Ψάχνοντας το «ένα βράδυ»

Πέρασαν είκοσι μέρες από το κείμενο με τίτλο «Καλοκαιρινές επαναλήψεις», που είχε γραφτεί την επομένη του Παναθηναϊκός - Οντένσε. Το άρθρο τελείωνε με τα εξής:«Αυτοί οι συγκεκριμένοι παίκτες, υπό αυτές τις συνθήκες, δεν μπορούν να παρουσιάσουν και πολύ διαφορετικά πράγματα. Ακόμα και με μικρές βελτιώσεις, αυτά είναι τα στάνταρ τους. Όσο παίζουν, έτσι θα παίζουν. Για να σταματήσουν οι επαναλήψεις των σκηνών, θα πρέπει να αλλάξουν οι πρωταγωνιστές κι αυτοί που θα μπουν να είναι όλοι σε πολύ υψηλά στάνταρ. Με το σενάριο της διοικητικής εγκατάλειψης και με πρωταγωνιστές αυτούς τους παίκτες που είδαμε στο χορτάρι, η εικόνα δεν μπορεί να παρουσιάσει πολλές αλλαγές. Το ποδοσφαιρικό έργο θα είναι πάντα το ίδιο»Λογικό ήταν να μην έχω και πάρα πολλά να προσθέσω στις σκέψεις μου για τον Παναθηναϊκό μετά το νέο κάζο στο Τελ-Αβίβ. Από την στιγμή που ανάμεσα στα δύο παιχνίδια δεν είχε αλλάξει σχεδόν τίποτα στον οργανισμό της ομάδας, επόμενο ήταν να παρουσιάσει για άλλη μια φορά το ίδιο έργο. Το ό,τι αγωνίστηκαν τρεις νέοι πρωταγωνιστές (Ζεκά, Κουϊνσι, Βιτόλο) δεν ήταν ικανό να αλλάξει και πάρα πολλά στη συνολική εικόνα. Παρόμοια εξέλιξη, ίδιο φινάλε. Ναυάγιο.Η λίστα δεν τελειώνειΚαι πως να αλλάξουν κάτι δυο-τρεις ποδοσφαιριστές, όταν γύρω τους όλα τα άλλα μένουν ίδια; Μετράς τα προβλήματα του Παναθηναϊκού και χάνεις τον λογαριασμό, το μυαλό πηδάει από το ένα στο άλλο. Σκέφτεσαι τον Τζόρβα και μετά τους στόπερ που παίζουν μπροστά του. Ξεκινάς από τα χάλια του Σπυρόπουλου και μετά πας στον Λέτο, που παίζει λες κι έχει πάρει άδεια από τη σημαία να βοηθάει όποτε κι αν ψήνεται.Σκέφτεσαι το πόσο βαρύς είναι ο Σιμάο, που δεν μπορεί να κουνηθεί, κι αμέσως το μυαλό πάει και στον Κατσουράνη. Σκέφτεσαι τον Νίνη, που ταλαιπωρείται προσπαθώντας να παίξει σε μια θέση που δεν μπορεί παρά να έχει ταβάνι το “φιλότιμος”. Μετά προσπαθείς να διαλέξεις τι είναι σε χειρότερη κατάσταση, η ψυχολογία όλων αυτών ή η αγωνιστική τους φόρμα.Φεύγεις από τα ατομικά χάλια των παικτών και πας στον προπονητή. Δουλεύει τόσους μήνες την ομάδα με σχεδόν μηδενικό αποτέλεσμα, έχει αποδείξει από πέρσι πως, ασχέτως αν είναι καλός προπονητής ή όχι, δεν είναι κατάλληλος γι’αυτήν την ομάδα υπό τις υπάρχουσες συνθήκες. Επιπλέον, εκτός του ό,τι δεν μπορεί να επωμιστεί το βάρος που φέρνει στους ώμους του η διοικητικά εγκατάλειψη, δείχνει εμμονές σε τακτικές επιλογές που δεν γίνεται να αποδώσουν αυτή τη χρονική περίοδο.Συμπτώματα, όχι προβλήματαΚαι μετά παίρνεις μια ανάσα, το κεφάλι σου έχει γίνει καζάνι. Μετά από λίγο καταλαβαίνεις πως όλα όσα σκέφτεσαι δεν είναι προβλήματα του Παναθηναϊκού. Είναι συμπτώματα. Όλη αυτή η λίστα με τα πράγματα που δεν δουλεύουν καλά στον Παναθηναϊκό δεν έχει τίτλο “Προβλήματα”, αλλά “Συμπτώματα”.Συμπτώματα, παρενέργειες του προβλήματος που δεν είναι άλλο από το διοικητικό σκηνικό. Ανεξαρτήτως του καταμερισμού των ευθυνών στους μετόχους, που τον έχω κάνει πάρα πολλές φορές για να τον επαναλάβω, είναι ηλίου φαεινότερο πως η διάλυση σε όλα τα καταστρώματα του πλοίου οφείλεται σε