Διότι αυτό παίζει ρόλο, ναι. Όσο υπερβολικό πράγμα είναι να τα βάψεις μαύρα επειδή… κέρδισες, αλλά χωρίς καλή εμφάνιση, άλλο τόσο είναι να προσπαθήσεις να βάλεις τα προβλήματα κάτω απ’ το «χαλάκι». Να εθελοτυφλήσεις. Όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε!

Και αμέσως μετά το ματς και στη χθεσινή του ομιλία προς τους παίκτες, ο Φερέιρα ήταν σαφέστατος ως προς το γεγονός ότι δεν έμεινε καθόλου ικανοποιημένος από την εμφάνιση (και από συγκεκριμένους τομείς της). Όχι επειδή… ντρέπεται φυσικά για τους τρεις βαθμούς αλλά επειδή, πολύ λογικά, σκέφτεται ότι αν κατ’ εξακολούθηση δεν παίζεις καλά, οι υπόλοιπες συγκυρίες είναι βέβαιο ότι δεν θα σε ευνοήσουν πάντοτε και συνεπώς θα το πληρώσεις κάποια στιγμή.

Άρα λοιπόν, μέχρι στιγμής τίποτε δεν είναι περίεργο ή έστω, απλώς αψυχολόγητο και το γιατί τόσος λόγος έγινε γι’ αυτή την εμφάνιση παραμένει ένα μικρό μυστήριο. Μάλλον επειδή… νίκησε η ομάδα, ε; Αλλά ας μην το πιάσουμε αυτό. Είναι μεγάλη κουβέντα, για άλλη στιγμή. Η κουβέντα που πρέπει να γίνει τώρα είναι το… να μη μείνουν κουβέντες τα πιο πάνω. Διότι το να επισημαίνεις την κακή εμφάνιση είναι το ήμισυ του παντός, αλλά το άλλο ήμισυ (και πιο σημαντικό) είναι να το διορθώσεις.

Εάν θα επιτευχθεί αυτό, θα φανεί. Εν τω μεταξύ, όμως, λίγη… ηρεμία παιδιά. Να ασκηθεί κριτική, αλλά να έχει νόημα, όπως λέγαμε και τις προάλλες. Σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν ξεφεύγουμε από τη συζήτηση γύρω από το αν πρέπει ή όχι ο Φερέιρα να ασχολείται ολοένα και περισσότερο με τα «εκτός» της ομάδας πράγματα που αφορούν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το αντίθετο. Απλώς επειδή είναι πολύ σοβαρή –και, σε αντίθεση με τα όσα αναφέρουμε πιο πάνω γέννησε γόνιμο διάλογο και όχι «αφ’ υψηλού» αφορισμούς- θα