Πού θα κριθεί το ντέρμπι!

Τα είπαμε στο προηγούμενο blog για το πριμ του Πρίγκιπα, τον Τσάκα και το πώς θα «απαντήσει» ο Μαρινάκης και ο Ολυμπιακός στα… μεγάλο λόγια των απέναντι, πάμε σήμερα να ασχοληθούμε λίγο και με τη μπάλα…

Αυτή τη στρογγυλή, την… πόρνη όπως την είχε χαρακτηρίσει εύστοχα πριν από χρόνια ο Ίβιτσα Όσιμ, σε μια ατάκα που αποδείχθηκε διαχρονική. Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα

μεγάλο παιχνίδι όπως αυτό που θα διεξαχθεί το Σάββατο ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό έχει κριθεί από μια στραβοκλωτσιά, μια λάθος εκτίμηση, μια… λεπτομέρεια, ένα κακό σφύριγμα.

Υπάρχουν, ωστόσο, και συγκεκριμένοι παράγοντες που επηρεάζουν την εξέλιξη του ματς και γέρνουν τη ζυγαριά προς τη μία ή την άλλη πλευρά. Πολλές φορές σε αυτά τα παιχνίδια την πατάει όποιος… ανοίγεται περισσότερα. Όποια ομάδα δηλαδή μπει με τέρμα το γκάζι στο γήπεδο κι αφήσει χώρους στην άμυνά της, την πατάει από κει που δεν το περιμένει…

Δεν πιστεύω ότι ούτε ο Βαλβέρδε, ούτε ο Φερέιρα θα κάνουν τέτοιο λάθος, άρα περιμένω οι άμυνες των ομάδων να κινηθούν σε συγκεκριμένη ακτίνα δράσης και οι επιθετικές προσπάθειες των μπακ να είναι ελεγχόμενες, πάντα με κάλυψη.

Από ’κει και πέρα, είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός και λόγω έδρας, αλλά κι επειδή παίζει αποκλειστικά για ένα αποτέλεσμα στην προσπάθεια να προσπεράσει και να βρεθεί στην κορυφή, θα μπει πιο δυνατά στο γήπεδο και θα κυνηγήσει ένα γρήγορο γκολ.

Αν το πετύχει, θα δούμε άλλο ματς στη συνέχεια. Αν δεν το πετύχει και οι «πράσινοι» αντέξουν στην πρώτη φουρτούνα, θα αρχίσουν σταδιακά να μπαίνουν στον αγώνα και να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες προς την εστία των «ερυθρολεύκων».

Θεωρητικά, ο Ολυμπιακός υπερτερεί και στις τρεις γραμμές. Και στην άμυνα όπου δεσπόζει η παρουσία των Μέλμπεργκ, Αβραάμ και στα άκρα όπου Τοροσίδης και Χολέμπας μπορούν στην καλή τους μέρα να κάνουν περισσότερα από Βύντρα και Σπυρόπουλο ή Μαρίνο, αλλά και στη μεσαία γραμμή. Από τη μία πλευρά θα έχουμε Ορμπάιθ, Ιμπαγάσα και έναν εκ των Φουστέρ, Μοδέστο, Μακούν και από την άλλη –λογικά- τους Σιμάο, Ζέκα, Κατσουράνη.

Όσο για την επίθεση μπορεί Λέτο και Κουίνσι να είναι πολύ επικίνδυνοι στο χώρο και να διανύουν περίοδο φόρμας, αλλά μήπως κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει με Μιραλάς και Τζιμπούρ; Δεν πρέπει να ξεχνάμε, επίσης, ότι λύσεις μπορούν να δοθούν και από τον «κόκκινο» πάγκο, αφού ακόμη και ο Φραν Γέστε που μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιηθεί ελάχιστα, μπορεί να κάνει μόνος του τη διαφορά…

Όλα αυτά, βέβαια, είναι σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο. Το ζητούμενο είναι τι θα δούμε μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και πόσο καλά θα έχουν προετοιμάσει τις ομάδες τους οι δύο προπονητές, όχι μόνο για το ξεκίνημα, αλλά κυρίως για την εξέλιξη του αγώνα.

Παρότι οι περισσότεροι περιμένουν πολλά κεράσια επειδή και οι δύο ομάδες σκοράρουν κατά βούληση τελευταία, δική μου αίσθηση είναι ότι θα δούμε μάλλον «κλειστό» παιχνίδι, με πρώτο στόχο τη διατήρηση του «μηδέν» στα μετόπισθεν.

Το μεγάλο ερωτηματικό και για τις δύο ομάδες βρίσκεται κάτω